Vertaling van "degressief maximaal tarief moeten " (Nederlands → Frans) :

De vragen van mevrouw de Bethune over het degressief maximaal tarief moeten volgens haar worden behandeld binnen het raam van de voorgenomen wijziging van de elektriciteitswet.
Selon elle, les questions de Mme de Bethune relatives au tarif dégressif maximal dovient être abordées dans le cadre de l'examen de la modification proposée de la loi sur l'électricité.

In deze oplossing zal rekening worden gehouden met de concurrentiepositie van de grote industriële bedrijven aan wie een degressief maximaal tarief zal worden opgelegd.
Dans le cadre de cette solution, il sera tenu compte de la position concurrentielle des grandes entreprises industrielles auxquelles sera imposé un tarif maximal dégressif.

1. in de memorie van toelichting wordt bepaald dat « rekening zal worden gehouden met de concurrentiepositie van de grote industriële bedrijven aan wie een degressief maximaal tarief zal worden opgelegd » (stuk Senaat, nr. 3-659/1, blz. 2).
1. dans l'exposé des motifs, on peut lire qu'« il sera tenu compte de la position concurrentielle des grandes entreprises industrielles auxquelles sera imposé un tarif maximal dégressif » (do c. Sénat, nº 3-659/1, p. 2).

Mevrouw de Bethune had vragen over het degressief maximaal tarief en over de heffingen op elektriciteit.
Mme de Bethune s'est interrogée sur le tarif maximal dégressif et les prélèvements sur l'électricité.

Tijdens de Europese Raad die heeft plaatsgevonden te Santa Maria Da Feira op 19 en 20 juni 2000, zijn de lidstaten tot een akkoord gekomen over de volgende principes: - wat de belasting op rente van spaargelden betreft, moet de uiteindelijke doelstelling van de Europese Unie de uitwisseling van inlichtingen zijn en dit op een zo breed mogelijke basis; - de coëxistentie van de uitwisseling van inlichtingen en de toepassing van een bronheffing zal worden beperkt tot een overgangsperiode waarvan de duur maximaal 7 jaar zal bedragen vanaf de datum van inwerkingtreding van de «spaar»-richtlijn; - een meerderheid van lidstaten is van mening dat het tarief van de bronheffing minimaal 20 tot 25% zou moeten bedragen.
Lors du Conseil européen de Santa Maria Da Feira des 19 et 20 juin 2000, les États membres de l'Union européenne se sont mis d'accord sur les principes suivants: - en ce qui concerne l'imposition des revenus de l'épargne, l'échange d'information, sur une base aussi large que possible, doit être l'objectif ultime de l'Union européenne; - la coexistence entre l'échange d'information et l'application d'une retenue à la source sera limitée à une période transitoire dont la durée ne pourra pas excéder 7 ans à partir de la date d'entrée en vigueur de la directive «épargne»; - une majorité d'États membres estiment que le taux de la retenue à la source devrait être d'au moins 20 à 25%.

Bij niet- of onvoldoende aangifte van sommige belastbare voordelen van alle aard, die voor de genieters in principe " beroepsinkomsten" zijn in de zin van de artikelen 30, 31, 32 en 36 WIB 1992, gebruiken de belastingadministraties veelal de strikte toepassing van artikel 219 WIB 1992 als drukkingsmiddel om snel een akkoord te bekomen in hoofde van de werkelijke genieters (natuurlijke personen) of maken daarentegen zelfs een pragmatische berekening van een bepaald " fictief" bedrag aan " verworpen uitgaven" dat uiteindelijk evenveel te betalen vennootschapsbelasting zou moeten opleveren als het maximaal en progressief tarief van de personenbelasting dat in hoofde van de betrokken genieter drukt op die belastbare voordelen.
En cas de non-déclaration ou de déclaration insuffisante de certains avantages imposables de toute nature qui sont en principe, pour les bénéficiaires, des " revenus professionnels " aux termes des articles 30, 31, 32 et 36 du CIR 1992, les administrations fiscales recourent souvent à l'application stricte de l'article 219 du CIR 1992 comme un moyen de pression pour obtenir rapidement un accord de la part des bénéficiaires réels (personnes physiques), ou au contraire, elles procèdent elles-mêmes à un calcul pragmatique d'un montant " fictif " de " dépenses non admises" qui doit déboucher, en fin de compte, sur le payement d'un impôt des sociétés aussi élevé que le taux maximal et progressif de l'impôt des personnes physiques qui pèse sur les avantages imposables de l'intéressé.