Vertaling van "geneeskundige plichtenleer tijdschrift " (Nederlands → Frans) :

Uit de Richtlijnen voor de praktische toepassing van de artt. 18 en 47 van de Code van geneeskundige Plichtenleer (Tijdschrift Nationale Raad, nr 58, december 1992, p. 24-25, punten 2 c en 4) komt naar voor dat de mogelijkheid bestaat dat bij overlijden van een arts een overeenkomst gesloten wordt met zijn erfgenamen voor de overname van de geneeskundige praktijk.
Les Directives concernant l'application pratique des articles 18 et 47 du Code de déontologie médicale (Bulletin du Conseil national, n° 58, décembre 1992, 21-22, points 2 c et 4) évoquent la possibilité, en cas décès d'un médecin, de conclure avec ses héritiers un contrat portant sur la reprise de la pratique médicale.

Wat Uw eerste vraag betreft omtrent de aflevering van een omstandige geneeskundige verklaring bij het verzoekschrift tot aanstelling van een voorlopige bewindvoerder kan de Nationale Raad U zijn advies van 16 mei 1992 bevestigen (Tijdschrift nr 57 p. 23; zie ook het artikel 58, g, van de Code van geneeskundige Plichtenleer en het advies van de Nationale Raad van 18 januari 1992, Tijdschrift nr 56, p. 25), waarbij het de behandelende geneesheer van de betrokken persoon toegestaan wordt een dergelijke verklaring af te leveren onder gesloten omslag ter attentie van de vrederechter.
En ce qui concerne votre première question au sujet de la délivrance d'un certificat médical circonstancié lors de la requête en désignation d'un administrateur provisoire, le Conseil national confirme son avis du 16 mai 1992 (Bulletin n° 57, p. 24; cf. aussi l'article 58, g, du Code de déontologie médicale et l'avis du Conseil national du 18 janvier 1992, Bulletin n° 56, p. 23) indiquant que le médecin traitant de la personne concernée peut délivrer ce certificat, sous pli fermé à l'attention du juge de paix.

In zijn aanbeveling aan de provinciale raden van 19 juni 1999 (Tijdschrift Nationale Raad nr. 86, december 1999, p. 13) pleit de Nationale Raad voor een " trapsgewijze aanpak" waarbij de provinciale raad, conform artikel 117 van de Code van geneeskundige plichtenleer, " in eerste instantie de inzake wachtdiensten ontstane geschillen zou trachten op te lossen en dat slechts in geval van onmogelijkheid hiertoe de provinciale geneeskundige commissie zou worden ingeschakeld" .
Dans sa recommandation aux conseils provinciaux du 19 juin 1999 (Bulletin du Conseil national n° 86, décembre 1999, p. 13), le Conseil national plaide en faveur d'une " approche par paliers" estimant indiqué que conformément à l'article 117 du Code de déontologie médicale, le conseil provincial tente en première instance de résoudre les contestations qui surgissent à propos des services de garde, et que la commission médicale provinciale intervienne à partir du moment où cette tentative échoue.

Aangezien Artikel 32 van de Code van geneeskundige Plichtenleer bepaalt dat een geneesheer enkel op gewetensvolle wijze en op wetenschappelijke gronden zijn beslissingen zal nemen, was er geen reden om dit te hernemen in het advies van 15/3/80 (Tijdschrift Nationale Raad nr. 28, 1979-1980), bevestigd op 20/5/95. Het argument dat U meent te vinden in de nomenclatuur van de geneeskundige verstrekkingen dient te worden genuanceerd daar dit artikel op de verbandlenzen slaat.
Le médecin ne prenant que des décisions dictées par sa science et sa conscience, en vertu de l'article 32 du Code de déontologie médicale, il n'y avait pas lieu de reprendre cette disposition dans l'avis du 15 mars 1980 ( Bulletin du Conseil national n° 28, 1979-1980), confirmé le 20 mai 1995.

In het algemeen zijn de deontologische voorschriften aangaande publiciteit, de relaties met de patiënt en de kwaliteit van de verzorging van toepassing (Zie o.m. de op 21 september 2002 gewijzigde artikelen van de Code van geneeskundige plichtenleer betreffende publiciteit, zie p. 2 van dit Tijdschrift.)
D’une manière générale, les instructions déontologiques relatives à la publicité, aux relations avec le patient et à la qualité des soins sont d’application (cf. notamment les articles du Code de déontologie médicale relatifs à la publicité, modifiés le 21 septembre 2002, voir 2 de ce Bulletin).

De Nationale Raad herinnert aan zijn advies van 16/01/1999 (Tijdschrift Nationale Raad nr. 84, juni 1999, p. 20) waarin hij van oordeel is dat de artikelen 21 en 22 van de Code van geneeskundige plichtenleer voldoende duidelijk de nadruk leggen zowel op de noodzakelijke continuïteit van de zorg als op de kwaliteit van de daarbij aangeboden en toegediende zorg, en dit in het belang van de zieken.
Le Conseil national rappelle son avis du 16 janvier 1999 (Bulletin du Conseil national n° 84, juin 1999, p. 19) dans lequel il estime que les articles 21 et 22 du Code de déontologie médicale mettent suffisamment l'accent tant sur la nécessaire continuité que sur la qualité des soins proposés et dispensés dans ce cadre, et ce, dans l'intérêt des patients.

Een interpretatie is wel terug te vinden in een persoonlijke commentaar van Dr I. UYTTENDAELE n.a.v. de wijziging van de Code van geneeskundige Plichtenleer in 1987 (zie Tijdschrift Nationale Raad Orde van geneesheren, nr. 38, december 1987, 50‑51): door de voorwaarde op te leggen dat geneesheren die rechtspersoonlijkheid willen geven aan hun vennootschap hun volledige medische activiteit moeten inbrengen, " wenst de Nationale Raad te voorkomen dat geneesheren die, bv. hun associatie beperken tot hun ziekenhuisactiviteiten en hun privé ‑spreekuur buiten de gemeenschap houden, rechtspersoonlijkheid geven aan hun partiële samenwerking.
On retrouve cependant une interprétation dans un commentaire fait à titre personnel par le Dr I. UYTTENDAELE lors de la modification du Code de déontologie médicale en 1987 (cf. Bulletin du Conseil national de l'Ordre des médecins, n° 38, décembre 1987, 40,43): en imposant, aux médecins qui souhaitent doter leur association de la personnalité juridique, la condition de mettre en commun la totalité de leur activité médicale, " le Conseil national veut éviter que des médecins ne donnent la personnalité juridique à une collaboration partielle, par exemple, en excluant la pratique privée de la mise en commun qui se trouverait ainsi réduite aux activités hospitalières.