Traduction de «ziekte en waren » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

cardiale glycogenose | leverfosforylasedeficiëntie | ziekte van | Andersen | ziekte van | Cori | ziekte van | Forbes | ziekte van | Hers | ziekte van | McArdle | ziekte van | Pompe | ziekte van | Tarui | ziekte van | Gierke
Déficit en phosphorylase hépatique Glycogénose cardiaque Maladie de:Andersen | Cori | Forbes | Hers | McArdle | Pompe | Tauri | von Gierke

metachromatische leukodystrofie | sulfatasedeficiëntie | syndroom van Farber | ziekte van | Fabry(-Anderson) | ziekte van | Gaucher | ziekte van | Krabbe | ziekte van | Niemann-Pick
Déficit en sulfatase Leucodystrophie métachromatique Maladie de:Fabry(-Anderson) | Gaucher | Krabbe | Niemann-Pick | Syndrome de Farber

ziekte van | Batten | ziekte van | Bielschowsky-Jansky | ziekte van | Kufs | ziekte van | Spielmeyer-Vogt
Maladie de:Batten | Bielschowsky-Jansky | Kufs | Spielmeyer-Vogt

abnormaal hemoglobine NNO | congenitale Heinz-lichaampjesanemie | Hb-C-ziekte | Hb-D-ziekte | Hb-E-ziekte | hemoglobinopathie NNO | hemolytische ziekte door onstabiele hemoglobine
Anémie congénitale à corps de Heinz Hémoglobine anormale SAI Hémoglobinopathie SAI Maladie à | Hb-C | Hb-D | Hb-E | Maladie hémolytique à hémoglobine instable

Amerikaanse trypanosomiasis NNO | trypanosomiasis NNO, in gebieden waar ziekte van Chagas voorkomt | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | NNO | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | cardiovasculaire aandoening NEC (I98.1) | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | myocarditis (I41.2)
Maladie de Chagas (chronique) (avec):SAI | atteinte cardio-vasculaire NCA+ (I98.1*) | myocardite+ (I41.2*) | Trypanosomiase:SAI, en des lieux où la maladie de Chagas est répandue | américaine SAI

colitis | granulomatosa | colitis | regionalis | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | colon | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | dikke darm | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | rectum
Colite:granulomateuse | régionale | Maladie de Crohn [entérite régionale] du:côlon | gros intestin | rectum

HbSC-ziekte | HbSD-ziekte | HbSE-ziekte | sikkelcelthalassemieziekte
Maladie à | Hb-SC | Hb-SD | Hb-SE

ileitis | regionalis | ileitis | terminalis | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | duodenum | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | ileum | ziekte van Crohn [enteritis regionalis] van | jejunum
Maladie de Crohn [entérite régionale]:duodénale | iléale | jéjunale | Iléite:régionale | terminale

hemiparkinsonisme | paralysis agitans | parkinsonisme of ziekte van Parkinson | NNO | parkinsonisme of ziekte van Parkinson | idiopathisch | parkinsonisme of ziekte van Parkinson | primair
Hémiparkinsonisme Paralysie agitante Syndrome parkinsonien ou maladie de Parkinson:SAI | idiopathique | primitif(ve)

mycosen | ziekte door | Chlamydia | ziekte door | Rickettsia | ziekte door | spirocheten
Maladies à:Chlamydia | Rickettsia | spirochètes | Mycoses

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij vooraf behandelde patiënten (EFC4584) die symptomatisch aan de basislijn waren, ervoer een groter deel van diegenen die met oxaliplatin/5-fluorouracil/folinezuur waren behandeld een aanzienlijke verbetering van de symptomen die met hun ziekte verbonden waren vergeleken met diegenen die met 5-fluorouracil/folinezuur alleen (27,7% vs. 14,6% p= 0.0033) waren behandeld.
Parmi les patients prétraités (EFC4584) initialement symptomatiques, ceux qui ont reçu l’association Oxaliplatin/5-fluorouracile/acide folinique ont été plus nombreux à présenter une amélioration significative de leurs symptômes que ceux qui avaient reçu le 5-fluorouracile/acide folinique seul (27,7 % vs 14,6 % p = 0,0033).

De JIA-subtypen bij ziekte-aanvang waren: oligoarticulair (16%), polyarticulair (64%; 20% van het totaal was positief voor reumafactor) en systemisch (20%).
Les sous-types d’AJI au moment de la déclaration de la maladie étaient: Oligoarticulaire (16%), Polyarticulaire (64%; 20% du total étaient facteur rhumatoïde positifs), et Systémique (20%).

De patiënten die aan dit onderzoek deelnamen hadden ondanks huidige of eerdere behandeling met NSAID’s of DMARD’s een actieve ziekte en waren niet eerder behandeld met anti- TNF-behandeling.
Les patients inclus dans cette étude étaient atteints d’une maladie active malgré un précédent traitement ou un traitement courant par AINS ou DMARD et n’avaient encore jamais été traités par anti-TNF.

Ziekte van Parkinson, frequentste bijwerkingen: De meest (≥ 5%) gerapporteerde bijwerkingen bij patiënten met de ziekte van Parkinson die frequenter waren bij behandeling met pramipexol dan met de placebo, waren nausea, dyskinesie, hypotensie, duizeligheid, slaperigheid, insomnia, constipatie, hallucinatie, hoofdpijn en vermoeidheid.
Maladie de Parkinson, événements indésirables les plus fréquents Les effets indésirables les plus fréquemment rapportés (≥ 5 %) par les patients atteints de la maladie de Parkinson (effets indésirables plus fréquents lors d'un traitement par pramipexole que par placebo) étaient les nausées, la dyskinésie, l’hypotension, les étourdissements, la somnolence, l'insomnie, la constipation, les hallucinations, les céphalées et la fatigue.

Bij patiënten die waren gerandomiseerd naar trastuzumab-emtansine was de mediane leeftijd 53 jaar, waren de meeste patiënten vrouwelijk (99,8%), waren de meesten blank (72%) en had 57% oestrogeenreceptoren/of progesteronreceptorpositieve ziekte.
Chez les patients randomisés au trastuzumab emtansine, l’âge médian était de 53 ans, la plupart des patients était des femmes (99,8 %), la majorité était de type Caucasien (72 %) et 57 % avaient des récepteurs à l’œstrogène et/ou à la progestérone positifs.

Deel II: In de onthoudingsperiode van de hoofdstudie was het primaire eindpunt gedefinieerd als het deel van de patiënten met een terugval/opvlamming van de ziekte: geen (0%) van de patiënten die gerandomiseerd waren naar Ilaris kreeg een opvlamming, vergeleken met 81% van de patiënten die gerandomiseerd waren naar de placebo.
Partie II : durant cette phase de l’étude pivotale, le critère principal était défini comme le pourcentage de patients présentant une rechute/poussée de la maladie : aucun (0%) des patients randomisés sous Ilaris n’a fait de poussées en comparaison avec le pourcentage de 81 % des patients randomisés sous placebo.

Klinische werkzaamheid en veiligheid Het aantonen van het voordeel van tenofovirdisoproxilfumaraat bij gecompenseerde en gedecompenseerde ziekte is gebaseerd op virologische, biochemische en serologische responsen bij volwassenen met HBeAg-positieve en HBeAg-negatieve chronische hepatitis B. Onder de behandelde patiënten waren patiënten die in de uitgangssituatie niet eerder waren behandeld, die eerder met lamivudine werden behandeld, die eerder met adefovirdipivoxil werden behandeld en/of patiënten met lamivudine- en/of adefovirdipivoxil-resistentiemutaties.
Efficacité et sécurité cliniques La démonstration du bénéfice apporté par le fumarate de ténofovir disoproxil dans le cas de maladies compensée et décompensée se base sur les réponses virologiques, biochimiques et sérologiques observées chez les adultes présentant une hépatite B chronique AgHBe positif ou AgHBe négatif. Les patients traités incluaient des patients naïfs de traitement, des patients prétraités par la lamivudine, des patients prétraités par l’adéfovir dipivoxil et des patients qui présentaient des mutations associées à une résistance à l’adéfovir dipivoxil et/ou à la lamivudine à l’initiation de l’étude.

Bij ongeveer de helft van de patiënten waren 3 of meer organen aangedaan door hun ziekte en de meeste patiënten hadden in de longen (74%), en/of de lymfeklieren (54%) metastasen door de ziekte bij baseline.
Près de la moitié des patients avaient 3 organes ou plus atteints et la plupart des patients avaient, à l’inclusion, des métastases pulmonaires (74 %) et/ou ganglionnaires (54 %).

Van deze patiënten leden er 132 aan de ziekte van Gaucher type 1 en 40 aan de ziekte van Niemann-Pick type C. De bijwerkingen waren over het algemeen mild tot matig van ernst en traden met vergelijkbare frequentie op bij verschillende indicaties en onderzochte doseringen.
Parmi ces patients, 132 présentaient la maladie de Gaucher de type 1 et 40 avaient une maladie de Niemann-Pick type C. Les événements indésirables étaient, en général, de sévérité légère à modérée et survenaient avec une fréquence similaire quelles que soient l’indication et la posologie étudiées.