Vertaling van "risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden wanneer hydrochloorthiazide samen toegediend " (Nederlands → Frans) :

Gezien het risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden wanneer hydrochloorthiazide samen toegediend wordt met geneesmiddelen geassocieerd met torsade de pointes, bijv. sommige antiaritmica, sommige antipsychotica en andere geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het risico op torsade de pointes induceren en verhogen.
Etant donné le risque d’hypokaliémie, la prudence est de rigueur lorsque l’hydrochlorothiazide est administré simultanément avec des médicaments associés à la torsade de pointe, p. ex. certains antiarythmiques, certains antipsychotiques et d’autres médicaments dont il est connu qu’ils induisent et augmentent le risque de torsade de pointes.

Geneesmiddelen die in verband zijn gebracht met torsades de pointes: Vanwege het mogelijke risico op hypokaliëmie, is voorzichtigheid geboden als hydrochloorthiazide gelijktijdig wordt toegediend met geneesmiddelen zoals digitalisglycosiden of middelen die in verband zijn gebracht met torsades de pointes.
Médicaments associés aux torsades de pointes : A cause du risque potentiel d’hypokaliémie, la prudence est de rigueur lorsque l’hydrochlorothiazide est administré concomitamment avec des médicaments tels que les glycosides digitaliques ou des agents associés aux torsades de pointes.

Geneesmiddelen die torsades de pointes kunnen veroorzaken Gezien het risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden bij gelijktijdige toediening van hydrochloorthiazide en geneesmiddelen die torsades de pointes kunnen veroorzaken zoals bepaalde antipsychotica en nog andere geneesmiddelen waarvan geweten is dat ze torsades de pointes kunnen uitlokken.
Médicaments pouvant induire des torsades de pointes Vu le risque d’hypokaliémie, la prudence est de mise lorsque l’on administre simultanément de l’hydrochlorothiazide et des substances pouvant induire des torsades de pointes, comme certains antipsychotiques et d’autres médicaments réputés capables de déclencher des torsades de pointes.

Geneesmiddelen die torsade de pointes kunnen veroorzaken: Gezien het risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden bij gelijktijdige toediening van hydrochloorthiazide en geneesmiddelen die torsade de pointes kunnen veroorzaken, bijv. sommige antiaritmica, sommige antipsychotica en andere geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze torsade de pointes kunnen veroorzaken.
Médicaments induisant des torsades de pointes : En raison du risque d’hypokaliémie, l’administration concomitante d’hydrochlorothiazide et de médicaments induisant des torsades de pointes, comme certains anti-arythmiques, certains antipsychotiques et d’autres médicaments connus pour induire des torsades de pointes doit être utilisée avec prudence.

Andere (zoals bepridil, cisapride, difemanil, erytromycine iv, halofantrine, ketanserine, mizolastine, pentamidine, sparfloxacine, terfenadine, vincamine iv) Gezien het risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden bij toediening van hydrochloorthiazide tegelijk met geneesmiddelen die torsade de pointes kunnen veroorzaken.
Autres (par ex. bépridil, cisapride, diphémanil, érythromycine IV, halofantrine, kétansérine, mizolastine, pentamidine, sparfloxacine, terfénadine, vincamine IV). En raison du risque d'hypokaliémie, l'hydrochlorothiazide doit être administré avec prudence lorsqu'il est associé à des médicaments qui pourraient induire des torsades de pointes.

- Geneesmiddelen die torsades de pointes veroorzaken: Gezien het risico op hypokaliëmie is voorzichtigheid geboden bij toediening van indapamide samen met geneesmiddelen die torsades de pointes veroorzaken, zoals klasse IA-antiaritmica (kinidine, hydrokinidine, disopyramide); klasse III-antiaritmica (amiodaron, dofetilide, ibutilide, bretylium, sotalol); bepaalde neuroleptica (chloorpromazine, cyamemazine, levomepromazine, thioridazine, trifluoperazine), benzamiden (amisulpride, sulpiride, sultopride, tiapride), butyrofenonen (droperidol, haloperidol), andere neuroleptica (pimozide); andere stoffen zoals bepridil, cisapride, difemanil, i.v. erytromycine, halofantrine, mizolastine, moxifloxacine, pentamidine, sparfloxacine, i.v. vincamine, methadon, astemizol en terfenadine.
- Médicaments induisant des torsades de pointes : En raison du risque d'hypokaliémie, l'indapamide doit être administré avec prudence lorsqu'il est associé à des médicaments qui induisent des torsades de pointes, tels qu'antiarythmiques de classe IA (quinidine, hydroquinidine, disopyramide) ; antiarythmiques de classe III (amiodarone, dofétilide, ibutilide, brétylium, sotalol) ; certains neuroleptiques (chlorpromazine, cyamémazine, lévomépromazine, thioridazine, trifluopérazine), benzamides (amisulpride, sulpiride, sultopride, tiapride), butyrophénones (dropéridol, halopéridol), autres neuroleptiques (pimozide) ; autres substances telles que le bépridil, le cisapride, le diphémanil, l'érythromycine IV, l'halofantrine, la mizolastine, la moxifloxacine, la pentamidine, la sparfloxacine, la vincamine IV, la méthadone, l'astémizole, la terfénadine.

Voorzichtigheid is geboden wanneer TRISENOX wordt toegediend samen met andere geneesmiddelen waarvan bekend is dat zij een verlenging van het QT/QTc-interval veroorzaken, zoals macroliden, het antipsychoticum thioridazine, of geneesmiddelen waarvan bekend is dat zij hypokaliëmie of hypomagnesiëmie veroorzaken.
La prudence s'impose lorsque TRISENOX est coadministré avec des médicaments connus pour prolonger l'intervalle QT/QTc, comme les macrolides, l’antipsychotique thioridazine ou les composés connus pour provoquer une hypokaliémie ou une hypomagnésémie.

Tevens is voorzichtigheid geboden wanneer quetiapine wordt voorgeschreven samen met zowel geneesmiddelen waarvan bekend is dat deze het QT-interval verlengen, als bij andere neuroleptica, in het bijzonder bij ouderen, bij patiënten met een congenitaal lang QT-syndroom, congestief hartfalen, hypertrofie van het hart, hypokaliëmie of hypomagnesiëmie (zie rubriek 4.5).
La prudence est également de rigueur lorsque la quétiapine est prescrite soit avec des médicaments connus pour allonger l'intervalle QT, soit avec des neuroleptiques, en particulier chez les personnes âgées, chez les patients avec un syndrome du QT long congénital, en cas de décompensation cardiaque congestive, d'hypertrophie cardiaque, d'hypokaliémie ou d'hypomagnésiémie (voir rubrique 4.5).