Traduction de «beide kort » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

paraplegie | verlamming aan beide zijden van het lichaam
paraplégie | paraplégie

Omschrijving: Willekeurige, herhaalde, stereotype, niet-functionele (en vaak ritmische) bewegingen die geen deel uitmaken van een als zodanig onderkende psychiatrische of neurologische toestand. Indien zulke bewegingen optreden als symptomen van een andere stoornis, dient slechts de omvattende stoornis geregistreerd te worden. Als niet zelfverwondende bewegingen komen voor: wiegen met het lichaam, hoofdschudden, haartrekken, haar in elkaar draaien, vingerschuddende maniërismen en handenflappen. Stereotyp wel zelfverwondend gedrag behelst herhaald hoofdbonzen, in het gezicht slaan, in de ogen prikken en bijten in de handen, op de lippen of in andere lichaamsdelen. Alle stereotype bewegingsstoornissen komen het meest frequent voor in combinatie met zwakzinnigheid (indien dit het geval is, dienen beide geregistreerd te worden). Indien in de ogen prikken voorkomt bij een kind met een visuele stoornis, dienen beide gecodeerd te worden: in de ogen prikken onder deze categorie en de visuele gesteldheid onder de code van de desbetreffende somatische stoornis. | Neventerm: | stoornis met stereotypieën/gewoontevorming
Définition: Trouble caractérisé par des mouvements intentionnels, répétitifs, stéréotypés, dépourvus de finalité (et souvent rythmés), non lié à un trouble psychiatrique ou neurologique identifié. Lorsque ces mouvements surviennent dans le cadre d'un autre trouble, seul ce dernier doit être noté. Ces mouvements peuvent ne pas avoir de composante automutilatrice; ils comprennent: un balancement du corps, un balancement de la tête, le fait de s'arracher les cheveux, de se tordre les cheveux, de claquer des doigts et de battre des mains. Les comportements stéréotypés auto-mutilateurs comprennent: le fait de se cogner la tête, de se gifler, de se mettre le doigt dans l'œil, de se mordre les mains, les lèvres ou d'autres parties du corps. L'ensemble de ces mouvements stéréotypés surviennent le plus souvent chez des enfants présentant un retard mental (dans ce cas, les deux diagnostics doivent être notés). Quand le fait de s'enfoncer le doigt dans l'œil survient chez un enfant présentant un déficit visuel, les deux diagnostics doivent être notés: le premier dans cette catégorie et le deuxième à l'aide du code somatique approprié. | Stéréotypies/comportements répétitifs

subacuut | van betrekkelijk korte duur
subaigu | mi-chronique | mi-aigu

perinataal | kort voor en na de geboorte
périnatal | relatif à le période précédant ou suivant la naissance

hyperinsulinisme als gevolg van korte keten 3-hydroxylacyl-CoA-dehydrogenasedeficiëntie
hyperinsulinisme par déficit en 3-hydroxylacyl-CoA déshydrogénase des acides gras à chaîne courte

spondylo-epimetafysaire dysplasie, korte ledemaat, abnormale calcificatie
syndrome de dysplasie spondylo-épimétaphysaire-membres courts-anomalies de calcification

spondyloperifere dysplasie, korte ulna-syndroom
syndrome de dysplasie spondylo-périphérique-cubitus court

korte ulna, dysmorfie, hypotonie, intellectuele achterstand-syndroom
syndrome d'ulna courte-dysmorphie-hypotonie-déficience intellectuelle

korte menstruele cyclus
cycle menstruel court

kort frenulum preputii
court frein du prépuce

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Type 1 diabetes mellitus - volwassenen Bij een fase III klinisch onderzoek van 26 weken, waarbij insuline glulisine werd vergeleken met insuline lispro, beide kort (0-15 minuten) voor een maaltijd subcutaan geïnjecteerd bij patiënten met type 1 diabetes mellitus die insuline glargine als basaal insuline gebruiken, was insuline glulisine vergelijkbaar met insuline lispro voor wat betreft het glucoseverlagende effect zoals weerspiegeld door veranderingen in de glycering van hemoglobine (uitgedrukt als HbA 1c equivalent) vanaf het begin van de behandeling tot aan het eind daarvan.
Diabète de type 1 - Adultes Dans une étude clinique de phase III sur 26 semaines comparant l’insuline glulisine et l’insuline lispro toutes deux injectées par voie sous-cutanée peu avant un repas (0-15 minutes) chez des patients diabétiques de type 1 utilisant l’insuline glargine comme insuline basale, l’insuline glulisine s’est avérée comparable à l’insuline lispro pour le contrôle glycémique, comme démontré par les variations de l’hémoglobine glyquée (exprimée en équivalent HbA 1c ) entre le début et la fin de l’étude.

Type 1 diabetes mellitus – gegevens over gebruik bij kinderen In een fase III klinisch onderzoek werd insuline glulisine vergeleken met insuline lispro, beide kort (0- 15 minuten) voor een maaltijd subcutaan geïnjecteerd, bij kinderen (4-5 jaar: n=9; 6-7 jaar: n=32 en 8- 11 jaar: n=149) en adolescenten (12-17 jaar: n=382) met type 1 diabetes mellitus die insuline glargine of NPH als basale insuline gebruiken.
Diabète de type 1 - Pédiatrie Une étude clinique de phase III sur 26 semaines a comparé l’insuline glulisine et l’insuline lispro toutes deux injectées par voie sous-cutanée peu avant un repas (0-15 minutes) chez des enfants (4-5 ans : n=9 ; 6-7 ans : n=32 ; 8-11 ans : n=149) et des adolescents (12-17 ans : n=382) diabétiques de type 1 utilisant l’insuline glargine ou la NPH comme insuline basale.

Tevens werd tussen beide groepen geen enkel verschil waargenomen i.v.m. de resultaten op korte termijn, noch waren er bijwerkingen verbonden aan de EVLP-techniek.
De même, aucune différence n’a été constatée entre les groupes quant aux résultats précoces ni aucun effet secondaire lié à la technique de l’EVLP.

Er werden vergelijkende studies met een HTK-oplossing (ten opzichte van UW) gevoerd. Deze toonden aan dat er tussen beide oplossingen gelijkenissen waren in het kader van een zwak tot matig perfusievolume en een korte CIT (≤ 10 uur) voor HTK (Becker et al., 2007 ; Englesbe et al., 2006; Fridelle et al., 2010 ; Schneeberger et al., 2009).
Des études comparatives faisant usage d’une solution HTK (par rapport à UW) ont été réalisées et démontrent des similarités entre les deux solutions dans un contexte de volume de perfusion faible à modéré et un court CIT (≤ 10h) pour le HTK (Becker et al., 2007 ; Englesbe et al., 2006; Fridelle et al., 2010 ; Schneeberger et al., 2009).

Een onderzoek 9 over het verschil in effect tussen alleen CGT, alleen medicatie (in dit geval temazepam) en een combinatie van beide liet zien dat de combinatiebehandeling het meest effectief was op korte termijn, terwijl CGT alleen op lange termijn het meest effectief was en een grotere patiënttevredenheid bij ouderen met slaapproblemen gaf.
Dans une étude 9 comparant l’efficacité de la TCC seule, du traitement médicamenteux seul (dans ce cas, le témazépam) et d’une combinaison des deux, la combinaison s’est avéré la plus efficace à court terme.

Aan de hand van een bijkomende korte bevraging van de personen van beide doelgroepen worden de subjectieve behandelnood en eventuele belemmeringen in de toegankelijkheid van het bestaande (tandheelkundig) zorgverleningcircuit opgespoord.
Au moyen d’une brève interrogation complémentaire des personnes des deux groupes-cibles, les besoins subjectifs en matière de soins et les éventuelles barrières qui font que ces personnes n’accèdent pas au circuit de soins (dentaires) existant sont détectés.

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen van 6 t/m 14 jaar (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants de 6 à 14 ans (diminution maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d’au moins 5 % du VEMS initial : 17,76

Extrapiramidale symptomen In een korte placebogecontroleerde studie met een monotherapie bij adolescente patiënten (13-17 jaar) met schizofrenie bedroeg de cumulatieve incidentie van extrapiramidale symptomen 12,9% met quetiapine en 5,3% met de placebo, hoewel de incidentie van de individuele bijwerkingen (bv. akathisie, tremor, extrapiramidale stoornis, hypokinesie, rusteloosheid, psychomotorische hyperactiviteit, spierrigiditeit, dyskinesie) in geen van beide behandelingsgroepen hoger was dan 4,1%.
Symptômes extrapyramidaux Dans une étude de monothérapie à court terme contrôlée par placebo et menée chez des patients adolescents (13-17 ans) atteints de schizophrénie, l’incidence accrue des symptômes extrapyramidaux était de 12,9 % pour la quétiapine et de 5,3 % pour le placebo; toutefois, l’incidence des effets indésirables individuels (p. ex. acathésie, tremblements, troubles extrapyramidaux, hypocinésie, agitation, hyperactivité psychomotrice, rigidité musculaire, dyskinésie,) ne dépassait pas 4,1 % dans les deux groupes de traitement.

De vermindering in de bronchoconstrictie bij lichaamsbeweging werd ook aangetoond in een onderzoek op korte termijn bij pediatrische patiënten van 6 tot 14 jaar (maximale daling in FEV 1 18,27% t.o.v. 26,11%; tijd tot herstel tot binnen 5% van de baseline FEV 1 17,76 min t.o.v. 27,98 min). Het effect werd in beide onderzoeken aangetoond aan het einde van het eenmaal daagse toedieningsinterval.
Une réduction de la BCE a été également démontrée dans une étude à court terme menée sur des patients pédiatriques de 6 à 14 ans (baisse maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 ; récupération, à 5 % près, du VEMS de départ en

Een vermindering van de door inspanning veroorzaakte bronchoconstrictie werd eveneens aangetoond in een korte studie bij kinderen (maximaal verlies aan FEV 1 : 18,27 % vs 26,11 % bij placebo; tijd tot herstel naar een waarde binnen de 5 % van de uitgangswaarde van de FEV 1 voor inspanning: 17,76 min. vs 27,98 min.). Dit effect werd in beide studies aangetoond op het einde van het eenmaaldaags doseringsinterval.
Une réduction de la bronchoconstriction induite par l’effort a également été mise en évidence dans une étude à court terme menée chez les enfants (chute maximale du VEMS de 18,27 % contre 26,11 % ; temps de retour à une valeur du VEMS proche d'au moins 5 % du VEMS initial : 17,76 minutes