Vertaling van "strafwetboek zijnde geweldplegingen tegen " (Nederlands → Frans) :

Er zijn reeds nu drie categorieën in het Strafwetboek, zijnde geweldplegingen tegen de gewone burger, geweldplegingen tegen personen bedoeld in artikel 410bis en geweldplegingen tegen personen met een gezagsfunctie.
Le Code pénal contient déjà trois catégories, à savoir les violences contre le citoyen ordinaire, les violences contre les personnes visées à l'article 410bis et les violences contre les personnes exerçant une fonction d'autorité.

Voormelde wet heeft echter de politiemensen en de in het nieuwe artikel 410bis van het Strafwetboek limitatief opgesomde categorie personen op voet van gelijkheid gesteld wat de bescherming betreft tegen geweldplegingen.
Cependant, la loi précitée a mis les policiers sur le même pied que la catégorie de personnes énumérées limitativement dans le nouvel article 410bis du Code pénal, en ce qui concerne la protection contre les actes de violence.

De wet van 20 december 2006 tot wijziging van het Strafwetboek met het oog op het strenger bestraffen van geweld tegen bepaalde categorieën van personen heeft immers geweldplegingen jegens een limitatief opgesomde groep personen en politiemensen, strenger bestraft. Deze wet heeft immers als filosofie die personen beter te beschermen die een opdracht van algemeen belang uitoefenen en die in het bijzonder zijn blootgesteld aan een risico op gewelddaden.
En vertu de la loi du 20 décembre 2006 modifiant le Code pénal en vue de réprimer plus sévèrement la violence contre certaines catégories de personnes, les actes de violence à l'encontre d'une liste limitative de personnes et des policiers sont effectivement punis plus sévèrement, la philosophie de la loi étant de mieux protéger les personnes exerçant une mission d'intérêt général, qui sont particulièrement exposées à un risque d'agressions.

Hoewel het voorstel om, wat laatstgenoemden betreft, te voorzien in een gevangenisstraf die vijf jaar kan bedragen, naar het voorbeeld van datgene wat werd bepaald in de wet van 15 december 1980 (Parl. St., Kamer, 2004-2005, DOC 51-1559/004, p. 12), werd geweerd ten gunste van « straffen [die] enigszins lichter [zijn] » (ibid., p. 17) maar waarbij werd voorzien in « financiële sancties [die] veel zwaarder [zijn] » (ibid. ), lijken de in het geding zijnde bepalingen, die zijn ingeschreven in een wet waarvan het opschrift reeds aangeeft dat ze ertoe strekt « de strijd te versterken » tegen de erin beoogde gedragingen, in de geest van de wetgever opgevat te zijn met de bedoeling de erin strafbaar gestelde misdrijven strenger te bestraffen en zulks door in het Strafwetboek de modaliteit van de vermenigvuldiging van de geldboeten met het aantal slachtoffers in te voeren, modaliteit die is ontleend aan het arbeidsrecht (ibid., DOC 51-1560/001, p. 26), door de toepassingssfeer van bepalingen die voordien enkel de vreemde slachtoffers beschermden uit te breiden tot de Belgen (ibid., DOC 51-1559/004, pp. 35 en 43), door de toepassingssfeer van de verbeurdverklaring uit te breiden tot de onroerende goederen (Hand., Senaat, 2004-2005, nr. 3-114 van 2 juni 2005, p. 9) en door te voorzien in verzwarende omstandigheden (artikelen 433undecies en 433duodecies van het Strafwetboek; Parl. St., Kamer, 2004-2005, DOC 51-1560/001, p. 27).
Bien que la proposition de prévoir, en ce qui concerne ces derniers, une peine d'emprisonnement pouvant atteindre cinq ans, à l'instar de ce que prévoyait la loi du 15 décembre 1980 (Doc. parl., Chambre, 2004-2005, DOC 51-1559/004, p. 12), fût écartée au profit de « sanctions pénales [.] légèrement moins importantes » (ibid., p. 17) mais en prévoyant des « sanctions financières [.] beaucoup plus lourdes » (ibid. ), les dispositions en cause, inscrites dans une loi dont l'intitulé indique déjà qu'elle tend à « renforcer la lutte » contre les comportements qu'elle vise, apparaissent, dans l'esprit du législateur, comme conçues en vue de sanctionner plus sévèrement les infractions qu'elles répriment et ce, en introduisant dans le Code pénal la modalité de la multiplication des amendes par le nombre de victimes, empruntée au droit du travail (ibid., DOC 51-1560/001, p. 26), en élargissant aux Belges le champ d'application de dispositions qui, antérieurement, ne protégeaient que les victimes étrangères (ibid., DOC 51-1559/004, pp. 35 et 43), en élargissant le champ d'application de la confiscation aux biens meubles (Ann., Sénat, 2004-2005, n° 3-114 du 2 juin 2005, p. 9) et en prévoyant des circonstances aggravantes (articles 433undecies et 433duodecies du Code pénal; Doc. parl., Chambre, 2004-2005, DOC 51-1560/001, p. 27).

« Schendt artikel 38, § 2, tweede lid, van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, nu de politierechter in toepassing van deze bepaling verplicht is om bij een veroordeling wegens een overtreding van artikel 419bis van het Strafwetboek en een overtreding van artikel 29, § 1, van de wegverkeerswet, in casu artikel 19.3.3 wegcode, zijnde een zware overtreding van de tweede categorie, verplicht is om het herstel in het recht tot sturen dat hij moet uitspreken in toepassing van artikel 38, § 2, ten eerste [lees : eerste lid] afhankelijk te stellen van het slagen voor de vier examens en onderzoeken bedoeld in paragraaf 3, eerste lid, terwijl de politierechter niet verplicht is om dit te doen wanneer een identieke, of zelfs zwaardere overtreding van artikel 29, § 1, wegverkeerswet niet samenloopt met een overtreding van artikel 419bis van het Strafwetboek, rekening houdende met de inherente bedoeling van een beveiligingsmaatregel, namelijk de maatschappij te beschermen tegen een gepercipieerde gevaarstoestand ?
« L'article 38, § 2, alinéa 2, de la loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation routière viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, dès lors qu'en application de cette disposition, le juge de police est obligé, en cas de condamnation pour cause d'infraction à l'article 419bis du Code pénal et à l'article 29, § 1, de la loi sur la circulation routière, en l'occurrence l'article 19.3.3 du Code de la route, soit une infraction grave du deuxième degré, de subordonner la réintégration dans le droit de conduire, qu'il doit prononcer en application de l'article 38, § 2, [alinéa 1,] à la réussite des quatre examens visés au paragraphe 3, alinéa 1, alors qu'il n'est pas tenu de le faire lorsqu'une infraction identique, voire plus grave, à l'article 29, § 1, de la loi sur la circulation routière ne s'accompagne pas d'une infraction à l'article 419bis du Code pénal, compte tenu de l'intention inhérente à une mesure de sécurité, à savoir protéger la société contre une situation perçue comme dangereuse ?

« Schendt artikel 38, § 2, tweede lid, van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, nu de politierechter in toepassing van deze bepaling verplicht is om bij een veroordeling wegens een overtreding van artikel 419bis van het Strafwetboek en een overtreding van artikel 29, § 1, van de wegverkeerswet, in casu artikel 19.3.3 wegcode, zijnde een zware overtreding van de tweede categorie, verplicht is om het herstel in het recht tot sturen dat hij moet uitspreken in toepassing van artikel 38, § 2, ten eerste afhankelijk te stellen van het slagen voor de vier examens en onderzoeken bedoeld in paragraaf 3, eerste lid, terwijl de politierechter niet verplicht is om dit te doen wanneer een identieke, of zelfs zwaardere overtreding van artikel 29, § 1, wegverkeerswet niet samenloopt met een overtreding van artikel 419bis van het Strafwetboek, rekening houdende met de inherente bedoeling van een beveiligingsmaatregel, namelijk de maatschappij te beschermen tegen een gepercipieerde gevaarstoestand ?
« L'article 38, § 2, alinéa 2, de la loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation routière viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, dès lors qu'en application de cette disposition, le juge de police est obligé, en cas de condamnation pour cause d'infraction à l'article 419bis du Code pénal et à l'article 29, § 1, de la loi sur la circulation routière, en l'occurrence l'article 19.3.3 du Code de la route, soit une infraction grave du deuxième degré, de subordonner d'abord la réintégration dans le droit de conduire, qu'il doit prononcer en application de l'article 38, § 2, à la réussite des quatre examens visés au paragraphe 3, alinéa 1, alors qu'il n'est pas tenu de le faire lorsqu'une infraction identique, voire plus grave, à l'article 29, § 1, de la loi sur la circulation routière ne s'accompagne pas d'une infraction à l'article 419bis du Code pénal, compte tenu de l'intention inhérente à une mesure de sécurité, à savoir protéger la société contre une situation perçue comme dangereuse ?