Vertaling van "orale anticoagulantia aanbevolen " (Nederlands → Frans) :

bij bestaan van reversibele risicofactoren of van risicofactoren die beperkt zijn in de tijd (b.v. chirurgische ingreep, immobilisatie) wordt een behandeling met orale anticoagulantia aanbevolen gedurende 6 weken tot 6 maanden volgens de bronnen.
en présence de facteurs de risque réversibles ou limités dans le temps (par ex. intervention chirurgicale, immobilisation), un traitement anticoagulant oral est recommandé pendant une période variant de 6 semaines à 6 mois selon les sources.

- Bij patiënten die meerdere episodes van idiopathische veneuze trombo-embolie hebben doorgemaakt, of bij bestaan van persisterende risicofactoren (b.v. kanker, ernstige antitrombinedeficiëntie, antifosfolipidensyndroom), wordt langdurige behandeling met orale anticoagulantia aanbevolen.
- Chez les patients ayant présenté plusieurs épisodes thrombo-emboliques veineux idiopathiques, ou en présence de facteurs de risque persistants (par ex. cancer, déficience sévère en antithrombine, syndrome des anti-phospholipides), un traitement prolongé par des anticoagulants oraux est recommandé.

Bij patiënten die meerdere episodes van idiopathische veneuze trombo-embolie hebben doorgemaakt, of bij bestaan van persisterende risicofactoren (b.v. kanker, ernstige antitrombinedeficiëntie, antifosfolipidensyndroom), wordt langdurige behandeling met orale anticoagulantia aanbevolen.
Chez les patients ayant présenté plusieurs épisodes thrombo-emboliques veineux idiopathiques, ou en présence de facteurs de risque persistants (par ex. cancer, déficience sévère en antithrombine, syndrome des anti-phospholipides), un traitement prolongé par des anticoagulants oraux est recommandé.

bij idiopathische trombo-embolie (d.w.z. in afwezigheid van een duidelijke risicofactor) wordt een behandeling met orale anticoagulantia aanbevolen gedurende minstens 6 maand, maar de optimale duur is niet gekend.
en cas de thrombo-embolie idiopathique (c.-à-d. absence de facteur de risque apparent), un traitement anticoagulant oral est recommandé pendant au moins 6 mois, mais la durée optimale n’est pas connue.

Bij patiënten met een biologische klepprothese wordt een behandeling met orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) gewoonlijk aanbevolen gedurende de eerste drie maanden na de implantatie, gevolgd door een behandeling met acetylsalicylzuur in lage dosis; bij bestaan van geassocieerde risicofactoren (trombo-embolische antecedenten, trombus in de linkervoorkamer, dilatatie van de linkervoorkamer, hartfalen, voorkamerfibrillatie) dient de behandeling met orale anticoagulantia levenslang te worden voortgezet.
Chez les patients porteurs d’une prothèse biologique, un traitement anticoagulant oral (INR entre 2,0 et 3,0) est généralement recommandé pendant les 3 premiers mois suivant l’implantation, suivi ensuite d’un traitement par de faibles doses d’acide acétylsalicylique; les anticoagulants oraux seront toutefois poursuivis indéfiniment en présence de facteurs de risque associés (antécédents de thrombo-embolie, thrombus dans l’oreillette gauche, dilatation de l’oreillette gauche, insuffisance cardiaque, fibrillation auriculaire).

+ Orale anticoagulantia Verandering van de antistollingsactiviteit (sterker effect van orale anticoagulantia door verandering van de synthese van stollingsfactoren in de lever en competitieve remming van de plasma-eiwitbinding): Frequentere monitoring van de protrombinetijd en de INR wordt aanbevolen.
Anticoagulants oraux Modification de l’effet anticoagulant (augmentation de l’effet de l’anticoagulant oral par modification de la synthèse hépatique des facteurs de la coagulation et inhibition compétitive au niveau des liaisons aux protéines plasmatiques) : un contrôle plus fréquent du taux de prothrombine et de l’INR est recommandé.

We herinneren er aan dat het gebruik van orale anticoagulantia (streefwaarde voor INR tussen 2,0 en 3,0; tussen 3,0 en 4,0 voor patiënten met een hartklepprothese) aanbevolen is bij bestaan van voorkamerfibrillatie of een andere emboligene cardiopathie, voor zover er geen contra-indicaties bestaan.
Rappelons que l’utilisation d’anticoagulants oraux (INR recherché entre 2,0 et 3,0; entre 3,0 et 4,0 chez les patients porteurs d’une prothèse valvulaire) est recommandée en présence d’une fibrillation auriculaire ou d’une autre cardiopathie emboligène, pour autant qu’il n’y ait pas de contre-indication.

Monitoring van de INR (International Normalised Ratio) -waarde wordt aanbevolen tijdens gelijktijdige toediening met orale anticoagulantia.
La surveillance de la valeur de l’INR (International Normalised Ratio ou RIN, rapport international normalisé) est recommandée pendant l’administration concomitante d’anticoagulants oraux.

Interacties Wanneer gelijktijdig orale anticoagulantia met 6-mercaptopurine worden toegediend, wordt extra monitoring van de INR (International Normalised Ratio) aanbevolen (zie rubriek 4.5).
Interactions Lorsque des anticoagulants oraux sont administrés en association à la 6–mercaptopurine, une surveillance renforcée du rapport normalisé international (INR, International Normalised Ratio) est recommandée (voir rubrique 4.5).

In de secundaire preventie na myocardinfarct is een behandeling met orale anticoagulantia dan ook niet systematisch aanbevolen, maar deze kan wel overwogen worden bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie in volgende situaties: uitgebreid anteriorinfarct, ernstige linkerventrikeldisfunctie, congestief hartfalen, echografische vaststelling van een intramurale trombus of van linkerventrikel-aneurysma, antecedenten van arterieel embool of longembool, voorkamerfibrillatie.
En prévention secondaire après un infarctus du myocarde, une anticoagulation orale ne se justifie dès lors pas de manière systématique, mais elle peut être envisagée chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé dans les situations suivantes: infarctus antérieur étendu, dysfonctionnement ventriculaire gauche grave, insuffisance cardiaque congestive, découverte échographique d’un thrombus intramural ou d’un anévrysme ventriculaire gauche, antécédents d’embolie artérielle ou d’embolie pulmonaire, fibrillation auriculaire.