Traduction de «daling in blootstelling » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

erytrocytose NNO | polycytemie | door | daling van plasmavolume | polycytemie | door | erytropoëtine | polycytemie | door | grote hoogte | polycytemie | door | stress | polycytemie | emotioneel | polycytemie | hypoxemisch | polycytemie | nefrogeen | polycytemie | NNO | polycytemie | relatief | polycytemie | verworven
Erythrocytose SAI Polycythémie:acquise | due à:altitude | chute du volume plasmatique | érythropoïétine | stress | émotive | hypoxémique | néphrogène | relative

blootstelling aan | koude NNO | blootstelling aan | weersomstandigheden | extreme koude als oorzaak van | immersiehand of -voet | extreme koude als oorzaak van | winterhanden en -voeten NNO
exposition à:conditions météorologiques | froid SAI | froid excessif, cause de:engelures SAI | pied ou main d'immersion |

Omschrijving: Een duurzame persoonlijkheidsverandering sinds ten minste twee jaar, volgend op blootstelling aan catastrofale stress. De stress moet zo uitzonderlijk zijn dat het niet nodig is persoonlijke gevoeligheid te verdisconteren ten einde zijn diepgaande effect op de persoonlijkheid te verklaren. De stoornis wordt gekenmerkt door een vijandige of wantrouwende houding tegenover de wereld, sociale teruggetrokkenheid, gevoelens van leegte of hopeloosheid, een chronisch gevoel van 'op scherp staan' als bij voortdurende dreiging en van vervreemding. Posttraumatische stressstoornis (F43.1) kan aan dit type persoonlijkheidsverandering voorafgaan. | Neventerm: | persoonlijkheidsverandering na | concentratiekampervaringen | persoonlijkheidsverandering na | langdurige blootstelling aan levensbedreigende situaties, bijvoorbeeld als slachtoffer van terrorisme | persoonlijkheidsverandering na | langdurige gevangenschap onder reële doodsdreiging | persoonlijkheidsverandering na | marteling | persoonlijkheidsverandering na | rampen
Définition: Modification durable de la personnalité, persistant au moins deux ans, à la suite de l'exposition à un facteur de stress catastrophique. Le facteur de stress doit être d'une intensité telle qu'il n'est pas nécessaire de se référer à une vulnérabilité personnelle pour expliquer son effet profond sur la personnalité. Le trouble se caractérise par une attitude hostile ou méfiante envers le monde, un retrait social, des sentiments de vide ou de désespoir, par l'impression permanente d'être sous tension comme si on était constamment menacé et par un détachement. Un état de stress post-traumatique (F43.1) peut précéder ce type de modification de la personnalité. | Modification de la personnalité après:captivité prolongée avec risque d'être tué à tout moment | désastres | expériences de camp de concentration | exposition prolongée à des situations représentant un danger vital, comme le fait d'être victime du terrorisme | torture

blootstelling aan toxine
exposition à une toxine

blootstelling aan warmte
exposition à la chaleur

blootstelling aan koude
exposition au froid

blootstelling aan licht
exposition à la lumière

blootstelling aan lood
exposition au plomb

blootstelling aan kwik
exposition au mercure

blootstelling aan asbest
exposition à de l'amiante

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Op basis van de grote daling in blootstelling aan bosutinib die zich voordeed toen bosutinib gelijktijdig werd toegediend met rifampicine, is het waarschijnlijk dat een verhoging van de dosis Bosulif bij gelijktijdige toediening met krachtige of matige CYP3A-inductoren het verlies aan blootstelling niet voldoende zal compenseren.
Etant donné l’ importante diminution de l'exposition au bosutinib observée en cas de co-administration de bosutinib et de rifampicine, il est peu probable que l'augmentation de la dose de bosutinib lors de l'administration concomitante d'inducteurs puissants ou modérés du CYP3A compense suffisamment la perte d'exposition.

Gelijktijdige toediening van omeprazol (40 mg eenmaal per dag) met atazanavir 300 mg/ritonavir 100 mg aan gezonde vrijwilligers resulteerde in een substantiële daling van de blootstelling aan atazanavir (daling van de AUC, C max en C min met ongeveer 75%).
L’administration concomitante d’oméprazole (40 mg une fois par jour) et d’atazanavir 300 mg/ritonavir 100 mg à des volontaires sains a induit une réduction considérable de l’exposition à l’atazanavir (diminution d’environ 75 % de l’ASC, de la C max et de la C min ).

Gelijktijdige toediening van claritromycine (500 mg tweemaal per dag) met atazanavir (400 mg eenmaal per dag) resulteerde in een verdubbeling van de blootstelling aan claritromycine en een daling van de blootstelling aan 14-OH-claritromycine met 70% met een stijging van de AUC van atazanavir met 28%.
La coadministration de clarithromycine (500 mg deux fois par jour) et d’atazanavir (400 mg une fois par jour) a entraîné un doublement de l’exposition à la clarithromycine et une diminution de 70 % de l’exposition à la 14-OH-clarithromycine, accompagnés d’une augmentation de 28 % de l’ASC de l’atazanavir.

Gelijktijdige toediening van claritromycine (500 mg tweemaal per dag) met atazanavir (400 mg eenmaal per dag) resulteerde in een verdubbeling van de blootstelling aan claritromycine en een daling van de blootstelling aan 14-OH-claritromycine met 70% en een stijging van de AUC van atazanavir met 28%.
La coadministration de clarithromycine (500 mg deux fois par jour) et d’atazanavir (400 mg une fois par jour) a doublé l’exposition à la clarithromycine et a diminué de 70 % l’exposition à la 14-OH-clarithromycine, avec une augmentation de 28 % de l’ASC de l’atazanavir.

Gelijktijdige toediening van claritromycine (500 mg tweemaal per dag) met atazanavir (400 mg eenmaal per dag) resulteerde in een verdubbeling van de blootstelling aan claritromycine, een daling van de blootstelling aan 14-OHclaritromycine met 70% en een stijging van de AUC van atazanavir met 28%.
L’administration concomitante de clarithromycine (500 mg deux fois par jour) et d’atazanavir (400 mg une fois par jour) a induit un doublement de l’exposition à la clarithromycine, une diminution de 70 % de l’exposition à la 14-OHclarithromycine et une augmentation de 28 % de l’ASC de l’atazanavir.

Hoewel er een dosisafhankelijke daling van de blootstelling aan EE was bij toediening van een dosering van 200-800 mg/dag (bij epilepsiepatiënten), was er geen significante dosisafhankelijke verandering van de blootstelling aan EE bij toediening van een dosering van 50-200 mg/dag (bij gezonde vrijwilligers).
Bien qu'il y ait eu une diminution liée à la dose de l'exposition à l'EE pour les doses comprises entre 200 et 800 mg par jour (chez les patientes épileptiques), il n'y a pas eu de modification liée à la dose significative de l'exposition à l'EE pour les doses de 50 à 200 mg par jour (chez les volontaires saines).

Gelijktijdige toediening van omeprazol (20 mg 1x/d) met atazanavir 400 mg/ritonavir 100 mg aan gezonde vrijwilligers resulteerde in een daling van de blootstelling aan atazanavir met ongeveer 30% in vergelijking met de blootstelling die werd waargenomen met atazanavir 300 mg/ritonavir 100 mg 1x/d zonder omeprazol 20 mg 1x/d.
L’administration simultanée d’oméprazole (20 mg une fois par jour) et d’atazanavir 400 mg/ritonavir 100 mg à des volontaires en bonne santé a provoqué une diminution d'environ 30 % de l'exposition à l'atazanavir par comparaison à l'exposition observée sous atazanavir 300 mg/ritonavir 100 mg une fois par jour sans administration d’oméprazole 20 mg une fois par jour.

Het is waarschijnlijk dat deconjugatie van glucuronidaten in de darmen en daaropvolgende reabsorptie (enterohepatische kringloop) optreedt: de toediening van colestyramine na een enkelvoudige dosis van deferasirox resulteerde in een 45% daling in deferasirox blootstelling (AUC) in een studie met gezonde vrijwilligers.
Une déconjugaison des glucuronides dans l’intestin avec une réabsorption consécutive (cycle entéro-hépatique) peut probablement se produire : dans une étude chez des volontaires sains, l’administration de cholestyramine après une dose unique de déférasirox a entrainé une diminution de l’exposition au déférasirox de 45% (AUC).

Het opsporen van residuen van contaminanten in menselijk serum, folliculaire vloeistof en seminaal plasma (Gerhard et al., 1999; Jarell et al., 1993; Younglai et al., 2002) samen met de gerapporteerde daling van de spermakwaliteit (Abell et al., 2000; Auger et al., 1995; Carlsen et al., 1992; Irvine et al., 1996) hebben tot onrust geleid omtrent de invloed van blootstelling aan deze omgevingscontaminanten op de vruchtbaarheid.
La détection de résidus de contaminants dans le sérum humain, le liquide folliculaire et le plasma séminal (Gerhard et al., 1999; Jarell et al., 1993; Younglai et al., 2002), de même que la détérioration rapportée de la qualité du sperme (Abell et al., 2000; Auger et al., 1995; Carlsen et al., 1992; Irvine et al., 1996) ont suscité des inquiétudes quant à l'impact de l'exposition à ces contaminants environnementaux sur la fertilité.

Uit dierexperimenten en observaties in de natuurlijke habitat blijkt duidelijk dat de blootstelling aan hormoonontregelaars tot een daling van de vruchtbaarheid kan leiden (Joffe, 2003).
Il ressort clairement d’expériences réalisées sur des animaux de laboratoire et d’observations en milieu naturel que l’exposition aux perturbateurs endocriniens peut induire une baisse de la fertilité (Joffe, 2003).