Vertaling van "grondwet niet in dergelijke grondwettelijke taken voorziet " (Nederlands → Frans) :

Gezien de functie van de Civiele Lijst in de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende vaststelling van de Civiele Lijst voor de duur van de regering van koning Albert II wordt omschreven als het aan de Koning toelaten van het vervullen van grondwettelijke taken, en aangezien de Grondwet niet in dergelijke grondwettelijke taken voorziet voor de Koningin, de troonsopvolger en de kinderen van de Koning, stroken de dotaties aan koningin Fabiola, prins Filip, prinses Astrid en prins Laurent, waarvan de laatste twee respectievelijk zesde en twaalfde in lijn voor de troonsopvolging zijn, in se niet met de geest van de Grondwet, hoewel de Grondwet deze bijkomende dotaties niet verbiedt.
La Liste civile ayant pour fonction, selon l'exposé des motifs du projet de loi fixant la Liste civile pour la durée du règne du Roi Albert II, de permettre au Roi d'exercer ses tâches constitutionnelles, et, étant donné que la Constitution ne prévoit aucune tâche constitutionnelle semblable pour la Reine, le successeur au trône, ni les enfants du Roi, les dotations versées à la Reine Fabiola, au Prince Philippe, à la Princesse Astrid et au Prince Laurent, ces deux derniers étant respectivement sixième et douzième dans l'ordre de succession au trône, ne sont pas conformes à l'esprit de la Constitution, bien que celle-ci n'interdise pas ces dotations supplémentaires.

Aangezien de functie van de Civiele Lijst in de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende vaststelling van de Civiele Lijst voor de duur van de regering van Koning Albert II wordt omschreven als het aan de Koning toelaten van het vervullen van grondwettelijke taken, en aangezien de Grondwet geen dergelijke grondwettelijke taken voorziet voor de Koningin, de troonopvolger en de kinderen van de Koning, stroken de dotaties aan Koningin Fabiola, Prins Filip, Prinses Astrid en Prins Laurent, van wie de laatste twee respectievelijk zesde en twaalfde in lijn voor de troonsopvolging zijn, in se niet met de geest van de Grondwet, hoewel de Grondwet deze bijkomende dotaties niet verbiedt.
Étant donné que la Liste civile a pour fonction, selon l'exposé des motifs du projet de loi fixant la Liste civile pour la durée du règne du Roi Albert II, de permettre au Roi d'exercer ses táches constitutionnelles et que la Constitution ne prévoit aucune táche constitutionnelle semblable pour la Reine, le successeur au trône ou les enfants du Roi, les dotations versées à la Reine Fabiola, au Prince Philippe, à la Princesse Astrid et au Prince Laurent, ces deux derniers étant respectivement sixième et douzième dans l'ordre de succession au trône, ne sont pas conformes à l'esprit de la Constitution, bien que celle-ci n'interdise pas ces dotations supplémentaires.

Gezien de functie van de Civiele Lijst in de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende vaststelling van de Civiele Lijst voor de duur van de regering van Koning Albert II wordt omschreven als het aan de Koning toelaten van het vervullen van grondwettelijke taken, en aangezien de Grondwet geen dergelijke grondwettelijke taken voorziet voor de Koningin, de troonopvolger en de kinderen van de Koning, stroken de dotaties aan Koningin Fabiola, Prins Filip, Prinses Astrid en Prins Laurent, waarvan de laatste twee respectievelijk zesde en twaalfde in lijn voor de troonsopvolging zijn, in se niet met de geest van de Grondwet, hoewel de Grondwet deze bijkomende dotaties niet verbiedt.
Étant donné que la Liste civile a pour fonction, selon l'exposé des motifs du projet de loi fixant la Liste civile pour la durée du règne du Roi Albert II, de permettre au Roi d'exercer ses tâches constitutionnelles et que la Constitution ne prévoit aucune tâche constitutionnelle semblable pour la Reine, le successeur au trône ou les enfants du Roi, les dotations versées à la Reine Fabiola, au Prince Philippe, à la Princesse Astrid et au Prince Laurent, ces deux derniers étant respectivement sixième et douzième dans l'ordre de succession au trône, ne sont pas conformes à l'esprit de la Constitution, bien que celle-ci n'interdise pas ces dotations supplémentaires.

« Schendt artikel 28 van de Handelshuurwet, in de interpretatie dat het niet van toepassing is op de rechtsvordering tot betaling van de vergoeding conform artikel 3 § 2 lid 4 van de Woninghuurwet die de verhuurder verschuldigd is zo hij een woninghuurovereenkomst opzegt met toepassing van artikel 3 § 2 lid 1 van de Woninghuurwet doch hij het goed niet werkelijk en doorlopend betrekt binnen de termijn en voorwaarden zoals bepaald in artikel 3 § 2 lid 3 van de Woninghuurwet, het grondwettelijk gelijkheids- en non discriminatiebeginsel, vervat in de artikelen 10 en 11 van de grondwet, waar dit artikel bepaalt dat de handelshuurder zijn rechtsvordering tot het betalen van een vergoeding wegens uitzetting op grond van de artikelen 16.I.1° juncto 25, 3° van de Handelshuurwet, moet instellen binnen een jaar te rekenen vanaf het feit waarop de vordering gegrond is, terwijl de Woninghuurwet geen termijn voorziet in een analoge situatie ?
« L'article 28 de la loi sur les baux commerciaux, interprété en ce sens qu'il n'est pas applicable à l'action en paiement de l'indemnité visée à l'article 3, § 2, alinéa 4, de la loi sur les baux à loyer que le bailleur doit payer s'il résilie un contrat de bail à loyer par application de l'article 3, § 2, alinéa 1, de la loi relative aux baux à loyer sans occuper le bien de façon effective et continue dans le délai et aux conditions prévus à l'article 3, § 2, alinéa 3, de la loi relative aux baux à loyer, viole-t-il le principe constitutionnel d'égalité et de non-discrimination, contenu dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que cet article dispose que le locataire commercial doit intenter son action en paiement d'une indemnité d'éviction fondée sur les articles 16.I.1°, juncto 25, 3°, de la loi sur les baux commerciaux dans un délai d'un an à dater du fait donnant ouverture à l'action, tandis que la loi relative aux baux à loyer ne prévoit pas de délai dans une situation analogue ?

« Schendt artikel 95 van de wet van 30 december 1992, in de interpretatie van het Grondwettelijk Hof volgens welke de bijdrage ingesteld bij de wet van 30 december 1992 houdende sociale en diverse bepalingen, in titel III ervan, met betrekking tot de invoering van een jaarlijkse bijdrage ten laste van de vennootschappen bestemd voor het sociaal statuut der zelfstandigen, een belasting is (arrest nr. 142/2010 van 16 december 2010) en indien de belastingrechter van de rechtbank van eerste aanleg op grond van artikel 569, 32°, van het Gerechtelijk Wetboek materieel bevoegd is om uitspraak te doen over de wettigheid van een dergelijke bijdrage, de artikelen 170 en 172 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en, in voorkomend geval, met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, dat het recht op een eerlijk proces waarborgt, alsook met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol, dat het eigendomsrecht waarborgt,
« Dans l'interprétation de la Cour constitutionnelle selon laquelle la cotisation instaurée par la loi du 30 décembre 1992 portant des dispositions sociales et diverses, en son titre III, relatif à l'instauration d'une cotisation annuelle à charge des sociétés, destinée au statut social des travailleurs indépendants est un impôt (arrêt n° 142/2010 du 16 décembre 2010) et si le juge fiscal du Tribunal de première instance est matériellement compétent sur base de l'article 569, 32°, du Code judiciaire pour statuer sur la légalité d'une telle cotisation, l'article 95 de la loi du 30 décembre 1992 viole-t-il les articles 170 et 172 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 10 et 11 de la Constitution et, le cas échéant, l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme garantissant le droit à un procès équitable ainsi que l'article 1 du 1 protocole additionnel garantissant le droit de propriété,

De verwijzende rechter stelt aan het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 170 en 172 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en, in voorkomend geval, met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens alsook met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, « in de interpretatie van het Grondwettelijk Hof volgens welke de bijdrage ingesteld bij de wet van 30 december 1992 [...], een belasting is [...] en indien de belastingrechter van de rechtbank van eerste aanleg op grond van artikel 569, [eerste lid,] 32°, van het Gerechtelijk Wetboek materieel bevoegd is om uitspraak te doen over de wettigheid van een dergelijke bijdrage »,
Le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité de cette disposition avec les articles 170 et 172 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 10 et 11 de la Constitution et, le cas échéant, avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme ainsi qu'avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, « dans l'interprétation de la Cour constitutionnelle selon laquelle la cotisation instaurée par la loi du 30 décembre 1992 [...] est un impôt [...] et si le juge fiscal du Tribunal de première instance est matériellement compétent sur base de l'article 569, [alinéa 1,] 32°, du Code judiciaire pour statuer sur la légalité d'une telle cotisation »,

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of die bepaling de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt in zoverre « er op partijen in procedures tot nietigverklaring voor het Grondwettelijk Hof geen verplichting rust om een memorie in te dienen en dat bij het niet indienen van een memorie geen gebrek aan belang wordt vastgesteld, terwijl er in procedures tot nietigverklaring voor de Raad van State van een arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen wel een dergelijke verplichting bestaat, alsmede er een automatisch rechtsgevolg van niet-belang wordt gekleefd aan het niet hebben ingediend ervan ».
Le juge a quo demande à la Cour si cette disposition viole les articles 10, 11 et 13 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, dans la mesure où « les parties à une procédure en annulation devant la Cour constitutionnelle ne sont pas tenues de déposer un mémoire et où le fait de ne pas introduire un mémoire ne donne pas lieu à un constat de défaut d'intérêt, alors que les parties ayant introduit, devant le Conseil d'Etat, une procédure en annulation d'un arrêt du Conseil pour les contestations des autorisations sont tenues d'introduire un mémoire, sans quoi le défaut d'intérêt est automatiquement constaté ».

« Schendt artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, alsook artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in die mate dat er op partijen in procedures tot nietigverklaring voor het Grondwettelijk Hof geen verplichting rust om een memorie in te dienen en dat bij het niet indienen van een memorie geen gebrek aan belang wordt vastgesteld, terwijl er in procedures tot nietigverklaring voor de Raad van State van een arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen wel een dergelijke verplichting bestaat, alsmede er een automatisch rechtsgevolg van niet-belang wordt gekleefd aan het niet hebben ingediend ervan ?
« L'article 21, alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat viole-t-il les articles 10, 11 et 13 de la Constitution ainsi que l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme dans la mesure où les parties à une procédure en annulation devant la Cour constitutionnelle ne sont pas tenues de déposer un mémoire et où le fait de ne pas introduire un mémoire ne donne pas lieu à un constat de défaut d'intérêt, alors que les parties ayant introduit, devant le Conseil d'Etat, une procédure en annulation d'un arrêt du Conseil pour les contestations des autorisations sont tenues d'introduire un mémoire, sans quoi le défaut d'intérêt est automatiquement constaté ?

Een dergelijke wijziging zou ertoe leiden dat een latere wijziging van artikel 44 van het koninklijk besluit een wetgevende handeling zou vereisen, geen koninklijk besluit, in tegenstelling tot alle andere bepalingen van dit koninklijk besluit; dat deze bepaling niet meer onderworpen zou zijn aan de censuur die is voorgeschreven bij artikel 159 van de Grondwet, namelijk het verbod voor hoven en rechtbanken om besluiten toe te passen die niet met de wetten overeenstemmen; dat artikel 44 van het koninklijk besluit, bijgevolg, onderworpen zou zijn aan een controle door het Grondwettelijk Hof en niet meer door de Raad van State, aangezien de grondwettigheidscontrole beperkt is tot de overeenstemming van de akte met bepaalde regels (regels van bevoegdheidsverdeling tussen de Staat en de federale entiteiten; artikelen 8 tot 32, 170, 172 en 191 van de Grondwet).
Pareille modification aboutirait à ce qu'une modification ultérieure de l'article 44, de l'arrêté royal, nécessite un acte législatif, non un arrêté royal, contrairement à l'ensemble des autres dispositions dudit arrêté royal ; que cette disposition ne soit plus susceptible de la censure prévue à l'article 159 de la Constitution, à savoir l'interdiction pour les juridictions de l'ordre judiciaire d'appliquer des arrêtés non conformes à la loi ; que l'article 44, de l'arrêté royal, serait dès lors susceptible d'un contrôle par la Cour Constitutionnelle, et non plus par le Conseil d'État, sachant que le contrôle de constitutionnalité est limité à la conformité de l'acte au regard de certaines règles (règles de répartition de compétences de l'État et des entités fédérées ; articles 8 à 32, 170, 172 et 191 de la Constitution).

Het Grondwettelijk Hof heeft herhaaldelijk geoordeeld dat, hoewel uit artikel 191 van de Grondwet volgt dat een verschil in behandeling waarbij een vreemdeling wordt benadeeld enkel door de wetgever kan worden ingesteld, dit grondwetsartikel niet tot doel heeft de wetgever ertoe te machtigen, wanneer hij een dergelijk verschil instelt, zich aan de inachtneming van de in Grondwet verankerde beginselen te onttrekken.
La Cour constitutionnelle a jugé à plusieurs reprises que, si seul le législateur est habilité à instaurer une différence de traitement au détriment des étrangers en vertu de l'article 191 de la Constitution, cet article n'a toutefois pas pour but d'autoriser le législateur à se soustraire aux principes ancrés dans la Constitution lorsqu'il instaure pareille différence de traitement.