Traduction de «minimumstraffen gelden minder zware misdrijven » (Néerlandais → Français) :

Overwegende dat het MER in de tweede plaats benadrukt dat de mogelijkheid om vergunningsaanvragen in te dienen die niet gelden voor de hele perimeter van het GGB geen materiële weerslag heeft op de stedenbouw inzake ontwikkeling van het GGB maar wel leidt tot de samenstelling van vereenvoudigde aanvraagdossiers voor de vergunningen toegespitst op het voorwerp van de aanvraag en in voorkomend geval eveneens op een minder zware onderzoeksprocedure.
Considérant que le RIE souligne, deuxièmement, que la possibilité d'introduire des demandes de permis qui ne portent pas sur l'ensemble du périmètre de la ZIR, n'emporte « pas d'effet matériel sur l'urbanisme en matière de développement de la ZIR », mais « induit cependant une constitution de dossiers de demandes de permis simplifiée, centrée sur l'objet de la demande et, le cas échéant, également une procédure d'instruction moins lourde ».

Teneinde de rechtspleging niet nodeloos te verzwaren en aangezien dit recht niet op dezelfde manier te verantworden is voor minder zware misdrijven, is dit recht, indien het gaat om een dagvaarding voor de politierechtbank, enkel maar bepaald in de gevallen waarin de beklaagde overeenkomstig artikel 326, paragraaf 2, van dit voorontwerp van wetboek persoonlijk dient te verschijnen.
Afin de ne pas alourdir inutilement la procédure et parce que ce droit ne se justifie pas de la même manière pour les infractions moins graves, ce droit n'est prévu avant une citation devant le tribunal de police que dans les cas où la comparution personnelle du prévenu est prévue d'office par l'article 326, paragraphe 2, du présent avant-projet de code.

In een aantal lidstaten kunnen enkel straffen worden opgelegd voor poging tot misdaden en delicten waarvoor bepaalde minimumstraffen gelden; minder zware misdrijven zijn er niet strafbaar.
Dans plusieurs États membres, la tentative est uniquement punissable dans le cas des crimes, des infractions pénales, des délits « passibles de certaines sanctions minimales » et pas dans le cas d’infractions moins graves.

Er zijn immers weinig categorieën van misdrijven waarvoor straffen van minder dan 5 jaar gevangenisstraf gelden.
En effet, les catégories d'infractions prévoyant des peines inférieures à 5 ans de prison sont peu nombreuses.

Tevens moet dergelijk vermoeden volgens de indienster gelden bij veroordelingen tot minder dan vijf jaar, maar tot meer dan zes maanden, voor de terroristische misdrijven bedoeld in de artikelen 137 tot 141 van het Strafwetboek (inclusief de nieuwe bepalingen van de artikelen 140bis tot 140quinquies, die in het Strafwetboek werden ingevoegd bij de wet van 18 februari 2003).
De même, semblable présomption doit s'appliquer, selon l'auteur, en cas de condamnation de moins de cinq ans, mais de plus de six mois, pour les infractions terroristes visées aux articles 137 à 141 du Code pénal (en ce compris les nouvelles dispositions des articles 140bis à 140quinquies insérés dans le Code pénal par la loi du 18 février 2003).

De verzoekende partijen in de zaak nr. 3278 doen bovendien gelden dat, doordat artikel 119bis, § 8, tweede lid, bepaalt dat de procureur des Konings, wanneer het gaat om misdrijven in verband met beschadiging van goederen (artikelen 526, 537 en 545 van het Strafwetboek), slechts over een termijn van één maand beschikt om te oordelen over de opportuniteit van de vervolging, het onder rechtzoekenden een discriminatie in het leven roept naar gelang van de werklast van de parketten, aangezien een lichte werklast, in tegenstelling tot een zware werklast, het de procureur des Konings mogelijk zal maken binnen die termijn de ontoereikendheid van de materiële werkelijkheid van de feiten of de ontstentenis van misdrijf vast te stellen, zodat de gemeenteambtenaar zijn bevoegdheid om een sanctie op te leggen niet meer zal kunnen uitoefenen; de aangevochten bepaling zou op discriminerende wijze afbreuk doen aan artikel 151 van de Grondwet, door aan het openbaar ministerie de mogelijkheid te ontnemen om de materiële werkelijkheid van de feiten na te gaan en te beoordelen of het om een misdrijf gaat dan wel of er rechtvaardigingsgronden bestaan.
Les parties requérantes dans l'affaire n° 3278 font en outre valoir qu'en prévoyant que le procureur du Roi, lorsqu'il s'agit d'infractions concernant des dégradations de biens (articles 526, 537 et 545 du Code pénal), ne dispose que d'un délai d'un mois pour juger de l'opportunité des poursuites, l'article 119bis, § 8, alinéa 2, crée une discrimination entre justiciables suivant la charge de travail des parquets, dès lors qu'une charge légère, contrairement à une charge lourde, permettra au procureur du Roi de constater, dans ce délai, l'insuffisance de la matérialité des faits ou l'absence d'infraction, de sorte que le fonctionnaire communal ne pourra plus exercer son pouvoir de sanction; la disposition attaquée porterait une atteinte discriminatoire à l'article 151 de la Constitution, en enlevant au ministère public la possibilité de vérifier la matérialité des faits et d'apprécier s'il s'agit d'une infraction ou s'il existe des causes de justification.

Hoewel uit de memorie van toelichting blijkt dat de wet tot doel had bepaalde, « minder zware of minder georganiseerde » vormen van misdrijven te bestrijden, die niet op een geëigende wijze worden aangepakt, in het bijzonder in de gevallen van « eenvoudige [.] stadscriminaliteit » (Parl. St., Kamer, 1999-2000, nrs. 0306/001 - 0307/001, pp. 5-6), is het mogelijke toepassingsgebied ervan veel ruimer, omdat het zich uitstrekt tot elk feit « dat wordt gestraft met een correctionele hoofdgevangenisstraf van een jaar die overeenkomstig de wet van 4 oktober 1867 inzake de verzachtende omstandigheden tien jaar niet te boven gaat ».
Bien qu'il ressorte de l'exposé des motifs que la loi avait pour but de lutter contre certaines formes de délits, « moins graves ou moins organisés », qui ne reçoivent pas un traitement approprié, spécialement dans des cas de « simple criminalité urbaine » (Doc. parl., Chambre, 1999-2000, n 0306/001 - 0307/001, p. 5), son champ d'application potentiel est beaucoup plus large puisqu'il s'étend à tout fait « punissable d'un emprisonnement correctionnel principal d'un an sans excéder dix ans en application de la loi du 4 octobre 1867 sur les circonstances atténuantes ».

Hoewel de betrokkene behoort tot de categorie van personen die veroordeeld zijn tot een vrijheidsberovende straf van ten minste drie maanden voor een van de in de artikelen 1 of 1bis bepaalde misdrijven, is de prejudiciële vraag verruimd tot de situatie van de niet in eer herstelde gefailleerden en moet de situatie van de betrokkene worden vergeleken, niet enkel met de personen die tot minder zware straffen zijn veroordeeld of de personen die andere dan de in de voormelde artikelen bedoelde misdrijven hebben gepleegd, maar ook met de gefailleerden en de daarmee gelijkgestelde personen in de zin van artikel 3 bis.
Bien que l'intéressé relève de la catégorie des personnes condamnées à une peine privative de liberté de trois mois au moins pour l'une des infractions visées aux articles 1 ou 1bis, la question préjudicielle est étendue à la situation des faillis non réhabilités et la situation de l'intéressé doit être comparée non seulement à celle des condamnés à des peines moins lourdes ou de personnes qui ont commis des infractions autres que celles visées dans les articles précités, mais également avec celle des faillis et des personnes assimilées aux faillis au sens de l'article 3 bis.

Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».
A l'observation figurant dans les conclusions des juges-rapporteurs selon laquelle le requérant ne démontre pas qu'il se trouve dans une situation juridique susceptible d'être affectée directement par la mesure entreprise, qui contient des règles relatives au fonctionnement du ministère public, le requérant oppose dans son mémoire justificatif qu'il devrait indiquer « , pour justifier pleinement son intérêt au recours qu'il introduit, quelles infractions, quels crimes, délits et contraventions, pour lesquels la prescription n'est pas encore intervenue, il a commis; que le requérant invoque le Pacte international relatif aux droits civils et politiques, fait à New York le 19 décembre 1966 [.] et en particulier l'article 14, 3°, g, qui dispose : ' Toute personne accusée d'une infraction pénale a droit, en pleine égalité, au moins aux garanties suivantes : [.] à ne pas être forcée de témoigner contre elle-même ou de s'avouer coupable '; que le président de la Commission Dutroux a, avant chaque audition, donné lecture de cette disposition aux témoins qui devaient prêter serment; que cette disposition a donc manifestement une portée générale et doit être interprétée comme une codification de la règle ' nemo tenetur edere contra se ', qui est analogue au Cinquième Amendement américain; que la disposition entreprise peut avoir pour effet que soient édictées des directives ministérielles ayant pour résultat que le requérant, qui n'a pourtant jamais volé un franc à qui que ce soit, serait poursuivi, alors que les auteurs d'infractions aux conséquences graves pourraient rester impunis ».