Traduction de «ertoe de vraag inzake de schending waarover reeds » (Néerlandais → Français) :

Deze procedure van beroep wegens niet-nakoming strekt niet ertoe de vraag inzake de schending waarover reeds werd beslist door de eerste uitspraak te heropenen voor het Hof.
Cette procédure du recours en manquement n'a pas pour but de rouvrir devant la Cour la question de la violation déjà tranchée par le premier arrêt.

1. In antwoord op de mondelinge vraag nr. 8992 van het geachte lid, had ik reeds opgemerkt dat minister Peeters, minister Borsus en ikzelf op 5 mei 2015 een platform inzake elektronische handel hebben opgericht met als doel de belemmeringen inzake elektronische handel in België te identificeren en ertoe bij te dragen om deze belemmeringen weg te werken.
1. En réponse à la question orale n° 8992 de l'honorable membre, j'avais signalé, au sujet du commerce électronique, que le ministre Peeters, le ministre Borsus et moi-même avions lancé, le 5 mai 2015, une plate-forme dont l'objectif est d'identifier les obstacles au développement du commerce électronique en Belgique et de contribuer à lever ces derniers.

Aangezien overigens het Arbitragehof, los van de rechterlijke controles door de Raad van State en de gewone rechtbanken ten aanzien van de uitvoerende macht (22) , nu reeds ten aanzien van wetten, decreten en ordonnanties over de bevoegdheid beschikt om de eerbiediging van de beginselen die verband houden met lokale autonomie te onderzoeken via toetsing uitgeoefend op basis van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet (23) , over de bevoegdheid om na te gaan of de regels vastgesteld door of krachtens de Grondwet inzake lokale autonomie geëerbiedigd worden bij de uitoefening van de gewestelijke bevoegdheden inzake ondergeschikte besturen (24) , en over de bevoegdheid om de eerbiediging van dezelfde regels te waarborgen, maar dan inzake toezicht (25) , zou de werkelijke strekking van het voorstel zich ertoe beperken de bevoegdheid van het Arbitragehof alleen uit te breiden ten aanzien van de uitoefening, door de federale wetgever en de gemeenschapswetgever, van hun bevoegdheid om bepaalde aangelegenheden uit de sfeer van het plaatselijk belang te halen, en dit via een rechtstreekse toetsing, en niet door een toetsing waarbij, zoals thans het geval is, vereist is dat tegelijkertijd de schending wordt aangevoerd van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Comme par ailleurs, outre les contrôles juridictionnels du Conseil d'État et des juridictions judiciaires à l'égard du pouvoir exécutif (22) , la Cour d'arbitrage dispose déjà actuellement, à l'égard des lois, des décrets et des ordonnances, de la compétence d'examiner le respect des principes liés à l'autonomie locale par le biais du contrôle exercé sur la base des articles 10 et 11 de la Constitution (23) , de celle de vérifier le respect des règles établies par la Constitution ou en vertu de celle-ci en matière d'autonomie locale dans l'exercice des compétences régionales en matière de pouvoirs subordonnés (24) , ainsi que de celle de garantir le respect des mêmes règles en matière cette fois de tutelle (25) , la portée réelle de la proposition se limiterait à n'étendre la compétence de la Cour d'arbitrage qu'à l'égard de l'exercice par les législateurs fédéraux et communautaires de leur pouvoir de distraire certaines matières de l'intérêt local, et ce par la voie d'un contrôle direct et non par celle qui nécessite, comme actuellement, que soit invoquée en même temps la violation des articles 10 et 11 de la Constitution.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek, ingevoegd bij artikel 36 van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de in het geding zijnde bepaling de politierechtbank aanwijst als exclusieve rechter van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van de modelovereenkomst gevoegd bij het koninklijk besluit van 14 december 1992 betreffende de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat zij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe zou worden gebracht zich uit te spreken over feiten die zij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits zij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
La question préjudicielle porte sur le point de savoir si l'article 601bis du Code judiciaire, inséré par l'article 36 de la loi du 11 juillet 1994 relative aux tribunaux de police et portant certaines dispositions relatives à l'accélération et à la modernisation de la justice pénale, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en regard de l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que la disposition en cause institue le tribunal de police comme juge exclusif de tous les droits et obligations découlant du droit applicable au roulage, y compris des articles 24 et 25 du contrat-type joint à l'arrêté royal du 14 décembre 1992 relatif au contrat-type d'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, alors que ce même tribunal de police connaît aussi de l'action pénale portant sur ces mêmes faits, de sorte qu'il serait amené à propos d'une action civile à se prononcer sur des faits qu'il ne pourrait paraître apprécier de manière impartiale, pour s'être déjà prononcé sur eux en statuant au pénal.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 601bis van het Gerechtelijk Wetboek, ingevoegd bij artikel 36 van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de in het geding zijnde bepaling de politierechtbank aanwijst als exclusieve rechter van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van het koninklijk besluit van 14 december 1992 betreffende de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat zij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe zou worden gebracht zich uit te spreken over feiten die zij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits zij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
La question préjudicielle porte sur le point de savoir si l'article 601bis du Code judiciaire, inséré par l'article 36 de la loi du 11 juillet 1994 relative aux tribunaux de police et portant certaines dispositions relatives à l'accélération et à la modernisation de la justice pénale, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en regard de l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que la disposition en cause institue le tribunal de police comme juge exclusif de tous les droits et obligations découlant du droit applicable au roulage, y compris des articles 24 et 25 de l'arrêté royal du 14 décembre 1992 relatif au contrat-type d'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, alors que ce même tribunal de police connaît aussi de l'action pénale portant sur ces mêmes faits, de sorte qu'il serait amené à propos d'une action civile à se prononcer sur des faits qu'il ne pourrait paraître apprécier de manière impartiale, pour s'être déjà prononcé sur eux en statuant au pénal.

De prejudiciële vraag strekt ertoe van het Hof te vernemen of artikel 7, tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte een schending inhoudt van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf beschouwd en gelezen in samenhang met de artikelen 13 en 160 van de Grondwet en de artikelen 6.1 en 14 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, door ten aanzien van de onteigenden en de in artikel 6 van de voormelde wet bedoelde belanghebbenden de wettigheidscontrole van een onteigeningsbesluit aan de vrederechter over te laten vanaf het ogenblik dat de onteigenaar een vordering tot onteigening bij de vrederechter heeft ingeleid, terwijl ten aanzien van dezelfde personen, vooraleer de onteigenaar een vordering tot onteigening bij de vrederechter heeft ingeleid, de Raad van State bevoegd is om hetzelfde onteigeningsbesluit aan een wettigheidscontrole te onderwerpen.
Par sa question préjudicielle, le juge a quo demande à la Cour si l'article 7, alinéa 2, de la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d'extrême urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique viole les articles 10 et 11 de la Constitution considérés isolément et lus conjointement avec les articles 13 et 160 de la Constitution et avec les articles 6.1 et 14 de la Convention européenne des droits de l'homme, en laissant au juge de paix le soin d'exercer le contrôle de légalité d'un arrêté d'expropriation, à l'égard des expropriés et des tiers intéressés visés à l'article 6, à partir du moment où l'expropriant a introduit une demande d'expropriation auprès du juge de paix, alors qu'à l'égard des mêmes personnes, avant que l'expropriant ait introduit une demande d'expropriation auprès du juge de paix, le Conseil d'Etat est compétent pour soumettre le même arrêté d'expropriation à un contrôle de légalité.

De prejudiciële vraag strekt ertoe van het Hof te vernemen of dat verschil in behandeling inzake ontvankelijkheid van het hoger beroep een schending inhoudt van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
La question préjudicielle interroge la Cour sur le point de savoir si la différence de traitement concernant la recevabilité de l'appel constitue une violation des articles 10 et 11 de la Constitution et de l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme.

De prejudiciële vraag heeft tot doel na te gaan of artikel 5, 3°, van de wet van 11 juli 1994 betreffende de politierechtbanken en houdende een aantal bepalingen betreffende de versnelling en de modernisering van de strafrechtspleging de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in het licht van het voorschrift van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, schendt, doordat de bepaling terzake de politierechtbank als exclusieve rechter aanstelt van alle rechten en plichten die voortvloeien uit het recht dat van toepassing is op het wegverkeer, met inbegrip van de artikelen 24 en 25 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, terwijl diezelfde politierechtbank eveneens kennis neemt van de strafvordering met betrekking tot diezelfde feiten, zodat hij in verband met een burgerlijke rechtsvordering ertoe wordt gebracht zich uit te spreken over feiten die hij niet op onpartijdige wijze kan lijken te beoordelen vermits hij zich reeds op strafrechtelijk vlak erover heeft uitgesproken.
La question préjudicielle porte sur le point de savoir si l'article 5, 3°, de la loi du 11 juillet 1994 relative aux tribunaux de police et portant certaines dispositions relatives à l'accélération et à la modernisation de la justice pénale viole les articles 10 et 11 de la Constitution en regard du prescrit de l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que la disposition en cause institue le tribunal de police comme juge exclusif de tous les droits et obligations découlant du droit applicable au roulage, y compris des articles 24 et 25 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, alors que ce même tribunal de police connaît aussi de l'action pénale portant sur ces mêmes faits, de sorte qu'il est amené à propos d'une action civile à se prononcer sur des faits qu'il ne peut paraître apprécier de manière impartiale, pour s'être déjà prononcé sur eux en statuant au pénal.