Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "lorsque bragg avait une raison de sourire " (Frans → Nederlands) :
Voici une photo prise plusieurs années plus tard lorsque Bragg avait une raison de sourire.
Dit is een foto van verschillende jaren later, toen Bragg reden tot lachen had.
On peut ainsi faire la différence entre notre perception consciente des choses et leur véritable existence, mais c'est impossible d'en faire de même avec
la conscience, car lorsqu'il s'agit de la conscience, si nous avons l'impression consciente d'être conscient, nous sommes bien conscients. Je veux dire, si un groupe d'experts venait me dire « Nous sommes des spécialistes en neurobiologie, nous avons étudié votre cas, Searle, et nous sommes convaincus que vous n'êtes pas conscient, mais que vous êtes en réalité un robot très sophistiqué, » je ne me dirais pas, « Peut êt
re que ces gars ont raison ...[+++] ? » Ça ne me viendrait même pas à l'esprit, parce que même si Descartes a sûrement fait des erreurs, il avait complètement raison sur ce sujet.
Maar dat onderscheid tussen hoe dingen bewust lijken en hoe ze werkelijk zijn, bewijst het bestaan van bewustzijn niet. Wat het bestaan van bewustzijn betreft: als je je ervan bewust bent dat je bewust bent, ben je bewust. Stel dat een hoop deskundigen tegen mij zouden zeggen: Wij zijn topneurobiologen en we hebben gevonden dat u, meneer Searle, niet bewust bent, meer een knap in elkaar gestoken robot. Ik denk dan niet: Nou, misschien hebben deze jongens wel gelijk. Voor geen moment. Descartes mag dan een boel fouten hebben gemaakt, maar hierover had hij gelijk.
Lorsque je suis allée à Libby dans le Montana, j'ai visité la clinique de traitement de l'asbestose que Gayla Benefield a fait naître, un lieu où, au début, certaines personnes cherchant de l'aide et ayant besoin de soins médicaux entraient par la porte de derrière car ils ne voulaient pas admettre qu'elle avait eu raison.
Op mijn reis naar Libby, in Montana, bezocht ik de asbestosekliniek die Gayla Benefield in het leven riep, een plaats waar sommige mensen die hulp wilden en zorg nodig hadden, eerst door de achterdeur binnengingen omdat ze niet wilden toegeven dat ze gelijk had gehad.
Après l'une de nos représentations à
l'hôpital d'état de Patton à San Bernardino, une femme s'est approc
hée de nous et elle avait des larmes qui ruisselaient sur son visage, et elle souffrait d'une paralysie, elle tremblai
t, et elle avait ce sourire magnifique, et elle a dit qu'elle n'avait jamais entendu de musique classique auparavant, elle ne pensait pas qu'elle aimerait ça, elle n'avait jamais entendu un violon avant, mais que
...[+++]cette musique était comme le soleil, et que personne ne venait jamais leur rendre visite, et que, pour la première fois en six ans, lorsqu'elle nous a entendu jouer, elle a cessé de trembler sans médicament.
Na een optreden in het Patton State Hospital in San Bernardino, kwam een vrouw op ons af. De tranen stroomden langs haar gezicht. Ze had een hersenverlamming, ze schudde, en ze had een prachtige glimlach. Ze zei dat ze nog nooit klassieke muziek had gehoord, dat ze geen hoge verwachting had, maar dat muziek horen was als de zon horen schijnen, dat niemand haar ooit bezocht, en dat voor het eerst in 6 jaar, toen ze ons hoorde spelen, ze zonder medicijnen stopte met schudden.
Elle avait le plus beau des sourires, le sourire, je pense, que la vie vous donne lorsque la vie vous donne une seconde chance.
Ze had de mooiste lach, de lach die het leven je geeft wanneer je een tweede kans krijgt.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un d
écouvre un moyen de ...[+++]sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het en
ige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een
vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Il a senti qu'il y avait autre chose et il a eu raison, car lorsqu'il a étudié une partie de ces cas, il s'est rendu compte que la plupart venait de personnes qui demandaient la suppression de photos d'eux-mêmes.
Hij dacht dat er iets anders aan de hand was en dat bleek zo te zijn. Toen hij een paar van die gevallen bekeek zag hij dat de meeste van mensen waren die vroegen om een foto van zichzelf weg te halen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
lorsque bragg avait une raison de sourire ->
Date index: 2025-03-01