Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "depuis cette question un peu " (Frans → Nederlands) :
Et depuis cette question un peu folle, plus de vingt ans et de nombreuses campagnes plus tard, notamment pour alerter le monde entier sur le problème des diamants de conflits qui alimentent les guerres, depuis cette folle question, Global Witness est devenu une équipe de 80 militants, enquêteurs, journalistes et avocats.
Te beginnen bij die wat gekke vraag, meer dan twee decennia en vele campagnes later, waarin we de wereld waarschuwden voor het probleem van bloeddiamanten die oorlog bekostigen, sinds die gekke vraag, is Global Witness uitgegroeid tot een team van 80 man. Campagnevoerders, onderzoekers, journalisten en advocaten.
Cette période de trouble politique devient un point de culture générale pour une future vidéo sur la manière dont le Royaume-Uni est en train de quitter l'Union européenne depuis un siècle, un peu comme quand des pays découvrent qu'ils sont techniquement toujours en guerre parce qu'il existe une vieille déclaration qu'ils ont oublié d'annuler.
Deze politiek onstuimige tijd wordt een trivia feitje voor een toekomstige video over hoe het VK al honderden jaren bezig is met het verlaten van de EU, net zoals sommige landen er soms achter komen dat ze technisch gezien nog oorlog met elkaar hebben omdat ze zijn vergeten een oud verdrag ongeldig te verklaren.
Et l'épuisement des mèr
es qui avaient pris deux, trois, parfois quatre bus pour amener leur enfant chez le médecin était tout simplement palpable. Les médecins, apparemment, n'avaient jamais vraiment assez de temps pour tous les patients, malgré tous leurs efforts. Et au cours des six derniers mois, je les coinçais dans le couloir pou
r leur demander une question un peu naïve mais fondamentale : « Si vous aviez des ressources illimitées, quelle est la chose unique que vous accorderiez à vos patients? » Et j'ai entendu la même histoire,
...[+++] encore et encore, une histoire que nous avons entendu des centaines de fois depuis.
De voelbare uitputting van moeders, die soms wel 4 bussen hadden moeten nemen om hun kind naar de dokter te brengen. De dokters leken nooit genoeg tijd te hebben voor alle patiënten, hoe ze ook hun best deden. Gedurende 6 maanden hield ik ze staande in de hal. Ik stelde ze een naïeve maar fundamentele vraag: 'Als je onbeperkte middelen had, wat zou je je patiënten dan vooral geven?' Steeds weer kreeg ik een verhaal, dat we daarna nog honderden keren gehoord hebben.
Et certains et certaines d'ent
re nous, posent des questions un peu saugrenues à des instituteurs interloqués en première année de maternelle. Du type : « Est-ce qu'il s’intègre bien au groupe, est-ce que le groupe s'intègre bien à lui ? » « Oui ça va, il a des copains. » Parce que, ce qui év
olue également dans cette inquiétude, c'est qu
'en plus d'être augmentée, elle se dilate en quelque sorte pour aller vers d'autres territoires jusque-là inédits, et
...[+++]notamment vous l'avez compris, celui de la relation. Nous sommes des parents connectés, nous savons que pour réussir nos enfants ont besoin d'avoir de belles aptitudes relationnelles.
En sommigen onder ons komen dan met nogal belachelijke vragen aandragen bij de verbaasde leerkrachten van het eerste jaar van de kleuterschool. Zoals: “Past hij goed bij de groep en past de groep goed bij hem?” “Gaat wel, hij heeft vriendjes.” Want wat ook verandert aan deze bezorgdheid is dat ze niet alleen toeneemt, maar zich ook enigszins uitbreidt naar andere, tot nu toe onbesproken, gebieden. Waaronder, je raadt het al, de relaties. Wij weten als geconnecteerde ouders dat om te slagen onze kinderen goede interpersoonlijke vaardigheden nodig hebben.
Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en
prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et
...[+++], bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et ce qui m'a d'abord attiré, ou intéressé, c'était cette vue depuis la rue -- cette structure d'acier, un peu rouillée, cette relique industrielle.
Wat mij eerst aantrok, of mij interesseerde, was het uitzicht van op de straat: een stalen structuur, beetje roestig, deze industriële relikwie.
♫ A une conférence à Monterey près du grand, grand, aquari
um, ♫ ♫ je t'ai vue pour la première fois et ça m'a rendu si timide. ♫ ♫ Vous voyez, j'étais un peu paranoïaque, car j'étais sûrement stone. ♫ ♫ Je
ne l'avais pas été depuis longtemps, je ne le referai plus. ♫ ♫ Mais c'est une autre histoire. ♫ ♫ Je t'ai toujours aimée et j'ai toujours été une grande fan, ♫ ♫ j'ai même loué le one-woman show Pat . ♫ ♫ J'ai eu assez de courage pour t'approcher, ♫ ♫ mais je ne savais pas qu'un an plus tard on ferait ce show. ♫ ♫ Je chante. Julia
...[+++]Sweeney: Je raconte des histoires. Ensemble: Le show de Jill et Julia. ♫ ♫ Sobule: Des fois ça fonctionne. Sweeney: Des fois non. ♫ ♫ Ensemble: Le show de Jill et Julia. ♫ ♫ Sweeney: A une conférence à Monterey près du grand, grand, aquarium, ♫ ♫ je t'ai vue, je n'étais pas si timide. ♫ Je suis allée direct te voir pour te dire combien j'étais fan. Depuis le jour où j'écrivais ce pilote pour Fox, et Wendy je voulais que tu fasses la chanson principale. Mais le pilote n'est pas allé plus loin et j'étais si triste, mais je suis restée une grande fan. Mais, quand j'ai eu cette énorme, horrible rupture avec Carl je ne pouvais plus me lever du canapé, j'ai écouté ta chanson, ♫ Maintenant que je ne t'ai plus ♫ encore, et encore.
♫ Tijdens de conferentie in Monterey bij het grote, grote kwallenaquarium, ♫ ♫ zag ik je voor het eerst en werd ik zo verlegen. ♫ ♫
Je ziet, ik had een beetje argwaan. Misschien was ik wel high. ♫ ♫ En ik had dat in jaren niet meer gedaan en ik zal het niet meer doen. ♫ ♫ Maar dat is een ander verhaal. ♫ ♫ Ik heb altijd van je gehouden en ik ben een grote fan ♫ ♫ van one-womanshows, ik heb zelfs Pat gehuurd. ♫ ♫ Ik vond genoeg moed om naar je toe te komen, ♫ ♫ maar ik wist niet dat we 1 jaar later deze show zouden doen. ♫ ♫ Ik zing. Julia Sweeney: ik vertel verhalen. Samen: De Jill en Julia Show. ♫ ♫ Sobule: Soms werkt het. Sweeney: Soms
...[+++] niet. ♫ ♫ Samen: De Jill en Julia Show ♫ ♫ Sweeny: Tijdens de conferentie in Monterey naast het grote, grote kwallenaquarium, ♫ ♫ zag ik je voor het eerst en ik was niet zo verlegen. ♫ Ik kwam recht naar je toe en vertelde je wat een grote fan ik was, al sinds ik de piloot voor Fox aan het schrijven was, en Wendy en ik wilden dat je de melodie zou zingen. Toen ging de piloot niet door en was ik zo droevig, maar ik bleef een fan van jou. Toen moest ik die grote, vreselijke breuk met Carl verwerken. Ik kon niet uit de zetel komen, en ik luisterde naar jouw liedje, ♫ Now That I Don't Have You ♫, altijd opnieuw en opnieuw en opnieuw.Dans l'océan, c'est la
norme plutôt que l'exception. Si je plonge dans l'océan, pratiquement n'importe où dans le monde, et que je traine un filet à 3 000 pieds sous la surface, la plupart des animaux, en fait dans beaucoup d'endroits de 80 à 90 pour cent des animaux que je ramènerai dans ce filet créeront de la lumière. Et cela crée des spectacles de lumières vraiment spectaculaires. Maintenant je voudrais partager avec vous une petite v
idéo que j'ai faite depuis un sous-marin. J'ai co
mmencé à développer ...[+++]cette technique dans un petit sous-marin individuel appelé nomade des profondeurs et je l'ai ensuite adaptée pour l'utiliser à bord du Johnson Sea-Link, que vous voyez ici. Donc, il y a un panier d'un mètre de diamètre avec un écran tendu au travers attaché devant la sphère d'observation. Et à l'intérieur de la sphère j'ai une caméra hyper sensible qui est à peu près aussi sensible qu'un oeil humain adapté à l'obscurité, même si elle est un peu floue. Donc vous mettez la caméra en marche et vous éteignez les lumières. L'étincelle que vous voyez n'est pas de la luminescence ; c'est juste du bruit electronique capturé par ces appareils hyper sensibles. Vous ne voyez pas la luminescence avant que le sous-marin ne commence à évoluer dans l'eau, et quand il le fait, les animaux qui touchent l'écran sont stimulés et créent de la luminescence. Quand j'ai commencé à faire cela, j'essayais seulement de compter le nombre de sources. Je connaissais ma vitesse, je connaissais l'endroit. Donc je pouvais estimer combien de centaines de sources il y avait par mètre cube. Mais j'ai commencé à réaliser que je pouvais en fait identifier les animaux par le genre de flash qu'ils produisaient. Et donc, ici dans le golfe du Maine à 740 pieds, je peux quasiment nommer tout ce que vous voyez ici comme espèces,
In de oceaan is het eerder regel dan uitzonderi
ng. Als ik me op de open oceaan begeef, vrijwel overal ter wereld, en ik sleep een net van 900 meter naar de o
ppervlakte, zijn de meeste dieren, op veel plekken 80 tot 90 procent van de dieren die naar boven komen, lichtgevend. Dat staat garant voor behoorlijk spectaculaire lichtshows. Nu laat ik jullie een klein filmpje zien dat ik opnam vanuit een onderzeeër. Ik ontwikkelde deze techniek met een kleine éénpersoons duikboot genaamd Deep Rover, en heb haar toen aangepast voor de Johnson S
...[+++]ea-Link, die je hier ziet. Vóór de observatiekoepel is een ring van 90cm diameter met daarvoor een gaas gespannen. In de koepel heb ik een versterkte camera die ongeveer zo gevoelig is als een aan donker aangepast menselijk oog, alleen een beetje wazig. Dus je zet de camera aan, doet de lichten uit. Die glinstering die je ziet, is geen luminescentie; dat is elektronische ruis op deze geïntensiveerde camera's. Je ziet geen luminescentie totdat de onderzeeër begint te bewegen door het water, maar als hij dat doet, worden tegen het scherm botsende dieren gestimuleerd om licht te geven. Toen ik dit voor het eerst deed, probeerde ik enkel het aantal bronnen te het tellen. Ik kende mijn snelheid; ik kende het gebied. Dus kon ik uitrekenen hoeveel honderden bronnen er waren per kubieke meter. Maar ik begon te beseffen dat ik dieren kon identificeren door de soort flitsen die ze produceerden. Hier, in de Golf van Maine op 225 meter, kan ik vrijwel alles wat je ziet benoemen tot op soort-niveau,Qui décide que
Soho devrait avoir cette personnalité et que le Quartier Latin devrait avoir cette personnalité? Eh bien, il y a des décisions exécutives, mais surtout la réponse est - tout le monde et personne. Tout le monde contribue un peu. Aucune personne seule n'est vraiment l'ultime acteur derrière la personnalité d'un quartier.
Même chose pour la question de qui faisait vivre les rues après le 11 septembre dans mon quartier? Eh bien, c'était toute la ville. L'ensemble du système y travai
...[+++]lle en quelque sorte, et tout le monde contribue un petit peu. Et c'est de plus en plus ce que nous commençons à voir sur le Web d'un tas de façons intéressantes. Ce n'était en fait pas encore vraiment le cas, sauf avec des choses très expérimentales, lorsque j'ai écrit Emergence et quand le livre est sorti. Donc ça a été un moment très optimiste, je crois, et je veux seulement parler de quelques-unes de ces choses. Je pense qu'il y a effectivement un nouveau genre de modèle d'interactivité qui commence à émerger en ligne dès maintenant. Et l'ancien modèle ressemblait à ça -
Wie bepaalt dat Soho deze uitstraling heeft en dat de Latino-wijk dat karakter heeft? Er zijn een soort van uitvoeringsbesluiten, maar over het algemeen is het antwoord -- iedereen en niemand.
Iedereen draagt een beetje bij. Niet één persoon heeft de doorslaggevende invloed over het karakter van een wijk. Hetzelfde geldt voor de vraag wie de straat levendig hield in mijn wijk gedurende de periode na 11 september. Dat was de hele stad. Het hele systeem werkte eraan mee en iedereen droeg zijn steentje bij. Dat zien we meer en meer op het internet op verschillende interessante manieren -- waarvan de meeste voordien niet bestonden, behalve i
...[+++]n heel experimentele activiteiten, toen ik Emergence aan het schrijven was en het boek uitkwam. Het is dus een erg optimistische tijd geweest. Ik wil een paar zaken daarvan bespreken. Ik denk dat er een nieuw model van interactiviteit in opkomst is op dit moment. Het oude zag er zo uit.Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir
voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial
, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbit
...[+++]e revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier
...[+++] bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
depuis cette question un peu ->
Date index: 2023-03-25