Vertaling van "terreur waarbij zij alle burgerlijke en menselijke vrijheden inperkten " (Nederlands → Frans) :

2. merkt op dat al deze regimes staatsgeweld beschouwden als een aanvaardbare, bij voorkeur gebruikte en doeltreffende methode om absolute controle over hun onderdanen te kunnen blijven uitoefenen; dat deze regimes vaak hun toevlucht hebben genomen tot extreme vormen van terreur, waarbij zij alle burgerlijke en menselijke vrijheden inperkten, aanvalsoorlogen begonnen en – als vast bestanddeel van hun ideologie – hele naties en bevolkingsgroepen uitroeiden, neersloegen en ontwrichtten vanwege hun ras of om sociale en politieke redenen, en dat zij als zodanig moeten worden beschouwd als de grootste morele, politieke en maatschappelijke ramp die de twintigste eeuw heeft geteisterd;
2. fait observer que tous ces régimes considéraient la violence d'État comme une méthode acceptable, privilégiée et efficace d'exercer sur leurs citoyens un contrôle absolu; rappelle qu'ils ont souvent recouru à des formes extrêmes de terreur en bannissant toutes les libertés civiles et humaines, en lançant des guerres d'agression et, composante intrinsèque de leur idéologie, en exterminant, écrasant et mutilant des nations et des groupes de population entiers au nom de considérations raciales, sociales et politiques, et qu'ils doivent donc être considérés, en tant que tels, comme les principales calamités morales, politiques et sociales qui ont entaché le XX siècle;

merkt op dat al deze regimes staatsgeweld beschouwden als een aanvaardbare, bij voorkeur gebruikte en doeltreffende methode om absolute controle over hun onderdanen te kunnen blijven uitoefenen, en dat deze regimes vaak hun toevlucht hebben genomen tot extreme vormen van terreur, waarbij zij alle burgerlijke en menselijke vrijheden inperkten, aanvalsoorlogen begonnen en – als vast bestanddeel van hun ideologie – hele naties en etnische groepen uitroeiden, neersloegen en verlamden vanwege hun ras of om sociale en politieke redenen, zodat zij moeten worden beschouwd als de grootste morele, politieke en maatschappelijke ramp die de twintigste eeuw heeft geteisterd;
3. observe que tous ces régimes ont fait de la violence d'État un moyen acceptable, privilégié et effectif d'exercer une maîtrise absolue sur leurs sujets et qu'ils ont souvent recouru à des formes extrêmes de terreur en bannissant toutes les libertés civiles et humaines, en lançant des guerres agressives et, composante intrinsèque de leur idéologie, en exterminant, écrasant et mutilant des nations et des groupes ethniques entiers au nom de considérations raciales, sociales et politiques, et qu'ils doivent donc être considérés comme les plus grandes catastrophes morales, politiques et sociales ayant entaché le XXe siècle;

1. « Is artikel 265, § 2, van het Wetboek van vennootschappen, zoals gewijzigd bij de wet van 20 juli 2006, in werking getreden op 1 september 2006, niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, naast artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol waarin het recht op het ongestoord genot van de eigendom is vastgelegd, in zoverre ten aanzien van de zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en alle andere personen die ten aanzien van de zaken van de vennootschap werkelijke bestuursbevoegdheid hebben gehad, toepassing wordt gemaakt van het onweerlegbare vermoeden van een grove fout wanneer de genoemde zaakvoerders, gewezen zaakvoerders en verantwoordelijken eerder betrokken zijn geweest bij minstens twee faillissementen, vereffeningen of soortgelijke operaties met schulden tegenover de RSZ tot gevolg, waarbij zij geen enkele mogelijkheid hebben om het vermoeden te weerleggen, en zulks terwijl de zaakvoerders, bestuurders, bedrijfsleiders of elke andere persoon die ten aanzien van de zaken van een burgerlijke vennootschap met handelsvorm, een stichting, een vzw werkelijke bestuursbevoegdheid heeft gehad, die ten aanzien van de RSZ achterstallige bijdragen zouden hebben, niet aansprakelijk kunnen worden gesteld wegens een kennelijke grove fout die heeft bijgedragen tot het faillissement, in zoverre die rechtspersonen geen koopman zijn, en daarmee samenhangend dus nooit failliet kunnen worden verklaard, en dat alles zonder dat een dergelijk verschil in behandeling objectief en redelijk is verantwoord, en op een wijze die evenredig is met het door de wetgever beoogde doel of met de aldus door die laatstgenoemde nagestreefde doelstelling ?
1. « L'article 265, § 2, du Code des sociétés, tel que modifié par la loi du 20 juillet 2006, entrée en vigueur le 1 septembre 2006, n'est-il pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution, éventuellement combinés avec les articles 6 et 14 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, outre l'article 1 du protocole additionnel n° 1 consacrant le droit au respect des biens, en ce qu'il est fait application dans les chefs des gérants, anciens gérants et toutes les autres personnes qui ont effectivement détenu le pouvoir de gérer la société de la présomption irréfragable de faute grave lorsque lesdits gérants, anciens gérants et responsables ont été impliqués antérieurement dans au moins, deux faillites, liquidations ou opérations similaires, entraînant des dettes à l'égard de l'ONSS n'ont aucune possibilité de renversement de la présomption; et ce alors que les gérants, administrateurs, dirigeants ou toute autre personne qui a effectivement détenu le pouvoir de gérer une société civile à forme commerciale, une fondation, une A.S.B.L. et qui auraient des arriérés de cotisations à l'égard de l'ONSS ne peuvent être tenus responsables pour faute grave et caractérisée ayant contribué à la faillite dans la mesure où ces personnes morales n'ont pas la qualité de commerçant, et ne peuvent donc corrélativement jamais être déclarée en faillite; le tout, sans que telle différence de traitement soit justifiée de manière objective et raisonnable, et de manière proportionnée à l'objectif visé par le législateur ou à la finalité ainsi poursuivie par ce dernier ?

Ik ben betrokken geraakt bij het opstellen van deze resolutie van het Europees Parlement over falende bescherming van de mensenrechten en justitie in de Democratische Republiek Congo vanwege de wens om een manier te vinden waarbij de verantwoordelijken voor deze gebeurtenissen respect gaan krijgen voor burgerrechten, burgerlijke vrijheden, menselijke waardigheid en de internationale verplichtingen waar het land partij bij is.
J’ai participé à la rédaction de cette résolution du Parlement européen sur les défaillances dans le domaine de la protection des droits de l’homme et de la justice en République démocratique du Congo, qui trouve son origine dans la volonté de trouver le moyen de contraindre les auteurs de ces actions à respecter les droits de l’homme, les libertés, la dignité humaine, ainsi que les engagements internationaux conclus par le pays.

« Geven de voorwaarden die op straffe van nietigheid zijn bepaald in artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek geen aanleiding tot discriminatie die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 23 ervan en met artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, dat het recht op een eerlijk proces waarborgt, in zoverre de toepassing van de voormelde wettelijke bepaling (artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek), wegens de voorwaarden die zij zonder onderscheid bepaalt, zou leiden tot een identieke behandeling van sociaal verzekerden, namelijk rechtzoekenden die in hoge mate achtergesteld zijn (en die in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek specifiek worden beoogd) en die zich in menselijk, sociaal, financieel en medisch opzicht in een situatie bevinden die fundamenteel verschilt van de situatie waarin de andere - minder kwetsbare - rechtzoekenden zich bevinden of geacht worden zich te bevinden, die, in het kader van de procedures van hoger beroep die buiten de in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde zaken vallen, verwikkeld zijn in burgerlijke procedures die onderworpen zijn aan de regels van het Gerechtelijk Wetboek, des te meer omdat de in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek beoogde sociaal verzekerden die hun beroep aanvankelijk op de meest informele manier konden instellen in eerste aanleg, in zekere zin bedrogen en ontredderd zijn door de vereiste die plots wordt opgelegd door de tekst van artikel 1057 zodra zij hoger beroep aantekenen, terwijl de rechter in hoger beroep, net zoals de rechter in eerste aanleg, een feitenrechter blijft die een identieke rol moet vervullen, namelijk uitspraak doen over het onderwerp van een vordering (een feitelijk resultaat dat wordt nagestreefd) dat wordt omschreven op grond van een geding (een geheel van feiten), waarbij hij ertoe verplicht is, met eerbiediging van de rechten van de verdediging, ...
« Les conditions, édictées à peine de nullité par l'article 1057 du Code judiciaire, n'engendrent-elles pas une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec son article 23, ainsi qu'avec l'article 6 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales garantissant le droit à un procès équitable, en ce que l'application de la disposition légale précitée (art. 1057 du C. J.), en raison des conditions qu'elle édicte de manière indistincte, aurait pour effet de traiter de façon identique des assurés sociaux, soit des justiciables particulièrement démunis (spécifiquement visés à l'article 704 du Code judiciaire) et qui se trouvent dans des situations humaines, sociales, financières et médicales fondamentalement différentes de celles que connaissent ou sont présumés connaître les autres justiciables, moins vulnérables, impliqués dans des procédures civiles soumises aux règles du Code judiciaire dans le cadre des procédures d'appel étrangères aux matières visées à l'article 704 du Code judiciaire, et ce d'autant que les assurés sociaux visés à l'article 704 du Code judiciaire qui ont pu introduire initialement leur recours de la manière la plus informelle qui soit en premier degré, se trouvent en quelque sorte trompés et désemparés par l'exigence soudainement posée par le texte de l'article 1057 dès qu'ils interjettent appel, alors que le juge d'appel, à l'instar du juge du premier degré, reste un juge du fond amené à remplir un rôle identique, consistant à statuer sur l'objet d'une demande (un résultat factuel recherché) articulé au départ d'une cause (un édifice de faits) tout en ayant l'obligation, en respectant les droits de la défense, de relever d'office les moyens de droit dont l'application est commandée par les faits spécialement invoqués par les parties au soutien de leurs prétentions ?