Vertaling van "nog niet geassocieerd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

fontanel | nog niet verbeende plek in de schedel
fontanelle | fontanelle

subklinisch | nog niet waarneembaar
subclinique | dont les manifestations cliniques sont très atténuées

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

zwangerschap, (nog) niet bevestigd
Grossesse non (encore) confirmée

Omschrijving: Een bepaald patroon van abnormaal sociaal-functioneren dat ontstaat tijdens de eerste vijf levensjaren en dat blijvend dreigt te zijn ondanks belangrijke veranderingen in de omstandigheden, bijv. diffuus niet-selectief gericht-hechtingsgedrag, aandacht vragen, ongenuanceerde vriendelijkheid en slechte aanpassing in de omgang met soortgenoten; afhankelijk van de omstandigheden kan er ook nog sprake zijn van emotionele stoornissen en gedragsstoornissen. | Neventerm: | affectieloze psychopathie | institutionaliseringssyndroom
Définition: Trouble caractérisé par un mode particulier de fonctionnement social anormal, apparaissant durant les cinq premières années de la vie, persistant habituellement en dépit de modifications importantes de l'environnement. Exemples: conduites d'attachement généralisé et non sélectif, demandes d'affection et sociabilité non discriminatives, interactions peu différenciées avec les autres enfants; des perturbations émotionnelles et d'autres troubles du comportement peuvent enfin être associés, variables selon les circonstances. | Psychopathie de privation affective Syndrome institutionnel

Omschrijving: Gedragsstoornissen worden gekenmerkt door een zich herhalend en aanhoudend patroon van dissociaal, agressief of uitdagend gedrag. Zulk gedrag dient wel een belangrijke schending te zijn van wat voor de leeftijd nog maatschappelijk toelaatbaar wordt geacht; het dient dus ernstiger te zijn dan gewoon kattenkwaad bij kinderen of opstandigheid bij jeugdigen en dient duurzaam te zijn (zes maanden of langer). Kenmerken van een gedragsstoornis kunnen ook symptomatisch zijn voor andere psychiatrische toestanden, in welke gevallen aan de onderliggende diagnose de voorkeur gegeven dient te worden. | Voorbeelden van gedrag waarop de diagnose is gebaseerd zijn een buitensporige mate van vechten en intimideren; wreedheid tegenover andere mensen of dieren; ernstige vernielzucht; brandstichting; stelen; veelvuldig liegen; spijbelen van school en weglopen van huis; ongewoon frequente en heftige woedeaanvallen en ongehoorzaamheid. Elk van deze gedragingen, indien in opvallende mate aanwezig, is voldoende voor de diagnose, maar geïsoleerde dissociale daden zijn dat niet.
Définition: Troubles caractérisés par un ensemble de conduites dyssociales, agressives ou provocatrices, répétitives et persistantes, dans lesquelles sont bafouées les règles sociales correspondant à l'âge de l'enfant. Ces troubles dépassent ainsi largement le cadre des mauvaises blagues ou mauvais tours des enfants et les attitudes habituelles de rébellion de l'adolescent. Ils impliquent, par ailleurs, la notion d'un mode de fonctionnement persistant (pendant au moins six mois). Les caractéristiques d'un trouble des conduites peuvent être symptomatiques d'une autre affection psychiatrique; dans cette éventualité, ce dernier diagnostic doit être codé. Le diagnostic repose sur la présence de conduites du type suivant: manifestations excessives de bagarres et de tyrannie, cruauté envers des personnes ou des animaux, destruction des biens d'autrui, conduites incendiaires, vols, mensonges répétés, école buissonnière et fugues, crises de colère et désobéissance anormalement fréquentes et graves. La présence de manifestations nettes de l'un des groupes de conduites précédents est suffisante pour le diagnostic, alors que la survenue d'actes dyssociaux isolés ne l'est pas.

maternale anemie, baby nog niet geboren
anémie en cours de grossesse - enfant pas encore né

stapt nog niet
ne marche pas encore

systemische mastocytose met een geassocieerde klonale hematologische, niet van mastocyten afkomstige ziekte
mastocytose systémique associée à une hémopathie non mastocytaire

galactorroe niet geassocieerd met geboorte
galactorrhée non associée à l'accouchement

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

HTLV-2 is nog niet geassocieerd geweest met een ziekte. Drie factoren bepalen het risico op HTLV. De prevalentie van HTLV-1/2 onder weefsel en –orgaandonoren, de transmissie route: HTLV wordt overgedragen via cellulaire producten maar niet door plasma producten, en de morbiditeit van een HTLV-1 infectie: misschien lopen orgaantransplant patiënten een hoger risico door de. immuunsuppressie.
Le HTLV-2 n’a pas encore été associé à une maladie.Trois facteurs déterminent le risque d’infection par le HTLV : la prévalence du HTLV-1/2 parmi les donneurs de tissus et d’organes, la voie de transmission (le HTLV se transmet par le biais des produits cellulaires mais pas des produits plasmatiques) et la morbidité d’une infection par le HTLV-1 (les patients transplantés courent peut-être un risque plus élevé d’immunosuppression).

Rekening houdend met alle beschikbare in vitro en in vivo gegevens bij nog niet eerder behandelde personen kunnen de volgende resistentie-geassocieerde mutaties, wanneer aanwezig in de uitgangssituatie, de werking van Eviplera beïnvloeden: K65R, K101E, K101P, E138A, E138G, E138K, E138Q, E138R, V179L, Y181C, Y181I, Y181V, M184I, M184V, Y188L, H221Y, F227C, M230I en M230L.
Compte tenu de toutes les données disponibles in vitro et in vivo pour les personnes naïves de tout traitement antirétroviral, les mutations suivantes, lorsqu’elles sont présentes lors de l’entrée dans l’étude, peuvent affecter l’activité d’Eviplera : K65R, K101E, K101P, E138A, E138G, E138K, E138Q, E138R, V179L, Y181C, Y181I, Y181V, M184I, M184V, Y188L, H221Y, F227C, M230I et M230L.

Deze resistentie-geassocieerde mutaties zijn uitsluitend bedoeld als richtlijn voor het gebruik van Eviplera bij nog niet eerder behandelde patiënten.
Ces mutations associées à la résistance devraient guider la prescription lors de l’utilisation d’Eviplera uniquement chez les patients naïfs de tout traitement.

Nog niet eerder met antiretrovirale middelen behandelde, met HIV-1 geïnfecteerde patiënten werden in het onderzoek opgenomen (n = 1.368) met een plasma HIV-1 RNA ≥ 5.000 kopieën/ml en werden gescreend op gevoeligheid voor N(t)RTI en op afwezigheid van specifieke met NNRTI-resistentie geassocieerde mutaties.
Des patients infectés par le VIH-1 naïfs de tout traitement antirétroviral ont été inclus (n = 1 368) ; les critères d’inclusion étaient une charge virale plasmatique ≥ 5 000 copies d’ARN VIH-1/ml, une sensibilité aux IN[t]TI et l’absence de mutations spécifiques associées à la résistance à des INNTI. La méthodologie des études est identique à l’exception du traitement de fond.

De lijst met rilpivirine-geassocieerde mutaties die in rubriek 5.1 wordt weergegeven, is uitsluitend bedoeld als richtlijn voor het gebruik van Eviplera bij nog niet eerder behandelde patiënten.
La liste des mutations associées à la rilpivirine présentée à la rubrique 5.1 doit guider l’utilisation d’Eviplera uniquement pour la population naïve de tout traitement.

Ongewenste bijwerkingen die nog niet zijn waargenomen met betrekking tot het product, maar waarvan algemeen aanvaard wordt dat ze kunnen worden toegeschreven aan andere stoffen in die klasse: Gegevens uit klinisch onderzoek en epidemiologische gegevens suggereren dat het gebruik van diclofenac, vooral bij hogere doseringen (150 mg per dag) en bij langdurige gebruik, geassocieerd kunnen worden met een klein toegenomen risico op trombose in de arteriën (bijvoorbeeld myocardinfarct of beroerte) (zie rubriek 4.4).
Réactions indésirables non encore observées en relation avec le produit, mais qu’on accepte généralement d’attribuer aux autres composés de la classe : Des études cliniques et des données épidémiologiques suggèrent que l’utilisation du diclofénac, surtout lorsqu’il est utilisé à dose élevée (150 mg par jour) et pendant une longue durée de traitement, peut être associée à une légère augmentation du risque d’événements thrombotiques artériels (par exemple, infarctus du myocarde ou accident vasculaire cérébral) (voir rubrique 4.4).

Omdat bij de voorbereiding van het feedbackpakket voor de huisartsen, de besluiten van de consensusconferentie van het RIZIV over de doelmatige behandeling van gecompliceerde hypertensie nog niet bekend waren, handelden de kernboodschappen enkel over arteriële hypertensie zonder geassocieerde klinische pathologie.
Etant donné que lors de la réalisation du feedback pour les médecins généralistes, les conclusions de la réunion de consensus de l’INAMI portant sur le traitement adéquat de l’hypertension compliquée n’étaient pas encore connues, les messages-clés précis ne traitent que de l’hypertension artérielle sans pathologie clinique associée.

Voor patiënten die volledig herstellen van met cidofovir geassocieerde niertoxiciteit, is de baten-risico verhouding van het hernieuwd gebruik van cidofovir nog niet vastgesteld.
Chez les patients totalement remis d’une toxicité rénale liée au cidofovir, le rapport bénéfice-risque de la réintroduction du cidofovir n’a pas encore été évalué.

Klinische resistentie in monotherapie-onderzoeken bij nog niet eerder met nucleosiden behandelde patiënten: Bij patiënten die adefovirdipivoxil als monotherapie ontvingen (HBeAg-negatief onderzoek), was de cumulatieve kans op het ontwikkelen van adefovir-geassocieerde resistentiemutaties 0%, 3%, 11%, 18% en 29% na respectievelijk 48, 96, 144, 192 en 240 weken.
Résistance clinique dans les études en monothérapie réalisées chez des patients n’ayant jamais reçu d’inhibiteurs nucléosidiques : Chez des patients traités par l’adéfovir dipivoxil en monothérapie (étude chez les patients AgHBe négatifs), la probabilité cumulative de développer des mutations de résistance associées à l’adéfovir était de 0 %, 3 %, 11 %, 18 % et 29 % à 48, 96, 144, 192 et 240 semaines respectivement.