Vertaling van "‘niet-inferioriteit’ worden aangetoond in klinisch relevante eindpunten " (Nederlands → Frans) :

Bij toediening van een 10 microgram/kg bolus behandelingschema van tirofiban kon geen ‘niet-inferioriteit’ worden aangetoond in klinisch relevante eindpunten na 30 dagen vergeleken met abciximab (zie ook rubriek 5.1)
Relation dose-efficacité L’administration d’un bolus de 10 microgrammes/kg de tirofiban n’a pas démontré la non infériorité de critères cliniques pertinents après 30 jours par rapport à l’abciximab (voir rubrique 5.1).

In één studie die een 10 microgram/kg bolus gebruikte, gevolgd door een 0,15 microgram/kg/min infusie van tirofiban (DOEL), kon geen non-inferioriteit worden aangetoond van tirofiban ten opzichte van abciximab: de incidentie van het samengestelde primaire eindpunt (overlijden, MI of uTVR na 30 dagen) liet zien dat abciximab aanzienlijk doeltreffender was bij klinisch relevante eindpunten, met 7,6% in de tirofiban- en 6,0% in de abciximab-groep (p=0,038), wat in de hoofdzaak lag aan een significante toename in de incidentie van MI na 30 dagen (respectievelijk 6,9% vs. 5,4%; p=0,04).
Lors d’une étude utilisant un bolus de 10 microgrammes/kg suivi d’une perfusion de tirofiban de 0,15 microgrammes/kg/min (étude TARGET), le tirofiban n’a pas montré une non infériorité à l’abciximab ; l’incidence du critère d’efficacité primaire composite (décès, IM ou RUVC à 30 jours) a montré que l’abciximab était significativement plus efficace pour les critères cliniques, avec 7.6 % dans le groupe tirofiban et 6,0 % dans le groupe abciximab (p = 0,038), ce qui principalement été attribué à une augmentation significative de l’incidence d’IM à 30 jours (respectivement 6,9 % contre 5,4 % ; p = 0,04)

Andere relevante informatie Klinisch-farmacologische studies hebben aangetoond dat de farmacokinetiek van levofloxacine niet in klinisch relevante mate beïnvloed werd bij gelijktijdige toediening van levofloxacine en de volgende geneesmiddelen: calciumcarbonaat, digoxine, glibenclamide, ranitidine.
Les études de pharmacologie clinique ont montré que la pharmacocinétique de la lévofloxacine n’était pas significativement affectée d’un point de vue clinique lorsqu’elle était administrée en même temps que les médicaments suivants : carbonate de calcium, digoxine, glibenclamide, ranitidine.

Andere relevante informatie Klinische farmacologische studies hebben aangetoond dat de farmacokinetiek van levofloxacine niet in klinisch relevante mate werd beïnvloed als levofloxacine werd toegediend samen met de volgende geneesmiddelen: calciumcarbonaat, digoxine, glibenclamide, ranitidine.
Autres informations pertinentes Des études de pharmacologie clinique ont démontré que la pharmacocinétique de la lévofloxacine n’est pas affectée dans une mesure cliniquement pertinente si l’on administrait la lévofloxacine avec les médicaments suivants : carbonate de calcium, digoxine, glibenclamide, ranitidine.

In klinisch-farmacologische studies is aangetoond dat de farmacokinetiek van levofloxacine niet in klinisch relevante mate wordt beïnvloed als levofloxacine samen wordt toegediend met de volgende geneesmiddelen: calciumcarbonaat, digoxine, glibenclamide, ranitidine.
Selon les résultats d’études de pharmacologie clinique, la pharmacocinétique de la lévofloxacine n’a pas été modifiée de manière cliniquement significative lors de son administration concomitante avec les médicaments suivants : carbonate de calcium, digoxine, glibenclamide, ranitidine.

Toediening van ENGERIX B tegelijkertijd met Cervarix (HPV vaccine) heeft geen klinisch relevante interferentie met de antilichaamrespons tegen HPV-antigenen aangetoond. De geometrische gemiddelde antilichaamconcentraties anti-HBs waren lager bij gelijktijdige toediening, maar de klinische relevantie van deze uitkomst is niet bekend, omdat het seroprotectiegehalte onveranderd blijft.
L’administration concomitante d’ENGERIX B et de Cervarix (vaccin anti-HPV) n’a pas montré d’interaction clinique pertinente dans la réponse humorale aux antigènes de HPV. La moyenne géométrique des taux d’anticorps anti-HBs était plus faible lors de l’administration concomitante, mais la signification clinique de cette observation n’est pas connue, dans la mesure où les taux de séroprotection restent inchangés.

Bij klinisch relevante concentraties remt ruxolitinib CYP1A2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 of hepatisch CYP3A4 niet en is ruxolitinib geen krachtige inductor van CYP1A2, CYP2B6 of CYP3A4 zoals werd aangetoond in in vitro studies.
Aux concentrations cliniquement pertinentes, le ruxolitinib n’inhibe pas les CYPIA2, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 ou CYP3A4 hépatique et n’est pas un inducteur puissant du CYP1A2, CYP2B6 ou CYP3A4 selon les études in vitro.

In vitro studies met levermicrosomen van de mens hebben aangetoond dat risperidon in klinisch relevante concentratie de omzetting van geneesmiddelen door cytochroom-P450-isozymen (waaronder CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 en CYP 3A5) niet in aanzienlijke mate remt.
Les études in vitro sur microsomes de foies humains ont montré que la rispéridone à des concentrations plasmatiques cliniquement significatives n’inhibe pas de manière substantielle le métabolisme des médicaments métabolisés par les isoenzymes du cytochrome P450, incluant le CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4, et CYP 3A5.