Traduction de «eigen wetsvoorstel alleen » (Néerlandais → Français) :

Dit onderdeel komt overeen met ons eigen wetsvoorstel. Alleen hadden wij een hoger percentage Nederlandstaligen voorzien (25 %), het behoud van de tweetaligheid op twee derde en een veralgemeende passieve kennis van de tweede landstaal.
Nous aurions toutefois souhaité un pourcentage plus élevé de néerlandophones (25 %), ainsi que le maintien du bilinguisme à deux tiers et la généralisation d'une connaissance passive de la deuxième langue nationale.

Hoewel die keuze in beginsel moet blijken uit de tekst van de Grondwet, kan de parlementaire voorbereiding te dezen volstaan om duidelijkheid te scheppen omtrent die keuze, aangezien uit de hiervoor aangehaalde uiteenzettingen ontegenzeglijk blijkt, zonder dat die verklaringen zijn tegengesproken, dat de Grondwetgever niet alleen weet had van het wetsvoorstel betreffende de bestreden bepaling - gelijktijdig ingediend met het voorstel tot herziening van de artikelen 67 en 68 van de Grondwet -, maar zich tevens de vereiste van een dubbele kiesdrempel van 5 pct. eigen heeft gemaakt als vertaling van de grondwettelijke vereiste van het behalen van een zetel in elk van de drie betrokken parlementen, bepaald in artikel 68, § 1, vierde lid, van de Grondwet.
Bien que ce choix doive en principe ressortir du texte de la Constitution, les travaux préparatoires peuvent en l'espèce suffire pour faire la clarté concernant ce choix, dès lors qu'il ressort indéniablement des développements précités, sans que ces propos aient été contredits, que le Constituant non seulement connaissait la proposition de loi contenant la disposition attaquée - introduite concomitamment à la proposition de révision des articles 67 et 68 de la Constitution -, mais a également fait sienne l'exigence d'un double seuil électoral de 5 p.c., comme la traduction de l'exigence constitutionnelle de l'obtention d'un siège dans chacun des trois parlements concernés, prévue à l'article 68, § 1 , alinéa 4, de la Constitution.

Dit wetsvoorstel zal immers de in de artikelen 2, § 1, 3 en 4, van de wet van 11 januari 1993 bedoelde personen en instellingen verplichten om contact op te nemen met de CFI wanneer zij vermoeden dat een feit of een verrichting verband kan houden met het witwassen van geld dat niet alleen afkomstig is uit ernstige en georganiseerde fiscale fraude waarbij ingewikkelde mechanismen of procédés van internationale omvang worden aangewend, maar ook uit « de aanmaak en of het gebruik van valse stukken en — het omvangrijke bedrag van de verrichting en het abnormaal karakter van dit bedrag gelet op de activiteiten of het eigen vermogen van de cliënt » of uit « het gebruik van een constructie van opeenvolgende verrichtingen en/of het optreden van een of meerdere tussenpersonen waarbij ofwel complexe mechanismen of procédés van internationale omvang worden aangewend ».
La proposition de loi envisagée imposera en effet aux personnes et aux organismes visés aux articles 2, § 1 , 3 et 4, de la loi du 11 janvier 1993 d'informer la CTIF lorsqu'ils soupçonnent qu'un fait ou une opération est susceptible d'être lié au blanchiment de capitaux provenant non seulement de la fraude fiscale grave et organisée qui met en œuvre des mécanismes complexes ou qui use de procédés à dimension internationale mais aussi de « la confection et/ou l'usage de faux documents et le montant élevé de la transaction et le caractère anormal de ce montant eu égard aux activités ou à l'état de fortune du client » ou encore résultant de « l'utilisation d'un montage qui prévoit des transactions successives et/ou l'intervention d'un ou plusieurs intermédiaires, dans lequel sont utilisés soit des mécanismes complexes, soit des procédés à dimension internationale ».

3. Volgens uw rapporteur voor advies moet punt 1 van het werkdocument van de heer Varvitsiotis als volgt worden aangevuld: a) op grond van artikel 6 van het wetsvoorstel kunnen surveillancemaatregelen alleen worden opgelegd tijdens het proces, maar deze mogelijkheid zal ook gedurende het gerechtelijk vooronderzoek moeten openstaan (waarbij het land dat het gvo uitvoert het recht heeft hier naar eigen goeddunken over te besluiten); de bepalingen van artikel 6, lid 4 van het wetsvoorstel zijn juist en noodzakelijk, maar ze zijn onduidelijk geformuleerd omdat de betekenis van ".verplichtingen wijzigen" niet helder is. Betekent het dat een niet-vrijheidsbenemende maatregel kan worden getroffen (zoals inbeslagname van de werkvergunning als deel van de contante borgsom) of heeft het alleen betrekking op de reikwijdte van de niet-vrijheidsbenemende maatregel zelf?
(b) les dispositions de l'article 6, paragraphe 4, de la proposition sont correctes et même nécessaires, mais elles manquent de clarté: le sens de ".modifier les obligations" n'est pas clair: s'agit-il d'un type de mesure non privative de liberté (par exemple saisie du permis de travail à titre de caution) ou seulement de la portée de la mesure non privative de liberté proprement dite?

- In het wetsvoorstel moet duidelijk onder woorden worden gebracht of het de wetgevingen van de lidstaten tot een eenheid wil smeden of alleen wil coördineren (d.w.z. dat in het wetsvoorstel wordt vastgelegd in hoeverre landen in hun eigen nationale wetgeving meer armslag wordt geboden om bepaalde zaken wettelijk te regelen).
- la proposition législative doit établir clairement si elle unifie ou si elle coordonne les législations nationales (et prescrire dans quelle mesure les États peuvent développer la réglementation dans leur droit national).

Wanneer het gaat om een gevoegde burgerlijke partij voert het wetsvoorstel in correctionele en politiezaken de regel in die reeds in criminele zaken is ingevoerd, namelijk waarbij de burgerlijke partij alleen in de kosten kan worden verwezen, wanneer bijzondere omstandigheden bestaan die deze veroordeling verantwoorden» (Hand., Senaat, 2 maart 1949, p. 789 - eigen vertaling)
Lorsqu'il s'agit d'une partie civile jointe, la proposition de loi introduit, en matière correctionnelle et de simple police, la règle déjà introduite en matière criminelle, c'est-à-dire que la partie civile ne pourra être condamnée aux dépens que s'il existe des circonstances spéciales qui justifient cette condamnation » (Ann., Sénat, 2 mars 1949, p. 789)