Vertaling van "instantie de wetgever ter zake een oordeel moeten vellen " (Nederlands → Frans) :

Wat België betreft, zal in eerste instantie de wetgever ter zake een oordeel moeten vellen; eventueel zal het Grondwettelijk Hof later de door de wetgever gemaakte afweging dienen te beoordelen in het licht van de grondwettelijk gewaarborgde grondrechten, zonder dat dit Hof zich daarbij, zoals het Europees Hof voor de rechten van de mens, tot een marginale toetsing zal hoeven te beperken.
En ce qui concerne la Belgique, c'est le législateur qui devra en premier lieu se livrer à une appréciation; plus tard, la Cour constitutionnelle devra éventuellement examiner l'appréciation faite par le législateur à la lumière des droits fondamentaux garantis par la Constitution, sans que cette Cour doive à cette occasion se limiter à un contrôle marginal, comme la Cour européenne des droits de l'homme.

De wetgever vermocht in beginsel van oordeel te zijn dat het niet aangewezen was uitdrukkelijk te bepalen op welke wijze de persoonsgegevens, in geval van een mededeling, moeten worden doorgezonden, om aldus de bevoegde diensten toe te laten rekening te houden met de evoluties die zich ter zake voordoen op technisch vlak.
Le législateur pouvait en principe estimer qu'il n'était pas souhaitable de déterminer expressément la manière dont les données à caractère personnel doivent être transmises dans le cadre d'une communication, afin de permettre ainsi aux services compétents de tenir compte des évolutions techniques en la matière.

9. is ingenomen met het voorstel van de Commissie om de Euromediterrane Parlementaire Vergadering (EMPA) te erkennen als rechtmatige parlementaire vertegenwoordiger van de Unie voor het Middellandse Zeegebied en ondersteunt met kracht het idee om de rol van de EMPA in de betrekkingen met de mediterrane partners te versterken; benadrukt daarom het belang van een verdere formalisering van de rol van deze Euromediterrane parlementaire instantie, als raadgevend lichaam dat betrokken is bij de uitvoering en opstelling van het Euromediterrane beleid; is van oordeel dat de vraag of de EMPA moet worden opengesteld voor parlementaire vertegenwoordigers van landen die niet deel uitmaken van het Proces van Barcelona, maar die zich bij dit nieuwe initiatief willen aansluiten, noodzakelijkerwijze zal moeten worden behandeld door de ter zake bevoegde structuren van deze Vergadering;
9. se félicite de la proposition de la Commission tendant à reconnaître l'Assemblée parlementaire euroméditerranéenne comme la représentation parlementaire légitime de l'Union de la Méditerranée et appuie fortement le renforcement du rôle de cette assemblée dans les relations avec les partenaires méditerranéens; souligne dès lors qu'il importe de formaliser le rôle de l'Assemblée parlementaire euroméditerranéenne en tant qu'organe consultatif associé à l'élaboration et à la mise en œuvre de la politique euroméditerranéenne; considère que la question de l'ouverture de l'Assemblée à des représentants de pays qui ne font pas partie du processus de Barcelone et qui adhéreraient à la nouvelle initiative devrait absolument être abordée au sein des structures compétentes de cet organe;

6. is ingenomen met de opmerkelijke resultaten van de kandidaat-lidstaten ter zake van de omzetting van de wetgeving en het openbaar bestuur, doch is van oordeel dat in alle kandidaat-lidstaten nog verbeteringen moeten worden aangebracht op het gebied van het menselijk potentieel, met het oog op een betere coördinatie van de verschillende diensten en bestuursorganen, en een verhoging van de voor deze bestuursorganen beschikbare financiële middelen;
6. se félicite des résultats remarquables que les pays adhérents ont obtenu globalement dans les domaines de la transposition législative et des administrations publiques, mais estime que des améliorations doivent encore être apportées dans tous les pays adhérents dans le domaine des ressources humaines, en vue d'une meilleure coordination des différents services et administrations et d'une augmentation des budgets disponibles pour ces administrations,

Een tweede oordeel luidt: `De beperkingen die de wetgever aanbrengt in het eigendomsrecht van de privaatrechtelijke rechtspersonen moeten conform de ter zake toepasselijke normen zijn (inzonderheid artikel 1 van het Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, ondertekend te Parijs op 20 maart 1952'. Tot slot stelt de Raad van State: `Die goederen, welke toebehoren aan privaatrechtelijke rechtspersonen, zullen in de handel zijn met toepassing van artikel 1598 van het Burgerlijk Wetboek en zullen dus vervreemd kunnen worden, het voorwerp kunnen uitmaken van verjaring van rechten en vatbaar zijn voor beslag'.
Deuxièmement : « Les restrictions apportées par le législateur au droit de propriété des personnes morales de droit privé doivent être conformes aux normes applicables en la matière». On vise notamment l'article 1er du protocole additionnel à la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales de mars 1952. Enfin, souligne le Conseil d'État : « Appartenant à des personnes morales de droit privé, ces biens seront dans le commerce, en application de l'article 1598 du Code civil et deviendront » - contrairement à ce qu'on nous a toujours appris en droit public - « des biens aliénables, prescriptibles et saisissables ».