Vertaling van "eerdere therapie met andere anthracyclines of anthraceendionen " (Nederlands → Frans) :

De risicofactoren voor cardiotoxiciteit zijn o.a. actieve of inactieve cardiovasculaire aandoeningen, eerdere of gelijktijdige radiotherapie in het mediastinale/pericardiale gebied, eerdere therapie met andere anthracyclines of anthraceendionen, en het gelijktijdig gebruik met andere geneesmiddelen die de cardiale contractiliteit onderdrukken of cardiotoxische geneesmiddelen (bv trastuzumab) (zie rubriek 4.5), met een hoger risico bij bejaarden.
Les facteurs de risque d’une toxicité cardiaque incluent une affection cardiovasculaire évolutive ou latente, une radiothérapie antérieure ou concomitante dans la région médiastinale/péricardique, un traitement antérieur par d’autres anthracyclines ou par des anthracènediones et l’utilisation concomitante d’autres médicaments capables d’inhiber la contractilité cardiaque ou de médicaments cardiotoxiques (p. ex. trastuzumab) (voir rubrique 4.5) entraînant un risque accru chez les personnes âgées.

andere anthracyclines of anthraceendionen (zie rubriek 4.4 ‘Bijzondere waarschuwingen en bijzondere voorzorgen bij gebruik’);
- hypersensibilité à la doxorubicine ou à un des autres composants du produit, à d'autres anthracyclines ou anthracènediones (cf section 4.4. « Mises en garde spéciales et précautions particulières d'emploi »);

Het is waarschijnlijk dat de toxiciteit van epirubicine en andere anthracyclines of anthraceendionen additief is.
Il est probable que la toxicité de l’épirubicine et d’autres anthracyclines ou des anthracènediones soit additive.

Overgevoeligheid voor andere anthracyclines of anthraceendionen.
Hypersensibilité à d’autres anthracyclines ou aux anthracènediones.

Bij patiënten met andere potentiële risicofactoren op cardiotoxiciteit (voorgeschiedenis van cardiovasculaire aandoening, eerdere behandeling met andere anthracyclines of anthracenedionen, eerdere of gelijktijdige radiotherapie in het mediastinale/pericardiale gebied en gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen die de hartcontractiliteit kunnen onderdrukken, waaronder cyclofosfamide en 5-fluorouracil), kan doxorubicine cardiotoxiciteit veroorzaken bij lagere cumulatieve doses. Bij deze patiënten dient de hartfunctie zorgvuldig te worden gecontroleerd.
Si le patient présente d’autres facteurs de risque potentiels de cardiotoxicité (antécédents de maladie cardiovasculaire, traitement antérieur par d’autres anthracyclines ou par des anthracènediones, radiothérapie antérieure ou concomitante dans la région médiastinale/péricardique, et utilisation concomitante de médicaments ayant la capacité de supprimer la contractilité cardiaque, notamment le cyclophosphamide et le 5-fluoruracile), la cardiotoxicité induite par la doxorubicine peut se manifester à des doses cumulées inférieures et la fonction cardiaque doit par conséquent faire l’objet d’une surveillance attentive.

Risicofactoren voor harttoxiciteit zijn actieve of inactieve hart- en vaataandoeningen, eerdere of gelijktijdige radiotherapie van het mediastinale/pericardiale gebied, eerdere behandeling met andere anthracyclines of anthrachinonen en gelijktijdig gebruik van cardiotoxische geneesmiddelen (bv. trastuzumab) of andere geneesmiddelen die de hartcontractiliteit kunnen onderdrukken (zie rubriek 4.5).
Parmi les facteurs de risque de cardiotoxicité, on peut citer les maladies cardiovasculaires actives ou latentes, une radiothérapie antérieure ou concomitante dans la région médiastinale/péricardique, un traitement antérieur par d’autres anthracyclines ou par des anthracènediones, et l’utilisation concomitante d’autres médicaments ayant la capacité de supprimer la contractilité cardiaque ou de médicaments cardiotoxiques (par ex., le trastuzumab) (voir rubrique 4.5).

Risicofactoren voor cardiotoxiciteit zijn actieve of sluimerende cardiovasculaire ziekte, voorafgaande of tegelijk toegediende radiotherapie op het mediastinaal/pericardiaal gebied, voorafgaande therapie met andere anthracyclines/anthraceendionen en gelijktijdig gebruik van andere cardiotoxische geneesmiddelen.
Les facteurs de risque de toxicité cardiaque sont une maladie cardiovasculaire active ou latente, une radiothérapie préalable ou simultanée de la région médiastinale/péricardique, un traitement antérieur par d'autres anthracyclines/anthracènediones et l'utilisation simultanée d'autres médicaments cardiotoxiques.

In een open label onderzoek (AMB222) is ambrisentan bestudeerd bij 36 patiënten om de incidentie te evalueren van toegenomen serum-aminotransferaseconcentraties bij patiënten die al eerder met een andere ERA-therapie waren gestopt vanwege abnormale aminotransferasen.
Dans une étude conduite en ouvert (AMB222), l’ambrisentan a été administré chez 36 patients afin d'évaluer l'incidence de l'augmentation des taux sériques d'aminotransférases chez les patients qui avaient précédemment arrêté d’autres traitements avec un antagoniste des récepteurs de l'endothéline en raison d'anomalies des taux d'aminotransférases.

Ondanks de vele positieve punten blijven verschillende aspecten in de werking van de referentiecentra problematisch: grote geografische afstand voor vele patiënten, lange wachttijden, de motivatie van een aantal patiënten die niet zozeer op therapie en verbetering gericht is maar eerder op het vervullen van een aantal administratieve plichten met het oog op het bekomen van een uitkering, geen of ontoereikende individuele therapie terwijl de wetenschappelijke kennis betreffende de groepstherapieën zeer beperkt is, onvoldoende contact met huisartsen en kinesitherapeuten, ontoereikende opleiding van andere zorgactoren, te weinig banden met de externe psychotherapeuten en vooral een leemte in de conceptualisering en het opzetten van zorgnetwerken voor de toekomst.
Malgré les nombreux points positifs, plusieurs aspects restent problématiques dans le fonctionnement des centres de référence : grande distance géographique pour de nombreux patients, longs délais d’attente, motivation de nombreux patients moins dirigée vers la thérapie et l’amélioration que vers la réponse aux exigences administratives en vue d’obtenir une allocation, absence ou insuffisance de thérapie individuelle alors que les connaissances scientifiques relatives aux thérapies de groupe sont très limitées, contacts insuffisants avec la médecine générale et les kinésithérapeutes, formation insuffisante d’autres acteurs de soins, trop peu de liens avec des psychothérapeutes extérieurs et surtout lacune dans la conceptualisation et le développement de réseaux de soins pour l’avenir.