Vertaling van "grondwet geen dergelijke " (Nederlands → Frans) :

2. Schendt artikel 2bis van de ordonnantie van 23 juli 1992 betreffende de onroerende voorheffing, zoals gewijzigd bij artikel 3 van de ordonnantie van 13 april 1995, de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet in zoverre het belastingplichtigen die zich in wezenlijk verschillende situaties bevinden, op dezelfde wijze behandelt, namelijk, enerzijds, de publiekrechtelijke rechtspersonen wier investeringen in onroerend goed worden bepaald door hun bij besluit vastgesteld maatschappelijk doel en passen in een perspectief van stadsvernieuwing en rehabilitatie van het wonen, en, anderzijds, de personen die geen dergelijke openbare opdracht hebben ?
2. L'article 2bis de l'ordonnance du 23 juillet 1992 relative au précompte immobilier, tel que modifié par l'article 3 de l'ordonnance du 13 avril 1995 viole-t-il les articles 10, 11 et 172 de la Constitution en ce qu'il traite de la même manière des contribuables qui sont dans des situations essentiellement différentes, à savoir d'une part, les personnes morales de droit public dont les investissements immobiliers sont définis par leur objet social fixé par arrêté et s'inscrivent dans une perspective de rénovation urbaine et de réhabilitation de l'habitat, et d'autre part, les personnes qui ne sont pas investies de pareille mission publique ?

Gezien de functie van de Civiele Lijst in de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende vaststelling van de Civiele Lijst voor de duur van de regering van Koning Albert II wordt omschreven als het aan de Koning toelaten van het vervullen van grondwettelijke taken, en aangezien de Grondwet geen dergelijke grondwettelijke taken voorziet voor de Koningin, de troonopvolger en de kinderen van de Koning, stroken de dotaties aan Koningin Fabiola, Prins Filip, Prinses Astrid en Prins Laurent, waarvan de laatste twee respectievelijk zesde en twaalfde in lijn voor de troonsopvolging zijn, in se niet met de geest van de Grondwet, hoewel de Grondwet deze bijkomende dotaties niet verbiedt.
Étant donné que la Liste civile a pour fonction, selon l'exposé des motifs du projet de loi fixant la Liste civile pour la durée du règne du Roi Albert II, de permettre au Roi d'exercer ses tâches constitutionnelles et que la Constitution ne prévoit aucune tâche constitutionnelle semblable pour la Reine, le successeur au trône ou les enfants du Roi, les dotations versées à la Reine Fabiola, au Prince Philippe, à la Princesse Astrid et au Prince Laurent, ces deux derniers étant respectivement sixième et douzième dans l'ordre de succession au trône, ne sont pas conformes à l'esprit de la Constitution, bien que celle-ci n'interdise pas ces dotations supplémentaires.

Aangezien de functie van de Civiele Lijst in de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende vaststelling van de Civiele Lijst voor de duur van de regering van Koning Albert II wordt omschreven als het aan de Koning toelaten van het vervullen van grondwettelijke taken, en aangezien de Grondwet geen dergelijke grondwettelijke taken voorziet voor de Koningin, de troonopvolger en de kinderen van de Koning, stroken de dotaties aan Koningin Fabiola, Prins Filip, Prinses Astrid en Prins Laurent, van wie de laatste twee respectievelijk zesde en twaalfde in lijn voor de troonsopvolging zijn, in se niet met de geest van de Grondwet, hoewel de Grondwet deze bijkomende dotaties niet verbiedt.
Étant donné que la Liste civile a pour fonction, selon l'exposé des motifs du projet de loi fixant la Liste civile pour la durée du règne du Roi Albert II, de permettre au Roi d'exercer ses táches constitutionnelles et que la Constitution ne prévoit aucune táche constitutionnelle semblable pour la Reine, le successeur au trône ou les enfants du Roi, les dotations versées à la Reine Fabiola, au Prince Philippe, à la Princesse Astrid et au Prince Laurent, ces deux derniers étant respectivement sixième et douzième dans l'ordre de succession au trône, ne sont pas conformes à l'esprit de la Constitution, bien que celle-ci n'interdise pas ces dotations supplémentaires.

« Schendt artikel 36/24 van de wet van 22 februari 1998 tot vaststelling van het organiek statuut van de Nationale Bank van België de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de Koning kan voorzien in een systeem van toekenning van de staatswaarborg voor de terugbetaling aan vennoten die natuurlijke personen zijn, van hun deel in het kapitaal van de in artikel 36/24, § 1, eerste lid, 3°, erkende coöperatieve vennootschappen, terwijl dit artikel 36/24 niet in een dergelijke mogelijkheid voorziet voor vennoten die natuurlijke personen zijn, van hun deel in het kapitaal van een vennootschap die geen in de zin van het voornoemde artikel 36/24, § 1, eerste lid, 3°, erkende coöperatieve vennootschap is ?
« L'article 36/24 de la loi du 22 février 1998 fixant le statut organique de la Banque Nationale de Belgique viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le Roi peut mettre en place un système d'octroi de la garantie de l'Etat pour le remboursement aux associés personnes physiques de leur part du capital des sociétés coopératives agréées, visées à l'article 36/24, § 1, alinéa 1, 3°, alors que cet article 36/24 ne prévoit pas une telle possibilité de remboursement aux associés personnes physiques de leur part du capital d'une société qui n'est pas une société coopérative agréée au sens de l'article 36/24, § 1, alinéa 1, 3°, précité ?

Bij zijn arrest nr. 222.969 van 25 maart 2013 (zaak nr. 5621) vraagt de Raad van State of artikel 36/24 van de wet van 22 februari 1998 tot vaststelling van het organiek statuut van de Nationale Bank van België (hierna : wet van 22 februari 1998) bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, « doordat de Koning kan voorzien in een systeem van toekenning van de staatswaarborg voor de terugbetaling aan vennoten die natuurlijke personen zijn, van hun deel in het kapitaal van de in artikel 36/24, § 1, eerste lid, 3°, erkende coöperatieve vennootschappen, terwijl dit artikel 36/24 niet in een dergelijke mogelijkheid voorziet voor vennoten die natuurlijke personen zijn, van hun deel in het kapitaal van een vennootschap die geen in de zin van het voornoemde artikel 36/24, § 1, eerste lid, 3°, erkende coöperatieve vennootschap is ».
Par son arrêt n° 222.969 du 25 mars 2013 (affaire n° 5621), le Conseil d'Etat demande si l'article 36/24 de la loi du 22 février 1998 fixant le statut organique de la Banque nationale de Belgique (ci-après : la loi du 22 février 1998) est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, « en ce que le Roi peut mettre en place un système d'octroi de la garantie de l'Etat pour le remboursement aux associés personnes physiques de leur part du capital des sociétés coopératives agréées, visées à l'article 36/24, § 1, alinéa 1, 3°, alors que cet article 36/24 ne prévoit pas une telle possibilité de remboursement aux associés personnes physiques de leur part du capital d'une société qui n'est pas une société coopérative agréée au sens de l'article 36/24, § 1, alinéa 1, 3°, précité ».

Daaruit volgt dat het voorontwerp tot herziening van de Grondwet, voor zover het betrekking heeft op de oprichting van een instantie waarvan de bevoegdheid verder reikt dan de benoeming en bevordering van magistraten, terwijl in de verklaring tot herziening van de Grondwet geen sprake is van de oprichting van een dergelijk orgaan, in strijd lijkt te zijn met artikel 195 van de Grondwet.
Il en résulte que l'avant-projet de révision de la Constitution, en ce qu'il institue un organe dont la compétence dépasse largement la matière de la nomination et de la promotion des magistrats, alors que la déclaration de révision de la Constitution n'envisage pas l'institution d'un tel organe, paraît méconnaître l'article 195 de la Constitution.

Verwijzend naar arrest nr. 202/2004 van 21 december 2004 gewezen door het Arbitragehof, verduidelijkt de Raad van State dat zelfs wanneer er in de Grondwet geen enkele restrictie uitdrukkelijk is vastgelegd, een dergelijke restrictie toch gerechtvaardigd kan zijn, als die nodig is om andere fundamentele rechten na te leven.
Faisant référence à l'arrêt nº 202/2004 du 21 décembre 2004 rendu par la Cour d'arbitrage, il précise que même si aucune restriction n'est explicitement prévue dans la Constitution, une telle restriction peut néanmoins se justifier si elle est nécessaire pour assurer le respect d'autres droits fondamentaux.

Het Arbitragehof, de Raad van State en het Hof van Cassatie bevestigen eenparig dat de regels bedoeld in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet geen verschil in behandeling uitsluiten tussen de aparte categorieën, voorzover de criteria voor een dergelijk verschil objectief en redelijk zijn verantwoord.
La Cour d'arbitrage, tout comme le Conseil d'État et la Cour de cassation sont unanimes pour affirmer que les règles reprises aux articles 10 et 11 de la Constitution n'excluent pas une différence de traitement entre différentes catégories de personnes pour autant que le critère d'une telle différenciation repose sur des justifications objectives et raisonnables.

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of die bepaling de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt in zoverre « er op partijen in procedures tot nietigverklaring voor het Grondwettelijk Hof geen verplichting rust om een memorie in te dienen en dat bij het niet indienen van een memorie geen gebrek aan belang wordt vastgesteld, terwijl er in procedures tot nietigverklaring voor de Raad van State van een arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen wel een dergelijke verplichting bestaat, alsmede er een automatisch rechtsgevolg van niet-belang wordt gekleefd aan het niet hebben ingediend ervan ».
Le juge a quo demande à la Cour si cette disposition viole les articles 10, 11 et 13 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, dans la mesure où « les parties à une procédure en annulation devant la Cour constitutionnelle ne sont pas tenues de déposer un mémoire et où le fait de ne pas introduire un mémoire ne donne pas lieu à un constat de défaut d'intérêt, alors que les parties ayant introduit, devant le Conseil d'Etat, une procédure en annulation d'un arrêt du Conseil pour les contestations des autorisations sont tenues d'introduire un mémoire, sans quoi le défaut d'intérêt est automatiquement constaté ».

« Schendt artikel 21, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, alsook artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in die mate dat er op partijen in procedures tot nietigverklaring voor het Grondwettelijk Hof geen verplichting rust om een memorie in te dienen en dat bij het niet indienen van een memorie geen gebrek aan belang wordt vastgesteld, terwijl er in procedures tot nietigverklaring voor de Raad van State van een arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen wel een dergelijke verplichting bestaat, alsmede er een automatisch rechtsgevolg van niet-belang wordt gekleefd aan het niet hebben ingediend ervan ?
« L'article 21, alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat viole-t-il les articles 10, 11 et 13 de la Constitution ainsi que l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme dans la mesure où les parties à une procédure en annulation devant la Cour constitutionnelle ne sont pas tenues de déposer un mémoire et où le fait de ne pas introduire un mémoire ne donne pas lieu à un constat de défaut d'intérêt, alors que les parties ayant introduit, devant le Conseil d'Etat, une procédure en annulation d'un arrêt du Conseil pour les contestations des autorisations sont tenues d'introduire un mémoire, sans quoi le défaut d'intérêt est automatiquement constaté ?