Vertaling van "particules qui pourraient se déplacer plus vite " (Frans → Nederlands) :

Nous découvrons des particules qui pourraient se déplacer plus vite que la vitesse de la lumière, et toutes ces découvertes sont possibles grâce à la technologie développée ces dernières décennies.
We hebben deeltjes ontdekt die mogelijk sneller dan het licht reizen. Al deze ontdekkingen zijn mogelijk geworden door technologieën die de laatste tientallen jaren ontwikkeld zijn.

Une boucle, deux boucles -- peut-être pouviez-vous faire un diagramme à trois boucles, mais au-delà vous ne pouviez rien faire. Feynman disait : « Oubliez tout ça. Pensez juste au proton comme un assemblage de petites particules -- un essaim de petites particules. » Il les appelait des « partons ». Il disait : « Pensez-y simplement comme un essaim de partons Parce qu'ils bougent très vite, qui se déplacent très vite. » la relativité dit que les mouvements internes sont très lents.
Eén lus, twee lussen - misschien zelfs een drielussen-diagram, maar daar stopte het. Feynman zei: Vergeet dat allemaal maar. Denk aan het proton als een verzameling van kleine deeltjes - een zwerm van kleine deeltjes. Hij noemde ze 'partonen'. Hij zei: Denk aan een zwerm Omdat ze heel snel bewegen, heel snel bewegende partonen. zegt de relativiteitstheorie dat de interne bewegingen heel traag gaan.

Pour comprendre pourquoi se déplacer plus vite dans l'espace affecte le passage du temps, il nous faut remonter aux années 1880, quand deux scientifiques américains, Albert Michelson et Edward Morley, ont essayé de mesurer l'effet du mouvement de la Terre autour du Soleil sur la vitesse de la lumière.
Om te zien hoe sneller door de ruimte bewegen het tijdsverloop beïnvloedt, moeten we terug naar de jaren 1880. toen twee Amerikaanse wetenschappers, Albert Michelson en Edward Morley, het effect op de lichtsnelheid wilden meten van de beweging van de Aarde om de Zon.

Nous verrons, mais ce que nous constatons déjà, c'est que les gens se déplacent plus vite.
We zullen het zien, maar wat je nu ziet is dat het allemaal veel sneller gaat.

c'est quand l'objet est supersonique, se déplaçant plus vite que le bruit qu'il produit, que le tableau change radicalement.
Maar gaat een object supersonisch snel, sneller dan het geluid dat het maakt, dan verandert het plaatje behoorlijk.

Mais, cela ne viole-t-il pas la théorie de la relativité restreinte d'Einstein qui dit que rien ne devrait pouvoir se déplacer plus vite que la lumière?
Maar is dit niet in strijd met Einsteins speciale relativiteitstheorie die zegt dat niets sneller dan het licht kan bewegen?

D'abord, on peut prendre de vielles particules que l'on connaît un peu et les coller ensemble pour construire de nouvelles particules *composites*. C'est ce que les himistes et biologistes moléculaires passent beaucoup de temps à faire, c'est un peu comme essayer de voir ce qu'on peut construire avec des legos. Ensuite, on peut cogner de vieilles particules ensemble, toujours plus fort, en espérant soit qu'on va casser la particule en des composants inconnus, ou créer une nouvelle particule en excitant les champs quantiques sous jacent à toute la réalité. Parfois ça marche et la collision révèle un bloc constructeur de l'univers *fondamentale* entièrement nouveau, comme les quarks. ou le Boson de Higgs. Mais la plupart du temps, ça fait juste une gros boxon, une explosion de vieilles particules que l'on connaît déjà. Enfin, on peut mettre de vieilles particules dans un nouvel environnement pour qu'elle se comportent différemment. Ou mettre de vieilles particules ensemble de manière différente pour que de nouveaux comportement particulaires émergent à travers leurs interactions quantiques *collective* Par exemple, dans certains cristaux, les particules que se déplacent ne sont pas les électrons eux-mêmes mais des trous ou interstice dans une mer d'électrons dense.
Als eerste kan je bekende deeltjes, waar je de eigenschappen al van kent, aan elkaar plakken om nieuwe composieten deeltjes te maken. Dit is wat scheikundigen en moleculaire biologen grotendeels doen. In feite is het uitvogelen wat je kan maken met Lego. Ten tweede kan je oude deeltjes steeds harder tegen elkaar aan laten botsen hopende dat een oud deeltje opengebroken wordt, waaruit eerder onbekende bestanddelen gevonden worden, of waaruit een geheel nieuw deeltje in het leven geblazen wordt vanuit de kwantumvelden waar de realiteit op gebaseerd is. Dit lukt soms en het botsen onthult dan een volledig nieuw fundamenteel elementair deeltje van het universum, zoals quarks of het Higgsboson. Meestal wordt het echter een enorme puinhoop, een explosie van oude deeltjes die we al kenden. Ten derde, kan je oude deeltjes in een nieuwe omgeving stoppen zodat ze zich anders gedragen of je stopt oude deeltjes bij elkaar op nieuwe manieren zodat nieuw gedrag van schijndeeltjes ontstaat door hun collectieve kwantum interacties. In bepaalde kristallen, bijvoorbeeld, zijn de bewegende deeltjes niet de elektronen, maar in feite gaten of ruimtes in een dichte zee van elektronen.

Ce qui se passe c'est que, alors que la forme se déplace dans l'espace temps elle se tord, et la direction dans laquelle elle se tord alors qu'elle bouge constitue la particule que nous voyons. Ce serait donc -- CA: La taille de cette forme E8, comment se compare-t-elle à celle de l'électron? Je sens que j'ai besoin de ça pour ma représentation mentale. Est-ce plus grand, plus petit? GL: Eh bien, sachant que nous voyons les électrons comme des particules sans volume, cela nous ferait descendre aux échelles les plus petites.
Dus terwijl de vorm door ruimtetijd aan het bewegen is draait het. En de richting waarin het draait terwijl het beweegt bepaalt welke deeltje we zien. Dus het zou -- CA: De grootte van de E8 vorm, hoe verhoudt zich dat tot het elektron? Ik heb altijd het gevoel dat nodig te hebben voor mijn beeld. Is het groter, is het kleiner? Wel, voor zover we weten zijn elektronen puntdeeltjes, dus dit zou door moeten gaan tot de kleinst mogelijke schaal.

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Ici il y a un arrondi et les rayons de lumière ne se courbent pas aussi vite, (en fait ils ne se courbent pas du tout mais ils illuminent les petites particules de l'atmosphère qui reflètent la lumière sur d'autres particules et donne l'illusion que la lumière se courbe.) Mais ne se courbe pas assez vite donc cette zone est la plus sombre.
Hier is een curve en de lichtstralen Dont curve zo snel (eigenlijk, zij dont curve helemaal niet, maar ze verlichten de kleine deeltjes in de atmosfeer en de ze licht reflecteren naar andere deeltjes en geven de illusie alsof het licht gebogen.) Maar doesnt curve zo snel zo Dit gebied is het donkerst.