Traduction de «raad heeft de rechten geschonden die verzoekende partijen genieten » (Néerlandais → Français) :

De Raad heeft de rechten geschonden die verzoekende partijen genieten uit hoofde van artikel 6 VEU, gelezen in samenhang met de artikelen 2 VEU en 3 VEU, en de artikelen 47 en 48 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, door te vooronderstellen dat gerechtelijke procedures in Egypte de fundamentele mensenrechten eerbiedigen.
Deuxième moyen: le Conseil a violé les droits reconnus aux parties requérantes par l’article 6, lu en combinaison avec les articles 2 et 3 TUE, et par l’article 47 de la Charte des droits fondamentaux, en considérant que les procédures judiciaires en Égypte respectaient les droits fondamentaux.

Aldus heeft de regeling van de verplichte licentie die door de verzoekende partijen wordt bestreden, enkel betrekking op de naburige rechten, met uitsluiting van de exclusieve auteursrechten die de producenten van audiovisuele werken kunnen bezitten, zoals het recht op mededeling aan het publiek dat is vervat in de auteursrechten op audiovisuele werken en de auteursrechten die door een auteur aan een producent van audiovisuele werken zouden zijn overgedragen, met andere woorden afgeleide auteursrechten, die dezelfde exclusiviteit genieten.
Ainsi, le régime de licence obligatoire qui est attaqué par les parties requérantes ne vise que les droits voisins du droit d'auteur à l'exception des droits d'auteur exclusifs que peuvent détenir les producteurs d'oeuvres audiovisuelles, tels que le droit de communication au public inclus dans les droits d'auteur sur les oeuvres audiovisuelles et les droits d'auteur qui auraient été cédés par un auteur à un producteur d'oeuvres audiovisuelles, c'est-à-dire des droits d'auteur dérivés, lesquels bénéficient de la même exclusivité.

Bij zijn arrest nr. 34/2015 van 12 maart 2015, in antwoord op de prejudiciële vraag gesteld door de Raad van State bij zijn arrest nr. 226.627 van 6 maart 2014 inzake de verzoekende partijen in het onderhavige beroep tot vernietiging, handelend in de hoedanigheid van vertegenwoordigers van hun minderjarige dochter, tegen de stad Brussel en de Franse Gemeenschap, heeft het Hof voor recht gezegd : « In die zin geïnterpreteerd dat zij voor een ouder niet het recht inhouden om op eenvoudig, niet anders gemotiveerd verzoek voor zijn kind een vrijstelling te verkrijgen om het onderricht in een van de erkende godsdiensten of dat in de niet-confessionele zedenleer te volgen, schenden artikel 8 van de wet van 29 mei 1959 tot wijziging van sommige bepalingen van de onderwijswetgeving en artikel 5 van het decreet van de Franse Gemeenschap van 31 maart 1994 houdende bepaling van de neutraliteit van het Gemeenschapsonderwijs, artikel 24 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 19 van de Grondwet en met artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens ».
Par son arrêt n° 34/2015, du 12 mars 2015, en réponse à la question préjudicielle posée par le Conseil d'Etat par son arrêt n° 226.627 du 6 mai 2014, en cause des parties requérantes dans le présent recours en annulation agissant en qualité de représentants de leur fille mineure, contre la ville de Bruxelles et la Communauté française, la Cour a dit pour droit : « Interprétés comme n'impliquant pas le droit pour un parent d'obtenir sur simple demande, non autrement motivée, une dispense pour son enfant de suivre l'enseignement d'une des religions reconnues ou celui de la morale non confessionnelle, l'article 8 de la loi du 29 mai 1959 modifiant certaines dispositions de la législation de l'enseignement et l'article 5 du décret de la Communauté française du 31 mars 1994 définissant la neutralité de l'enseignement de la Communauté violent l'article 24 de la Constitution, combiné avec l'article 19 de la Constitution et avec l'article 2 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme ».

De verzoekende partijen zijn ten slotte van mening dat de decreetgever de omvang van hun economische en sociale rechten, verankerd in artikel 23 van de Grondwet, heeft beperkt en de standstill-verplichting die in datzelfde artikel wordt opgelegd, heeft geschonden.
Les parties requérantes estiment enfin que le législateur décrétal a restreint l'étendue de leurs droits économiques et sociaux, consacrés à l'article 23 de la Constitution, et a méconnu l'obligation de standstill imposée par ce même article.

Uit het verzoekschrift en uit de uiteenzettingen die de verzoekende partijen in hun memorie van antwoord hebben gegeven, blijkt voldoende dat zij menen dat die bepalingen zouden kunnen worden geschonden in zoverre de bij de bestreden bepaling ingevoerde vereenvoudigde procedure tot gevolg zou kunnen hebben dat een middel waarin de schending van artikel 3 of van artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens wordt aangeklaagd, niet correct zou worden onderzocht door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, hetgeen een schending zou uitmaken van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en van artikel 13 van het voormelde Verdrag, dat het recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel waarborgt voor elke persoon van wie de bij het Verdrag gewaarborgde grondrechten zijn geschonden.
Il ressort à suffisance de la requête ainsi que des explications fournies par les parties requérantes dans leur mémoire en réponse qu'elles estiment que ces dispositions pourraient être violées dans la mesure où la procédure simplifiée mise en place par la disposition attaquée pourrait avoir pour conséquence qu'un moyen dénonçant la violation de l'article 3 ou de l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme ne serait pas examiné correctement par le Conseil du contentieux des étrangers, ce qui constituerait une violation des articles 10 et 11 de la Constitution et de l'article 13 de la Convention précitée qui garantit le droit à un recours effectif à toute personne dont les droits fondamentaux garantis par la Convention ont été violés.

In hun eerste middel klagen de verzoekende partijen aan dat de door hen bestreden bepalingen het toepassingsgebied van de wet van 11 januari 1993 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme uitbreiden tot de advocaten : enerzijds, zijn zij van mening dat de wetgever, door de advocaten te beogen, op onverantwoorde wijze afbreuk heeft gedaan aan de beginselen van het beroepsgeheim en van hun onafhankelijkheid, waardoor de artikelen 10, 11 en 22 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met de algemene rechtsbeginselen inzake de rechten van de verdediging en met artikel 6, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie, zouden zijn geschonden; anderzijds, zijn zij van mening dat de bepalingen onvoldoende duidelijk zijn, zodat de advocaten niet in staat zouden zijn duidelijk uit te maken in welke omstandigheden de wet op hen van toepassing is, waardoor de artikelen 12 en 14 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 7 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, zouden zijn geschonden.
Par leur premier moyen, les parties requérantes font grief aux dispositions qu'elles attaquent d'étendre aux avocats le champ d'application de la loi du 11 janvier 1993 relative à la prévention de l'utilisation du système financier aux fins du blanchiment de capitaux et du financement du terrorisme : d'une part, elles estiment que le législateur a, en visant les avocats, porté une atteinte injustifiée aux principes du secret professionnel et de l'indépendance de ceux-ci, violant par là les articles 10, 11 et 22 de la Constitution, combinés avec les articles 6 et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, avec les principes généraux du droit en matière de droits de la défense et avec l'article 6, § 2, du Traité sur l'Union européenne; d'autre part, elles considèrent que les dispositions manquent de clarté, de sorte que les avocats ne seraient pas en mesure de déterminer clairement dans quelles circonstances la loi leur est applicable, ce qui serait constitutif d'une violation des articles 12 et 14 de la Constitution, combinés avec l'article 7 de la Convention européenne des droits de l'homme.

Zelfs indien men aanneemt dat de bekrachtigingswet aan het in het geding zijnde koninklijk besluit kracht van wet heeft gegeven, kan het Hof, volgens de verzoekende partijen, onderzoeken of de wettelijke vormen wel degelijk in acht werden genomen bij de totstandkoming ervan; de artikelen 10 en 11 van de Grondwet zijn geschonden doordat de wetgever (na zich te hebben ontdaan van één van zijn belangrijkste opdrachten, het maken van wetten) de aanneming, door de uitvoerende macht, van een norm heeft vergemakkelijkt, zonder de meest elementaire inachtneming van de regels die aan iedere burger de waarborg bieden van een controle die door de wetgever fundamenteel werd geacht bij de aanneming van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, en die zowel door het Hof van Cassatie als door de Raad van State worden beschouwd als substantiële regels voorgeschreven bij een wet van openbare orde en waarvan de rechters desnoods ambtshalve de schending moeten vaststellen.
Même si l'on admet que la loi de confirmation a donné force de loi à l'arrêté royal en cause, la Cour peut, selon les requérants, examiner si les formes légales ont bien été respectées lors de son élaboration; les articles 10 et 11 de la Constitution ont été violés en ce que le législateur (après s'être privé d'une de ses missions les plus essentielles, la confection des lois) a facilité l'adoption, par le pouvoir exécutif, d'une norme, sans le respect le plus élémentaire des règles qui permettent de garantir à tout citoyen un contrôle jugé fondamental par le législateur lors de l'adoption des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat, et qui sont considérées tant par la Cour de cassation que par le Conseil d'Etat comme des règles substantielles prescrites par une loi d'ordre public et dont les juges doivent, au besoin, relever d'office la violation.