Traduction de «betreffende de tweede lezing heeft geattesteerd » (Néerlandais → Français) :

De verstrekking kan alleen worden vergoed nadat een tweede geneesheer-specialist voor röntgendiagnose de verstrekking betreffende de tweede lezing heeft geattesteerd (K.B. van 25.2.2003 (56) , inwerkingtreding op 1.5.2003).
La prestation n'est remboursée qu'après attestation des prestations correspondant à la deuxième lecture (A.R. du 25.2.2003 (56) , en vigueur le 1.5.2003) par un second médecin spécialiste en radiodiagnostic.

Na 9 jaar van besprekingen en werkzaamheden, die werden aangevat middels de informele vergadering van de Milieuraad in Chester die aantoonde dat het noodzakelijk was de wetgeving betreffende de chemische producten te herzien, werd de REACH-verordening door de Raad unaniem goedgekeurd op 18 december 2006 na 3 maanden onderhandelen in tweede lezing met het Europees Parlement.
Après 9 ans de discussions et de travaux, entamés par la réunion informelle du Conseil Environnement à Chester mettant en évidence la nécessité d’une révision de la législation sur les produits chimique, le Règlement REACH a été adopté le 18 décembre 2006 à l’unanimité par le Conseil après 3 mois de négociations en 2° lecture avec le Parlement Européen.

De aanvraag heeft betrekking op de verwerking van persoonsgegevens afkomstig van enerzijds het Centrum voor tweede lezing (dat opgericht werd binnen Brumammo en onder de bevoegdheid hiervan werkt) en anderzijds de Stichting Kankerregister.
Elle concerne le traitement de données à caractère personnel provenant, d’une part, du Centre de deuxième lecture (institué au sein de Brumammo et travaillant sous son autorité), et, d’autre part, de la Fondation Registre du Cancer.

Onverminderd de bepalingen van het koninklijk besluit van 10 oktober 1986 tot uitvoering van artikel 53, negende lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, voortaan in dit artikel “het koninklijk besluit” genoemd, verbindt de tandheelkundige zich ertoe maximaal 75 % van de door hem geattesteerde verstrekkingen, bedoeld in artikel 6, eerste lid, 3° tot en met 6° van het koninklijk besluit, via de derdebetalersregeling aan te rekenen, en maximaal 5 % van de door hem geattesteerde verstrekkingen, bedoeld in artikel 6, eerste lid, 3° tot en met 6° van het koninklijk besluit aan te rekenen met toepassing van de uitzonderingsbepaling bedoeld in artikel 6, tweede lid, 5° van het koninklijk besluit.
Sous réserve des dispositions de l’arrêté royal du 10 octobre 1986 exécutant l’article 53, alinéa 9, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, dorénavant appelé « l’arrêté royal » dans le présent article, le praticien de l’art dentaire s’engage à attester au maximum 75 % des prestations qu’il a attestées, visées à l’article 6, alinéa 1 er , 3° à 6° inclus, de l’arrêté royal, via le régime du tiers payant, et au maximum 5 % des prestations qu’il a attestées, visées à l’article 6, alinéa 1 er , 3° à 6° inclus, de l’arrêté royal en application de la disposition exceptionnelle visée à l’article 6, alinéa 2, 5°, de l’arrêté royal.

8.4.Onverminderd de bepalingen van het koninklijk besluit van 10 oktober 1986 tot uitvoering van artikel 53, negende lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, voortaan in dit artikel “het koninklijk besluit” genoemd, verbindt de tandheelkundige zich ertoe maximaal 75 % van de door hem geattesteerde verstrekkingen, bedoeld in artikel 6, eerste lid, 3° tot en met 6° van het koninklijk besluit, via de derdebetalersregeling aan te rekenen, en maximaal 5 % van de door hem geattesteerde verstrekkingen, bedoeld in artikel 6, eerste lid, 3° tot en met 6° van het koninklijk besluit aan te rekenen met toepassing van de uitzonderingsbepaling bedoeld in artikel 6, tweede lid, 5° van het koninklijk besluit.
Sous réserve des dispositions de l’arrêté royal du 10 octobre 1986 exécutant l’article 53, alinéa 9, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, dorénavant appelé « l’arrêté royal » dans le présent article, le praticien de l’art dentaire s’engage à attester au maximum 75 % des prestations qu’il a attestées, visées à l’article 6, alinéa 1 er , 3° à 6° inclus, de l’arrêté royal, via le régime du tiers payant, et au maximum 5 % des prestations qu’il a attestées, visées à l’article 6, alinéa 1 er , 3° à 6° inclus, de l’arrêté royal en application de la disposition exceptionnelle visée à l’article 6, alinéa 2, 5°, de l’arrêté royal.

“Schendt artikel 792, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek, in samenhang gelezen met artikel 704, eerste lid, van hetzelfde wetboek en met artikel 164, derde lid, van de Wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, de artikelen 10, tweede lid, en 11 van de gecoördineerde Grondwet, nu voormeld artikel 792, tweede lid, in die zin moet worden begrepen dat de erin bedoelde kennisgeving bij gerechtsbrief van het vonnis door de griffier slechts dient te geschieden in de zaken opgesomd in voormeld artikel 704, eerste lid, dat in een rechtsingang met verzoekschrift voorziet, en niet in de zaken die kunnen ingeleid worden volgens de procedure bepaald bij voormeld artikel 704, eerste lid, krachtens een afzonderlijke wetsbepaling, zoals voormeld artikel 164, derde lid, van de ZIV-Wet van 14 juli 1994, zodat op de rechtzoekenden ten aanzien van wie de wetgever geoordeeld heeft dat beroep kan worden gedaan op de vereenvoudigde wijze van rechtsingang van voormeld artikel 704, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek, in het ene geval artikel 792, tweede en derde lid, van het Gerechtelijk Wetboek van toepassing is, en in het andere geval niet ?”.
« L’article 792, alinéa 2, du Code judiciaire, combiné avec l’article 704, alinéa 1 er , du même Code, et avec l’article 164, alinéa 3, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, viole-t-il les articles 10, alinéa 2, et 11 de la Constitution coordonnée, en ce que l’article 792, alinéa 2, précité doit être interprété en ce sens que le greffier ne doit notifier le jugement par pli judiciaire que dans les affaires énumérées à l’article 704, alinéa 1 er , précité, qui prévoit l’introduction d’instance par voie de requête, et non dans les affaires qui peuvent être introduites suivant la procédure prévue à l’article 704, alinéa 1 er , précité, en vertu d’une disposition législative distincte, comme l’article 164, alinéa 3, précité, de la loi AMI du 14 juillet 1994, de sorte que, dans la première hypothèse, mais pas dans l’autre hypothèse, l’article 792, alinéas 2 et 3, du Code judiciaire trouve à s’appliquer aux justiciables à l’égard desquels le législateur a estimé qu’il peut être recouru à l’introduction d’instance simplifiée de l’article 704, alinéa 1 er , du Code judiciaire ? ».

Indien het gaat om een verstrekking geattesteerd door een verpleegkundige maar verricht door een zorgkundige in het kader van een overeenkomst tussen de minister en een dienst voor thuisverpleging (art. 56, §5 van de Wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994) , dan wordt in deze zone het identificatienummer vermeld van de zorgkundige die de verstrekking verricht heeft.
S’il s’agit d’une prestation attestée par un infirmier mais effectuée par un aide soignant dans le cadre d’une convention entre le ministre et un service de soins infimiers à domicile (art. 56, §5 de la Loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994), alors le numéro d’identification de l’aide soignant qui a effectué la prestation est mentionné dans cette zone.

Krachtens artikel, 3, tweede lid, van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken, hoeft de rechtspleging betreffende de geschillen die gebracht worden voor de arbeidsrechtbank te Brussel, alleen maar geheel in het Nederlands te worden gevoerd indien die rechtbank van de zaak heeft kennisgenomen op grond van een territoriale bevoegdheid bepaald door een plaats die zich op het grondgebied van een gemeente buiten de Brusselse agglomeratie bevindt.
En vertu de l’article 3, alinéa 2, de la loi du 15 juin 1935 concernant l’emploi des langues en matière judiciaire, la procédure contentieuse devant le Tribunal du travail de Bruxelles ne doit être tout entière faite en néerlandais que lorsque ce tribunal a été saisi en raison d’une compétence territoriale déterminée par un lieu situé dans une commune sise en dehors de l’agglomération bruxelloise.

“ Het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) heeft twee aanvragen ontvangen met het oog op het toestaan van het gebruik van radioactieve stoffen in uitrustingen die bestemd zijn voor de bescherming van personen, met name vluchtrouteaanduidingen (of vluchtwegsignalisatie) - In bijlage vindt U deze aanvragen: één van de firma X met betrekking tot product X en een tweede van de firma Y betreffende vluchtwegsignalisering Y 1 ”
“ Het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) heeft twee aanvragen ontvangen met het oog op het toestaan van het gebruik van radioactieve stoffen in uitrustingen die bestemd zijn voor de bescherming van personen, met name vluchtrouteaanduidingen (of vluchtwegsignalisatie) - In bijlage vindt U deze aanvragen: één van de firma X met betrekking tot produkt X en een tweede van de firma Y betreffende vluchtwegsignalisering Y 1 ”.

Het Hof moet echter nog nagaan of de verplichting tot terugbetaling van de onterecht betaalde bedragen (art. 164, tweede lid) niet onevenredig is wanneer zij wordt toegepast op een zorgverstrekker die zijn beroep uitoefent in het kader van de uitvoering van een arbeidsovereenkomst en wiens fout, die tot de onterechte betaling heeft geleid, door de rechter zou kunnen worden beschouwd als een “occasionele lichte fout” in de zin van artikel 18 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten.
La Cour doit cependant encore examiner si l’obligation de remboursement des sommes indument payées (art. 164, al. 2) n’est pas disproportionnée lorsqu’elle est appliquée à un dispensateur de soins exerçant sa profession dans le cadre d’un contrat de travail et dont la faute, qui a conduit au payement indu, pourrait être considérée par le juge comme une “faute légère occasionnelle” au sens de l’article 18 de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail.