Vertaling van "beide kort 0-15 " (Nederlands → Frans) :

Type 1 diabetes mellitus - volwassenen Bij een fase III klinisch onderzoek van 26 weken, waarbij insuline glulisine werd vergeleken met insuline lispro, beide kort (0-15 minuten) voor een maaltijd subcutaan geïnjecteerd bij patiënten met type 1 diabetes mellitus die insuline glargine als basaal insuline gebruiken, was insuline glulisine vergelijkbaar met insuline lispro voor wat betreft het glucoseverlagende effect zoals weerspiegeld door veranderingen in de glycering van hemoglobine (uitgedrukt als HbA 1c equivalent) vanaf het begin van de behandeling tot aan het eind daarvan.
Diabète de type 1 - Adultes Dans une étude clinique de phase III sur 26 semaines comparant l’insuline glulisine et l’insuline lispro toutes deux injectées par voie sous-cutanée peu avant un repas (0-15 minutes) chez des patients diabétiques de type 1 utilisant l’insuline glargine comme insuline basale, l’insuline glulisine s’est avérée comparable à l’insuline lispro pour le contrôle glycémique, comme démontré par les variations de l’hémoglobine glyquée (exprimée en équivalent HbA 1c ) entre le début et la fin de l’étude.

Type 1 diabetes mellitus – gegevens over gebruik bij kinderen In een fase III klinisch onderzoek werd insuline glulisine vergeleken met insuline lispro, beide kort (0- 15 minuten) voor een maaltijd subcutaan geïnjecteerd, bij kinderen (4-5 jaar: n=9; 6-7 jaar: n=32 en 8- 11 jaar: n=149) en adolescenten (12-17 jaar: n=382) met type 1 diabetes mellitus die insuline glargine of NPH als basale insuline gebruiken.
Diabète de type 1 - Pédiatrie Une étude clinique de phase III sur 26 semaines a comparé l’insuline glulisine et l’insuline lispro toutes deux injectées par voie sous-cutanée peu avant un repas (0-15 minutes) chez des enfants (4-5 ans : n=9 ; 6-7 ans : n=32 ; 8-11 ans : n=149) et des adolescents (12-17 ans : n=382) diabétiques de type 1 utilisant l’insuline glargine ou la NPH comme insuline basale.

Er bestond geen significant verschil tussen beide therapieën in het heroptreden van keelpijn na de behandeling, noch op korte termijn (8 tot 15 dagen na de start van de therapie: absolute risicoreductie van 9% met de zeven-dagen kuur) noch op lange termijn (2 tot 6 maanden na de start van therapie: absolute risicoreductie van 5% met de zeven-dagen kuur).
Il n'existait aucune différence significative entre les deux thérapies quant à la réapparition des maux de gorge après le traitement, ni à court terme (8 à 15 jours après le début de la thérapie: réduction absolue du risque de 9 % avec la cure de sept jours), ni à long terme (2 à 6 mois après le début de la thérapie: réduction absolue du risque de 5 % avec la cure de sept jours).

Extrapiramidale symptomen In een korte placebogecontroleerde studie met een monotherapie bij adolescente patiënten (13-17 jaar) met schizofrenie bedroeg de cumulatieve incidentie van extrapiramidale symptomen 12,9% met quetiapine en 5,3% met de placebo, hoewel de incidentie van de individuele bijwerkingen (bv. akathisie, tremor, extrapiramidale stoornis, hypokinesie, rusteloosheid, psychomotorische hyperactiviteit, spierrigiditeit, dyskinesie) in geen van beide behandelingsgroepen hoger was dan 4,1%.
Symptômes extrapyramidaux Dans une étude de monothérapie à court terme contrôlée par placebo et menée chez des patients adolescents (13-17 ans) atteints de schizophrénie, l’incidence accrue des symptômes extrapyramidaux était de 12,9 % pour la quétiapine et de 5,3 % pour le placebo; toutefois, l’incidence des effets indésirables individuels (p. ex. acathésie, tremblements, troubles extrapyramidaux, hypocinésie, agitation, hyperactivité psychomotrice, rigidité musculaire, dyskinésie,) ne dépassait pas 4,1 % dans les deux groupes de traitement.

De vermindering in de bronchoconstrictie bij lichaamsbeweging werd ook aangetoond in een onderzoek op korte termijn bij pediatrische patiënten van 6 tot 14 jaar (maximale daling in FEV 1 18,27% t.o.v. 26,11%; tijd tot herstel tot binnen 5% van de baseline FEV 1 17,76 min t.o.v. 27,98 min). Het effect werd in beide onderzoeken aangetoond aan het einde van het eenmaal daagse toedieningsinterval.
Une réduction de la BCE a été également démontrée dans une étude à court terme menée sur des patients pédiatriques de 6 à 14 ans (baisse maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 ; récupération, à 5 % près, du VEMS de départ en

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants (chute maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d'au moins 5 % du VEMS initial : 17,76 minutes

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen van 6 t/m 14 jaar (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants de 6 à 14 ans (diminution maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d’au moins 5 % du VEMS initial : 17,76

In deze bijdrage komen kort enkele onderwerpen van beide types aan bod die in 2005 het voorwerp van een evaluatieproject hebben uitgemaakt.
Quelques sujets analysés en profondeur ou de manière moins détaillée et ayant fait l’objet d’un projet d’évaluation en 2005 sont brièvement commentés dans ce rapport.

Subcutaan gebruik Apidra dient kort (0-15 min) vóór of kort na de maaltijd met een subcutane injectie of door middel van een continue subcutane pompinfusie te worden toegediend.
Voie sous-cutanée Apidra doit être administré en injection sous-cutanée un peu avant (0-15 minutes) ou juste après les repas ou en perfusion sous-cutanée continue par pompe.

Zowel op korte termijn (8 tot 15 dagen) als op lange termijn (60-180 dagen) worden in de studie van Zwart et al (2000) significant méér patiënten met tenminste één episode van keelpijn geobserveerd bij de patiënten die penicilline gedurende 3 dagen krijgen (41% tussen dag 8 en dag 15; 38% tussen dag 16 en dag180) dan bij de patiënten die placebo nemen (28% tussen dag 8 en dag 15; 25% tussen dag 16 en dag180).
Aussi bien à court terme (8 à 15 jours) qu'à long terme (60-180 jours), Zwart et al (2000) ont observé significativement plus de rechutes chez les patients qui ont reçu de la pénicilline pendant 3 jours (41% entre jour 8 et jour 15; 38% entre jour 16 et jour 180) que chez les patients qui ont pris un placebo (28% entre jour 8 et jour 15; 25% entre jour 16 et jour 180).