Vertaling van "verschil in behandeling wordt aangevoerd tussen slachtoffers " (Nederlands → Frans) :

De prejudiciële vraag kan evenwel ook in die zin worden begrepen dat daarin een verschil in behandeling wordt aangevoerd tussen slachtoffers van opzettelijke gewelddaden, al naargelang de financiële tegemoetkoming die zij vragen betrekking heeft op een huishoudelijke ongeschiktheid, dan wel op een persoonlijk (moreel) of economisch nadeel.
Cependant, la question préjudicielle peut également être interprétée en ce sens qu'elle allègue une différence de traitement entre les victimes d'actes intentionnels de violence, selon que l'intervention financière qu'elles sollicitent concerne une incapacité ménagère ou un préjudice personnel (moral) ou économique.

De drie middelen zijn afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre de bestreden wet een verschil in behandeling zou invoeren tussen de categorie van de werknemers die onder het toepassingsgebied ervan vallen en de categorie van de parlementsleden van de Kamer van volksvertegenwoordigers, daar voor de eerstgenoemden leeftijdsvoorwaarden voor het rustpensioen, voorwaarden voor het vervroegd pensioen en leeftijdsvoorwaarden voor het verkrijgen van een overlevingspensioen ten gunste van de langstlevende echtgenoot gelden die minder gunstig zijn dan die welke gelden voor de tweede categorie.
Les trois moyens sont pris de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution en ce que la loi attaquée créerait une différence de traitement entre la catégorie des travailleurs qui entrent dans son champ d'application et les députés, membres de la Chambre des représentants, dès lors que les premiers se voient appliquer des conditions d'âge d'accès à la pension de retraite, des conditions d'accès à la retraite anticipée, et des conditions d'âge pour l'obtention d'une pension de survie en faveur du conjoint survivant moins favorables que celles qui s'appliquent à la deuxième catégorie.

Uit de uiteenzetting van het beroep tot vernietiging dat aan de oorsprong ligt van de zaak nr. 6355 blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de grondwettigheid van artikel 86 van de programmawet van 10 augustus 2015, niet alleen in zoverre bij die bepaling een verschil in behandeling wordt ingevoerd tussen twee categorieën van intercommunales maar ook in zoverre daarbij de intercommunales die zijn aangewezen als elektriciteitsdistributienetbeheerder in de zin van artikel 6 van het decreet van het Waalse Gewest van 12 april 2001 « betreffende de organisatie van de gewestelijke elektriciteitsmarkt » op dezelfde wijze worden behandeld als de vennootschappen in de zin van artikel 2, § 1, 5°, a), van het WIB 1992.
Il ressort des développements du recours en annulation qui est à l'origine de l'affaire n° 6355 que la Cour est invitée à statuer sur la constitutionnalité de l'article 86 de la loi-programme du 10 août 2015, non seulement en ce que cette disposition introduit une différence de traitement entre deux catégories d'intercommunales mais aussi en ce qu'elle traite les intercommunales qui sont désignées comme gestionnaire d'un réseau de distribution d'électricité au sens de l'article 6 du décret de la Région wallonne du 12 avril 2001 « relatif à l'organisation du marché régional de l'électricité » de la même manière que les sociétés au sens de l'article 2, § 1, 5°, a), du CIR 1992.

De verwijzende rechter leidt hieruit twee verschillen in behandeling af die voortvloeien uit het criterium dat de wetgever heeft gekozen om te bepalen welke echtgenoot het belastingvoordeel voor kinderen ten laste kan genieten : een eerste verschil in behandeling zou bestaan tussen de voormelde ingezeten echtparen en die waarvan geen enkele echtgenoot vrijgestelde inkomsten ontvangt en die de verhoging van de belastingvrije som voor kinderen ten laste kunnen genieten.
Le juge a quo en déduit deux différences de traitement résultant du critère retenu par le législateur pour déterminer lequel des conjoints peut imputer l'avantage fiscal pour enfant à charge : une première différence de traitement existerait entre les couples de résidents susvisés et ceux dont aucun des membres ne perçoit des revenus exonérés et qui peuvent bénéficier de la majoration de quotité exemptée d'impôt pour enfant à charge.

Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, van artikel 29, § 2, van de wet van 27 juli 1971, in samenhang gelezen met artikel 107, tweede lid, van het decreet van 31 maart 2004, in zoverre die bepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen, enerzijds, de universiteiten die zijn ontstaan uit de fusie tussen twee universiteiten die lid waren van eenzelfde universitaire academie en, anderzijds, de universiteiten die niet uit een dergelijke fusie voortkomen, waarbij alleen de eerste het voordeel van de niet-toepassing van de artikelen 30 en 32 van de wet van 27 juli 1971 kunnen genieten.
Il ressort des motifs de la décision de renvoi que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10, 11 et 24, § 4, de la Constitution, de l'article 29, § 2, de la loi du 27 juillet 1971, lu en combinaison avec l'article 107, alinéa 2, du décret du 31 mars 2004, en ce que ces dispositions introduiraient une différence de traitement entre, d'une part, les universités nées de la fusion entre deux universités qui étaient membres d'une même académie universitaire et, d'autre part, les universités qui ne résultent pas d'une telle fusion, seules les premières pouvant bénéficier de la non-application des articles 30 et 32 de la loi du 27 juillet 1971.

Het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie sluit niet uit dat een verschil in behandeling wordt ingevoerd tussen categorieën van personen, op voorwaarde dat dat verschil berust op een objectief criterium en redelijk verantwoord is.
Le principe d'égalité et de non-discrimination n'exclut pas qu'une différence de traitement soit établie entre des catégories de personnes, pour autant qu'elle repose sur un critère objectif et qu'elle soit raisonnablement justifiée.

Rekening houdend met de zopas beschreven bijzonderheden van het statuut van notaris, zijn de overwegingen die in de memorie van toelichting van de wet van 10 juni 1998 zijn aangevoerd om het verschil in verjaringstermijn van de contractuele en buitencontractuele aansprakelijkheidsvorderingen te verantwoorden, niet pertinent om het verschil in behandeling te rechtvaardigen tussen de slachtoffers van een door een notaris begane fout naargelang die fout is begaan bij het verlijden van een authentieke dan wel een onderhandse akte.
Compte tenu des particularités liées au statut du notaire qui viennent d'être relevées, les considérations émises dans l'exposé des motifs de la loi du 10 juin 1998 pour justifier la différence de délai de prescription des actions en responsabilité contractuelle ou quasi délictuelle ne sont pas pertinentes pour justifier la différence de traitement qui existe entre les victimes d'une faute commise par un notaire selon qu'elle l'est à l'occasion de l'accomplissement d'un acte authentique ou d'un acte sous seing privé.

Voor het overige valt het middel, in zoverre daarin een verschil in behandeling wordt aangeklaagd tussen de werknemers die het slachtoffer zijn van een discriminatie gebaseerd op een van de gronden die worden beoogd in de drie wetten ter bestrijding van discriminatie, en de werknemers die het slachtoffer zijn van een discriminatie die steunt op een grond die niet in die wetten wordt beoogd, samen met de grief die het voorwerp uitmaakt van het eerste onderdeel van het eerste middel en dient het om de in B.7 aangegeven redenen te worden verworpen.
Pour le surplus, en ce que le moyen dénonce une différence de traitement entre les travailleurs victimes d'une discrimination sur la base d'un des motifs visés par les trois lois visant à lutter contre les discriminations et les travailleurs victimes d'une discrimination sur la base d'un motif non visé par ces lois, il se confond avec le grief faisant l'objet de la première branche du premier moyen, et doit être rejeté pour les motifs énoncés en B.7.

Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag en de motivering van het verwijzende vonnis blijkt dat het Hof wordt gevraagd of artikel 34, § 2, van de voormelde wet van 25 juni 1992 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre het een verschil in behandeling zou invoeren tussen de slachtoffers van bij die wet gedekte schade die met het oog op het verkrijgen van een schadevergoeding een eigen recht tegen de verzekeraar uitoefenen, en de slachtoffers van schade die voortvloeit uit een buitencontractuele fout die een rechtsvordering tot vergoeding van schade instellen tegen de persoon die de fout heeft begaan : terwijl de rechtsvordering van de eerstgenoemden, op grond van het voormelde artikel 34, § 2, is onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar of, indien het slachtoffer het bestaan van het eigen recht op het ogenblik van het schadeverwekkende feit of het misdrijf niet kende, aan een maximumtermijn van tien jaar te rekenen vanaf het schadeverwekkend feit of vanaf de dag waarop het misdrijf is gepleegd, is de rechtsvordering van de laatstgenoemden, op grond van artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek, onderworpen aan een verjaringstermijn van vijf jaar vanaf de in het tweede lid van die bepaling gedefinieerde dag en in elk geval aan een maximumtermijn van twintig jaar vanaf de dag volgend op die van het schadeverwekkende feit.
Il résulte du libellé de la question préjudicielle et de la motivation du jugement a quo que la Cour est interrogée sur le point de savoir si l'article 34, § 2, de la loi du 25 juin 1992 précitée viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il établirait une différence de traitement entre les victimes d'un dommage couvert par cette loi qui exercent un droit propre contre l'assureur en vue d'être indemnisées et les victimes d'un dommage résultant d'une faute extracontractuelle qui exercent une action en indemnisation contre l'auteur de la faute : alors que l'action des premières est soumise, en vertu de l'article 34, § 2, précité, à un délai de prescription de cinq ans ou, si la victime ignorait l'existence du droit propre au moment du fait générateur du dommage ou de l'infraction pénale, à un délai maximal de dix ans à compter du fait générateur ou du jour où l'infraction a été commise, celle des secondes est soumise, en vertu de l'article 2262bis du Code civil, à un délai de prescription de cinq ans à partir du jour défini par l'alinéa 2 de cette disposition et en tout cas à un délai maximal de vingt ans à partir du jour qui suit celui où s'est produit le fait qui a provoqué le dommage.

Ofschoon dit in de prejudiciële vraag zelf niet expliciet wordt aangevoerd, blijkt uit nader onderzoek van de memories dat een verschil in behandeling wordt aangevoerd tussen, enerzijds, personen die een gemengde loopbaan als werknemer en als lid van het varend personeel van de Strijdkrachten (Luchtmacht) hebben uitgebouwd en, anderzijds, andere personen met een gemengde loopbaan, namelijk als werknemer en in een andere hoedanigheid, zijnde ten eerste als lid van het burgerlijk varend personeel, ten tweede als lid van het niet-varend militair personeel en ten derde als ambtenaar.
Bien que la question préjudicielle elle-même ne le dise pas explicitement, il ressort de l'examen des mémoires qu'une différence de traitement est alléguée entre, d'une part, les personnes qui ont accompli une carrière mixte en qualité de travailleur salarié et en qualité de personnel navigant des Forces armées (Force aérienne) et, d'autre part, les autres personnes ayant accompli une carrière mixte, notamment en qualité de travailleur salarié et dans une autre qualité, à savoir, premièrement, en tant que membre du personnel de l'aviation civile, deuxièmement, en tant que membre du personnel militaire non navigant et, troisièmement, en tant que fonctionnaire.