Traduction de «strafvordering bevat immers » (Néerlandais → Français) :

Het Wetboek van strafvordering bevat immers geen algemene theorie over het bewijs, noch over de rechten van de verdediging, de nietigheden of het rechterlijk gewijsde.
En effet, le Code d'instruction criminelle ne contient pas de théorie générale de la preuve ni des droits de la défense, ni des nullités, ni de la chose jugée.

De rechtsleer die deze arresten heeft onderzocht is niet eensgezind : in een noot onder het arrest van 1 december 1994 van de hand van emeritus advocaat-generaal bij het Hof van cassatie R. Declercq wordt onder meer gezegd : « artikel 135 van het Wetboek van strafvordering is immers ongrondwettig verklaard in wat het niet bevat.
La doctrine qui s'est attachée à l'examen de ces arrêts n'est pas unanime : dans une note en bas de page de l'arrêt du 1 décembre 1994, R. Declercq, avocat général émérite près la Cour de cassation, déclare notamment que « l'article 135 du Code d'instruction criminelle a, en effet, été déclaré inconstitutionnel en ce qu'il ne comporte pas.

Het wetsvoorstel van 30 maart 2004 tot wijziging, wat de betekening betreft, van de artikelen 37 en 38 van het Gerechtelijk Wetboek alsook van de artikelen 172, 203 en 373 van het Wetboek van strafvordering (ingediend door de heren Alain Courtois en Daniel Bacquelaine) bevat immers een aantal onvolkomenheden en overbodigheden en handhaaft nog steeds een niet redelijk verantwoord onderscheid tussen betekeningen van strafvonnissen en andere strafzaken, bijvoorbeeld dagvaardingen (Parl. St. , Kamer, 51 0978/001).
La proposition de loi du 30 mars 2004 modifiant, en ce qui concerne la signification, les articles 37 et 38 du Code judiciaire ainsi que les articles 172, 203 et 373 du Code d'instruction criminelle (déposée par MM. Alain Courtois et Daniel Bacquelaine) comporte, en effet, une série de dispositions imparfaites ou superflues et maintient une distinction non raisonnablement justifiée entre la signification de jugements répressifs et la signification d'autres pièces en matière pénale, comme les citations (Do c. Parl. Chambre, 51 0978/001).

Het wetsvoorstel van 30 maart 2004 tot wijziging, wat de betekening betreft, van de artikelen 37 en 38 van het Gerechtelijk Wetboek alsook van de artikelen 172, 203 en 373 van het Wetboek van strafvordering (ingediend door de heren Alain Courtois en Daniel Bacquelaine) bevat immers een aantal onvolkomenheden en overbodigheden en handhaaft nog steeds een niet redelijk verantwoord onderscheid tussen betekeningen van strafvonnissen en andere strafzaken, bijvoorbeeld dagvaardingen (Parl. St., Kamer, 51 0978/001).
La proposition de loi du 30 mars 2004 modifiant, en ce qui concerne la signification, les articles 37 et 38 du Code judiciaire ainsi que les articles 172, 203 et 373 du Code d'instruction criminelle (déposée par MM. Alain Courtois et Daniel Bacquelaine) comporte, en effet, une série de dispositions imparfaites ou superflues et maintient une distinction non raisonnablement justifiée entre la signification de jugements répressifs et la signification d'autres pièces en matière pénale, comme les citations (Doc. Parl. Chambre, 51 0978/001).

Aangezien de uitoefening van de strafvordering in de regel aan het openbaar ministerie toekomt en de beschikking van buitenvervolgingstelling precies een einde maakt aan die vordering heeft de wetgever immers kunnen oordelen dat, ingeval nieuwe bezwaren inkomen, aan het enkele openbare ministerie de zorg diende te worden voorbehouden om - met inachtneming van artikel 247 - die te beoordelen en, in voorkomend geval, de strafvordering te hervatten door de heropening van het onderzoek te vorderen; de wetgever heeft kunnen vrezen dat de toekenning van dezelfde mogelijkheid aan de burgerlijke partij het risico bevat dat daarvan een onrechtmatig gebruik wordt gemaakt, dat vreemd is aan het algemeen belang.
Dès lors en effet que l'exercice de l'action publique appartient en règle au ministère public et que l'ordonnance de non-lieu met, précisément, fin à cette action, le législateur a pu estimer qu'il convenait de réserver, en cas de survenance de charges nouvelles, au seul ministère public le soin d'apprécier - dans le respect de l'article 247 - celles-ci et de reprendre, le cas échéant, l'action publique en sollicitant la réouverture de l'instruction; le législateur a pu redouter que l'octroi à la partie civile de la même faculté contienne le risque qu'il en soit fait un usage abusif étranger à l'intérêt général.