Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «avaient leurs deux remèdes » (Français → Néerlandais) :
Ils avaient leurs deux remèdes.
Ze hadden hun twee remedies.
Lorsque j'en ai entendu parler, je me suis demandée s'ils savaient qu'ils avaient détruit bien plus qu'un projet de recherche scientifique, qu'ils avaient détruit des remèdes dont des enfants avaient tant besoin pour sauver leur vue et leur vie.
Toen ik van de vernieling hoorde, vroeg ik me af of ze wisten dat ze meer vernielden dan een wetenschappelijk onderzoeksproject. Dat ze medicijnen vernielden die kinderen erg nodig hebben om hun gezichtsvermogen en hun leven te redden.
Cependant, j'allais mieux et je rechutais, j'allais mieux et je rechutais, j'allais mieux et je rechutais, jusqu'à ce que je comprenne que je passerais le reste de ma vie à prendre des médicaments et à suivre une thérapie. Et je me suis dit : « Mais, est-ce un problème chimique ou psychologique ? Et faut-il un traitement chimique, ou psychologique ? » Et je n'arrivais pas à comprendre. Et puis j'ai compris qu'en fait, on n'avait pas as
sez avancé dans ces deux domaines pour expliquer totale
ment les choses. Le remède chimiq
ue et psychologique ...[+++]avaient tous les deux un rôle à jouer, et j'ai aussi compris que la dépression est une chose qui est si ancrée au fond de soi qu'elle ne peut être séparée de notre caractère ou personnalité.
Toch kwam ik eruit en herviel, kwam eruit en herviel, kwam eruit en herviel, om ten slotte erachter te komen dat ik voor altijd medicatie en therapie zou nodig hebben. Ik dacht: Is het een chemisch of een psychologisch probleem? Is er een chemische of een filosofische behandeling nodig? Ik kwam er niet uit. Toen begreep ik dat we op beide gebieden nog niet genoeg geavanceerd zijn om het helemaal te verklaren. Zowel de chemische als de psychologische behandeling hebben beide hun rol te spelen. Depressie was iets dat zo diep met ons wezen was vervlochten dat het niet te scheiden was van ons karakter en onze persoonlijkheid.
Et l'épuis
ement des mères qui avaient pris deux, trois, parfois quatre bus pour amener leur enfant chez le médecin était tout simplement palpable. Les médecins, apparemment, n'avaient jamais vraiment assez de temps pour tous les pa
tients, malgré tous leurs efforts. Et au cours des six derniers mois, je les coinçais dans le couloir pour leur demander une question un peu naïve mais fondamentale : « Si vous aviez des ressources illimitées, quelle est la chose unique que vous accorderiez à vos pat
...[+++]ients? » Et j'ai entendu la même histoire, encore et encore, une histoire que nous avons entendu des centaines de fois depuis.
De voelbare uitputting van moeders, die soms wel 4 bussen hadden moeten nemen om hun kind naar de dokter te brengen. De dokters leken nooit genoeg tijd te hebben voor alle patiënten, hoe ze ook hun best deden. Gedurende 6 maanden hield ik ze staande in de hal. Ik stelde ze een naïeve maar fundamentele vraag: 'Als je onbeperkte middelen had, wat zou je je patiënten dan vooral geven?' Steeds weer kreeg ik een verhaal, dat we daarna nog honderden keren gehoord hebben.
Dans cet endroit, les gens vivent dans un poumon d'acier. Ce sont des gens qui étaient
parfaitement sains deux ou trois jours auparavant, puis deux jours plus tard, ils ne peuvent plus respirer, et ce virus les a paralysés, non seulement des bras et des jambes, mais aussi des muscles
respiratoires. Ils allaient passer les reste de leur vie, en général, dans ce poumon d'acier, qui respire pour eux. Cette maladie était terrifiante ;
il n'y avait pas de ...[+++]remède, et il n'y avait pas de vaccin. La maladie était si terrifiante que le président des États-Unis a lancé un effort national sans précédent pour trouver un moyen de l'arrêter.
Hier zie je mensen in een ijzeren long liggen. Deze mensen waren enkele dagen ervoor perfect gezond. En twee dagen later waren ze plots niet meer in staat om te ademen. Dit poliovirus verlamde niet alleen hun armen en benen maar ook hun ademhalingsspieren. Ze moesten vaak de rest van hun leven doorbrengen in deze ijzeren long om hun ademhaling op gang te houden. Deze ziekte was verschrikkelijk. Ze was ongeneeslijk en er was geen vaccin voor. De ziekte was zo angstaanjagend dat de president van de Verenigde Staten een buitengewone nationale inspanning lanceerde om een manier te vinden om ze stoppen.
Et c'est à ce moment qu'éclata la Seconde Guerre Mondiale, qui fut relativement pacifique en Palestine. Mais dès qu'elle prit fin, les tensions reprirent, et les Britanniques se rendirent compte que les colonies comme la Palestine leur apportaient plus d'ennuis que de bénéfices, donc ils ont transmis le problème de la Palestine aux nouvellement créées Nations Unies. En mode Oh, hé là, ONU, pour ton premier casse-tête... Donc en novembre 1947, l'ONU a voté la partition
de la Palestine en deux Etats séparés, un Etat Juif et un Etat Palestinien. Le plan de partage proposait deux Etats à peu près égaux en superficie, mais dont les frontières
...[+++] ressemblaient à un puzzle.Je veux dire, on ne peut pas regarder cette carte et se dire Oui, ça va marcher ! Bien évidemment, ça ne marcha pas, et peu après l'annonce du plan, la bien-nommée guerre israélo-arabe de 1948 éclata avec Israël d'un côté et les Palestiniens et plusieurs Etats arabes de l'autre. Les israéliens ont gagné, et quand un armistice a été signé en 1949, Israël occupait un tiers de plus que ce qu'elle aurait eu avec le plan de partage. A côté, la Transjordanie a contrôlé puis annexé la Cisjordanie et la vieille ville de Jérusalem, et l'Egypte a pris le contrôle de la bande de Gaza. Plus de 700 000 Palestiniens ont fui leurs maisons et sont devenus des réfugiés dans les Etats arabes voisins. Pour les Israéliens, cette guerre a été la naissance de leur nation, mais pour les Palestiniens, c'était la Naqba , la catastrophe, puisqu'ils n'avaient plus d'Etat.
En toen kwam de Tweede Wereldoorlog, het was eigenlijk een best vredige tijd in Palestina. Maar toen kwam het tot een eind en de spanningen kwamen terug, de Britten realiseerden dat kolonies zoals Palestina meer problemen opleverden dan dat ze van waard waren, daarom hebben zij 'de kwestie' van Palestina overgedragen aan de nieuw opgerichte Verenigde Naties. Zo ongeveer als Oh hey daar, Verenigde Naties! Als eerste probleem krijgen jullie..... In november 1947 hebben de Verenigde Naties gestemd voor een opdeling van Palestina in een Palestijnse staat en een Joodse staat. Het opdelingsplan omvatte twee staten die ongeveer gelijk waren in omvang maar de grenzen leken op puzzelstukjes. Ik
bedoel, als je naar ...[+++]deze kaart kijkt denk je niet Ja, dat gaat goed werken En inderdaad, het werkte niet. Kort nadat het plan aangekondigd werd brak in 1948 (let op de naam) de: 'Arabisch- Israëlische' oorlog uit. Met Israël aan de ene kant en de Palestijnen met vele Arabische staten aan de andere kant. De Israëliërs wonnen en toen de wapenstilstand werd getekend in 1949 had Israël één-derde méér land bezet dan dat ze zouden hebben volgens het VN-plan. Ondertussen bezette, en later annexeerde, Jordanië de Westelijke Jordaanoever en de Oude stad van Jeruzalem en Egypte had de zeggenschap over de Gazastrook. Meer dan 700.000 Palestijnen vluchtte en werden vluchtelingen in de omliggende Arabische landen. Voor de Israëliërs was dit het begin van hun staat, voor de Palestijnen was het de 'nakba', de catastrofe, aangezien zij staatloos werden.Ils avaient eu recours à la non-violence pendant environ deux ans, mais avaient perdu leurs illusions car personne ne leur prêtait attention.
Ze pasten al ongeveer twee jaar geweldloos verzet toe, maar werden meer en meer ontgoocheld aangezien niemand er aandacht aan besteedde.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'étai
t pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweedui
...[+++]zend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncologie à l'hôpital pour enfants de Philadelphie, un père et son fils sont venus me voir dans mon bureau, il leur manquait l’œil droit à tous les de
ux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que
le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinoblastome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a poussé à aller de l'avant et à codiriger une équipe
qui a découvert la ...[+++]première gène de prédisposition au cancer. Dans les décennies suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhension de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia. Een vader en zijn zoon stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de genetische variaties als oorzaak van ziekten. Nu weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een molec
...[+++]ulaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.Quand les incidents terroristes se s
ont produits il y a deux ans au Royaume-Uni, je crois que bien qu'il y ait eu moins de morts que lors des attentats du 11 septembre aux États-Unis, il me semble que ce qui a le plus troublé les Britanniques est le fait que les coupables n'étaient pas des envahisseurs mais des citoyens bien de chez eux dont l'identité reli
gieuse et politique leur était plus importantes que le
s gens avec qui ils avaient grandi et étaient a ...[+++]llés à l'école, avec lesquels ils avaient travaillé, partagé des weekends, des repas.
Toen de terroristische gebeurtenissen een paar jaar geleden plaatsvonden in Groot-Brittannië, ondanks dat zij volgens mij niet zoveel levens eisten als in de VS op 11 september, denk ik dat wat de Britten de meeste zorgen baarde, het feit was dat de daders geen vreemdelingen waren, maar burgers van eigen bodem, wier religieuze en politieke identiteit belangrijker voor hen waren dan de mensen met wie zij opgroeiden en naar school gingen, met wie zij werkten, aten en weekends mee deelden.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
avaient leurs deux remèdes ->
Date index: 2023-12-11