Traduction de «patiënten met tpmt-deficiëntie » (Néerlandais → Français) :

Die treden vooral op bij patiënten die aanleg hebben voor beenmergtoxiciteit, zoals patiënten met TPMT-deficiëntie en nier- of leverinsufficiëntie en bij patiënten die de dosering van azathioprine niet verlagen als ze tevens een behandeling met allopurinol krijgen.
Ces troubles surviennent surtout chez les patients prédisposés à une myélotoxicité, notamment ceux qui présentent un déficit en TPMT et une insuffisance rénale ou hépatique, ainsi que les patients qui ne réduisent pas la dose d’azathioprine en cas de traitement concomitant par allopurinol.

Bepaalde laboratoria stellen voor om een opsporingstest voor TPMT-deficiëntie uit te voeren, maar deze tests identificeren niet alle patiënten met een ernstig toxiciteitrisico.
Certains laboratoires proposent de faire une analyse de dépistage de la déficience en TPMT ; mais ces tests ne permettent pas d’identifier tous les patients à risque de toxicité sévère.

Sommige laboratoria bieden tests op TPMT-deficiëntie aan, hoewel van deze tests niet is aangetoond dat ze alle patiënten met een risico van ernstige toxiciteit opsporen.
Certains laboratoires proposent des tests de dépistage du déficit en TPMT, bien qu’il n’ait pas été démontré que ces tests permettent d’identifier tous les patients exposés à un risque de toxicité sévère.

Bepaalde laboratoria bieden de mogelijkheid om TPMT-deficiëntie te testen, ook al toonde men aan dat deze tests niet alle patiënten detecteren die gevaar lopen op een ernstige toxiciteit.
Certains laboratoires offrent la possibilité de faire tester le déficit en TPMT, même si on a démontré que ces tests ne peuvent pas identifier tous les patients qui risquent une toxicité sévère.

Patiënten met verminderde of zonder TPMT-activiteit kunnen door middel van TPMT-genotypering of -fenotypering worden opgespoord.
Le génotypage et le phénotypage de la TPMT peuvent être utilisés pour identifier les patients présentant une activité TPMT héréditaire faible ou nulle.

Afhankelijk van de behandelfase variëren de aanvangs- of streefdoseringen doorgaans van 25 tot 75 mg/m 2 lichaamsoppervlak per dag, maar bij patiënten met een verminderde of geen activiteit van het enzym thiopurinemethyltransferase (TPMT) moeten ze lager zijn (zie rubriek 4.4).
Selon la phase du traitement, les doses de départ ou finales varient en général entre 25 et 75 mg/m² de surface corporelle (SC) par jour, mais doivent être plus faibles chez les patients présentant une activité de l’enzyme thiopurine méthyltransférase (TPMT) réduite ou nulle (voir rubrique 4.4).

Aanzienlijke dosisverlagingen zijn doorgaans vereist voor homozygote TPMT-deficiënte patiënten om het ontstaan van levensbedreigende beenmergsuppressie te voorkomen.
Des réductions substantielles des doses sont en général nécessaires chez les patients présentant un déficit homozygote en TPMT, afin d’éviter la survenue d’une myélosuppression engageant le pronostic vital.

Patiënten met weinig of geen erfelijke TPMT-activiteit hebben een verhoogd risico van ernstige toxiciteit bij de gebruikelijke doses mercaptopurine en bij hen is doorgaans een aanzienlijke dosisverlaging noodzakelijk.
Les patients présentant un déficit héréditaire partiel ou total en TPMT sont exposés à un risque plus élevé de toxicité pour les doses habituelles de mercaptopurine et nécessitent en général une réduction substantielle de la dose.

Aangezien er in-vitro-aanwijzingen zijn dat aminosalicylaatderivaten (bijv. olsalazine, mesalazine of sulfazalazine) het TPMT-enzym remmen dat 6-mercaptopurine omzet, moeten deze met voorzichtigheid worden toegediend aan patiënten die gelijktijdig met Xaluprine worden behandeld (zie rubriek 4.4).
Dans la mesure où il existe des preuves in vitro que les dérivés des aminosalicylates (par exemple l’olsalazine, la mésalazine ou la sulfazalazine) inhibent l’enzyme TPMT, qui métabolise la 6– mercaptopurine, ceux-ci doivent être administrés avec prudence aux patients recevant un traitement simultané par Xaluprine (voir rubrique 4.4).

Voorzichtigheid moet in acht worden genomen bij de toediening van romiplostim aan patiënten met bekende risicofactoren voor trombo-embolie, waaronder, maar niet beperkt tot, aangeboren (bijv. Factor V Leiden) of verkregen risicofactoren (bijv. ATIII-deficiëntie, antifosfolipidesyndroom), gevorderde leeftijd, patiënten met langdurige perioden van immobilisatie, maligniteiten, anticonceptiva en hormoonvervangende behandeling, chirurgie/trauma, obesitas en roken.
Des précautions sont nécessaires en cas d’administration du romiplostim chez des patients ayant des facteurs de risque connus de thromboembolie incluant entre autres, des facteurs de risque héréditaires (par exemple Facteur V de Leiden) ou des facteurs de risque acquis (par exemple déficience d’ATIII, syndrome antiphospholipidique), un âge avancé, des patients ayant des périodes prolongées d’immobilisation, des pathologies malignes, des traitements contraceptifs ou hormono-substitutifs, une chirurgie ou un traumatisme, une obésité et un tabagisme.