Vertaling van "behandeling met snri hebben " (Nederlands → Frans) :

Hoewel er geen studies gedaan zijn die de relatie tussen PPHN en behandeling met SNRI hebben onderzocht, kan dit mogelijke risico, het betrokken werkingsmechanisme (remming van de serotonine-heropname) in aanmerking genomen, bij duloxetine niet worden uitgesloten.
Bien qu’aucune étude n’ait exploré l’association entre HPPN et un traitement par IRSNA, ce risque potentiel ne peut être exclu avec la duloxétine, étant donné le mécanisme d’action associé (inhibition de la recapture de la sérotonine).

Hoewel er geen studies gedaan zijn die de relatie tussen PPHN en behandeling met SNRI hebben onderzocht, kan dit mogelijke risico, het betrokken werkingsmechanisme (remming van de serotonineheropname) in aanmerking genomen, bij duloxetine niet worden uitgesloten.
Bien qu’aucune étude n’ait exploré l’association entre HPPN et un traitement par IRSNA, ce risque potentiel ne peut être exclu avec la duloxétine, étant donné le mécanisme d’action associé (inhibition de la recapture de la sérotonine).

Hoewel er geen studies zijn die hebben uitgewezen dat er een relatie bestaat tussen PPHN en SNRI behandeling, kan dit potentieel risico niet worden uitgesloten met venlafaxine, rekening houdend met de daarmee verband houdende werkingsmechanisme (remming van de heropname van serotonine).
Bien qu'aucune étude n'ait étudié une quelconque association de l’HTAP au traitement par IRSN, ce risque potentiel ne peut être exclu avec EFEXOR-EXEL, compte tenu du mécanisme d'action impliqué (inhibition de la recapture de la sérotonine).

Indien gelijktijdige behandeling met zolmitriptan en een SSRI of een SNRI klinisch noodzakelijk is, wordt zorgvuldige controle van de patiënt aanbevolen, voornamelijk bij het opstarten van de behandeling, bij dosisverhogingen of bij toevoeging van een ander geneesmiddel met serotonerge werking (zie rubriek 4.5).
Lorsqu’un traitement concomitant par zolmitriptan et un ISRS ou un IRSN est cliniquement requis, il est recommandé de suivre attentivement le patient, surtout au début du traitement, à chaque

Als een concomitante behandeling met zolmitriptan en een SSRI of SNRI klinisch geïndiceerd is, wordt een geschikte observatie van de patiënt aangeraden, vooral bij de start van de behandeling, bij verhoging van de dosering en bij toevoeging van een andere serotoninerge medicatie (zie rubriek 4.5)
Si un traitement concomitant par zolmitriptan et par un ISRS ou un IRSN est cliniquement justifié, une surveillance adéquate du patient est recommandée, en particulier lors de l’instauration du traitement, des augmentations de dose ou de l’ajout d’un autre médicament sérotoninergique (voir rubrique 4.5).

Als een concomitante behandeling met zolmitriptan en een SSRI of SNRI klinisch geïndiceerd is, wordt een geschikte observatie van de patiënt aangeraden, vooral bij de start van de behandeling, bij verhoging van de dosering en bij toevoeging van een andere serotoninerge medicatie (zie rubriek 4.5).
Si un traitement concomitant par zolmitriptan et par un ISRS ou un IRSN est cliniquement justifié, une surveillance adéquate du patient est recommandée, en particulier lors de l’instauration du traitement, des augmentations de dose ou de l’ajout d’un autre médicament sérotoninergique (voir rubrique 4.5).

Indien gelijktijdige behandeling met zolmitriptan en een SSRI of een SNRI klinisch gerechtvaardigd is, wordt aanbevolen de patiënt op een gepaste manier te volgen, voornamelijk bij het opstarten van de behandeling, bij dosisverhogingen, of bij toevoeging van een ander geneesmiddel met serotonerge werking (zie rubriek 4.5).
Lorsqu’ un traitement simultané par zolmitriptan et ISRS ou IRSN est justifié d’un point de vue clinique, il est recommandé de suivre le patient de façon appropriée, surtout lors de l’instauration du traitement, des augmentations de la dose, ou en cas d’ajout d’un autre médicament à action sérotoninergique (voir rubrique 4.5).

In het bijzonder dient hier het onderzoek verricht door Leuzinger-Bohleber & al (2003) te worden vermeld, waarin een reeks heel interessante significante uitslagen worden beschreven (vertrekkend van een steekproef met 401 proefpersonen die representatief zijn voor de patiënten die een lang durende psychoanalytische behandeling toegediend krijgen). 75 % van de patiënten hebben hun algemene toestand vóór de psychotherapie achteraf in hun vragenlijst als “slecht” beschreven en 81% hebben hun algemene toestand na de psychotherapie als “goed” beschreven; 80% van de patiënten hebben tijdens de lang durende behandeling positieve veranderingen m.b.t. hun psychische toestand, hun innerlijke groei, en hun relationele leven vermeld; tussen 70 en 80% hebben gewezen op positieve veranderingen m.b.t. het aankunnen van de gebeurtenissen van het leven, hun zelfwaarde, hun stemming en tevredenheid met het eigen leven en de eigen efficiëntie.
Il faut citer ici notamment les recherches menées par Leuzinger-Bohleber & al (2003) qui ont montré une série de résultats significatifs très intéressants (à partir d’un échantillon de 401 sujets représentatif des patients en traitement psychanalytique de longue durée); 75% des patients ont rétrospectivement qualifié dans leur questionnaire leur état général de « mauvais » avant la psychothérapie et 81% ont qualifié leur état général de « bon » après la psychothérapie ; 80% des patients ont mentionné des changements positifs au cours de traitement de longue durée concernant leur condition psychique, leur croissance intérieure et leur vie relationnelle ; entre 70 et 80% ont indiqué des changements positifs concernant leur capacité à se confronter aux évènements de la vie, leur estime de soi, l’humeur ainsi que la satisfaction de leur propre vie et leur efficacité.

Rev. 12. 1992, pp 93-116) een coherentie van de resultaten aangetoond: tov drop outs hebben de patiënten die hun behandeling voltooien een hogere probabiliteit om abstinent te worden, het te blijven en dus minder te hervallen en frequenter een professionele bezigheid te hebben en minder door de politie aangehouden te worden Laten we ook herhalen dat vanaf het begin van de jaren ‘80, Mc Lellan et al. aangetoond hadden op basis van de analyse van zes evaluatieve studies dat een lange termijn behandeling steeds significant efficiënter is dan een korte termijn behandeling (Mc Lellan AT, Luborsky L, O’Brien CP, Woody GE, Druley KA.
Rev. 12. 1992, pp 93- 116) a mis en évidence une cohérence des résultats : par rapport aux abandons, les patients qui terminent le traitement ont une probabilité plus élevée de devenir abstinents, de le rester, c’est-à-dire, d’avoir un taux de rechute moins élevé, d’avoir plus souvent une occupation professionnelle et, aussi, d’être moins souvent arrêtés par la police. Rappelons aussi que dès le début des années 1980, Mc Lellan et al. avaient montré, à partir d’une analyse de 6 études évaluatives, qu’un traitement à long terme s’avérait toujours significativement plus efficace qu’un traitement à court terme (Mc Lellan AT, Luborsky L, O’Brien CP, Woody GE, Druley KA.

Meerdere studies, in de jaren ’80 hebben aangetoond dat de ambulante behandeling met een ondersteuning of psychosociale begeleiding een verbetering brengt voor de patiënt, die vergelijkbaar is aan deze verkregen met een behandeling in een therapeutische gemeenschap of met het onderhouden van de Methadon, maar steeds superieur is aan de behandeling die zich beperkt tot een ontwenning of ontstentenis van behandeling.
Plusieurs études, dans les années 1980, ont montré que le traitement ambulatoire, impliquant une forme de soutien ou d’accompagnement psychosocial, apportait une amélioration pour le patient, comparable à celle obtenue grâce au traitement en communauté thérapeutique ou à la maintenance à la Méthadone, mais toujours supérieure au traitement se limitant au sevrage ou de l’absence de traitement.