Vertaling van "oral bij bejaarden niet aanbevolen " (Nederlands → Frans) :

Daarom is het gebruik van ZOMIG Oral bij bejaarden niet aanbevolen.
C’est la raison pour laquelle l’emploi de ZOMIG Oral n’est pas recommandé chez les personnes âgées.

Daarom is het gebruik van ZOMIG Nasal bij bejaarden niet aanbevolen.
L’usage de ZOMIG Nasal chez les patients âgés n’est donc pas recommandé.

Daarom is het gebruik van ZOMIG Instant bij bejaarden niet aanbevolen.
C’est la raison pour laquelle l’emploi de ZOMIG Instant n’est pas recommandé chez les personnes âgées.

Bijgevolg wordt het gebruik van Zolmitriptan Teva Instant bij bejaarden niet aanbevolen.
L'utilisation de Zolmitriptan Teva Instant chez les personnes âgées n'est donc pas recommandée.

Gebruik bij bejaarden De aanbevolen begindosering voor bejaarde patiënten is gelijk aan die voor andere volwassenen, maar de maximale dosis mag niet hoger worden dan 2 tabletten (40 mg paroxetine) per dag.
Utilisation chez les personnes âgées Chez le patient âgé, la dose initiale recommandée est la même que celle des autres adultes mais la dose journalière maximale n’excèdera pas 2 comprimés (40 mg de paroxétine).

Orale anticoagulantia: De gelijktijdige toediening van clopidogrel met orale anticoagulantia is niet aanbevolen aangezien dit de intensiteit van de bloedingen kan verhogen (zie rubriek 4.4).
Anticoagulants oraux: L’administration simultanée de clopidogrel et d’anticoagulants oraux n’est pas recommandée, ces associations pouvant augmenter l’intensité des saignements (voir rubrique 4.4).

Orale anticoagulantia: de gelijktijdige toediening van clopidogrel met orale anticoagulantia is niet aanbevolen aangezien dit de intensiteit van de bloedingen kan verhogen (zie rubriek 4.4).
Anticoagulants oraux : l’administration simultanée de clopidogrel et d’anticoagulants oraux n’est pas recommandée, ces associations pouvant augmenter l’intensité des saignements (voir rubrique 4.4).

In de secundaire preventie na myocardinfarct is een behandeling met orale anticoagulantia dan ook niet systematisch aanbevolen, maar deze kan wel overwogen worden bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie in volgende situaties: uitgebreid anteriorinfarct, ernstige linkerventrikeldisfunctie, congestief hartfalen, echografische vaststelling van een intramurale trombus of van linkerventrikel-aneurysma, antecedenten van arterieel embool of longembool, voorkamerfibrillatie.
En prévention secondaire après un infarctus du myocarde, une anticoagulation orale ne se justifie dès lors pas de manière systématique, mais elle peut être envisagée chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé dans les situations suivantes: infarctus antérieur étendu, dysfonctionnement ventriculaire gauche grave, insuffisance cardiaque congestive, découverte échographique d’un thrombus intramural ou d’un anévrysme ventriculaire gauche, antécédents d’embolie artérielle ou d’embolie pulmonaire, fibrillation auriculaire.

bij idiopathische trombo-embolie (d.w.z. in afwezigheid van een duidelijke risicofactor) wordt een behandeling met orale anticoagulantia aanbevolen gedurende minstens 6 maand, maar de optimale duur is niet gekend.
en cas de thrombo-embolie idiopathique (c.-à-d. absence de facteur de risque apparent), un traitement anticoagulant oral est recommandé pendant au moins 6 mois, mais la durée optimale n’est pas connue.

Lokaal toegepaste antivirale behandeling is bij primo-infectie veel minder doeltreffend dan de orale behandeling, en wordt niet aanbevolen.
Un traitement local par des antiviraux est beaucoup moins efficace en cas de primo-infection qu’un traitement oral et n’est pas recommandé.