Traduction de «dus slechts moeten » (Néerlandais → Français) :

De werkgever die in beroep gaat, zal de boete dus slechts moeten betalen indien de rechtbank de beslissing van de administratie bevestigt.
L'employeur qui introduit un recours ne devra donc s'acquitter de l'amende que dans l'hypothèse où le tribunal confirme la décision de l'administration.

Concreet zal de onderneming dus jaarlijks het totale bedrag moeten berekenen van de aanvullende voorziening waarover zij krachtens het besluit moet beschikken, maar zal zij de aanvullende voorziening slechts moeten doteren ten beloop van het verschil tussen het vereiste totale bedrag en het bedrag dat voordien werd overgedragen naar de onbeschikbare reserve (tenzij zij voldoet aan de voorwaarden om vrijgesteld te worden), en dit volgens een ritme van 10 % per jaar, zoals bepaald in ontwerpartikel 1, § 3, zesde lid.
Concrètement, l'entreprise devra donc calculer annuellement le montant total de provision complémentaire dont elle devrait disposer en vertu de l'arrêté, mais ne devra alimenter la provision complémentaire qu'à hauteur de la différence entre le montant total requis et le montant précédemment transféré en réserve indisponible (sauf si elle entre dans les conditions pour recevoir une dispense) et ce selon le rythme de 10 % par an prévu par l'article 1er, § 3, alinéa 6 en projet .

Wie zijn reserve ten aanzien van een ander « familielid » opeist zal dus slechts geld kunnen opeisen, indien er in het nagelaten vermogen onvoldoende goederen zijn om iedereen in natura te voldoen, of indien de erflater beslist heeft om zijn goederen te verdelen bijvoorbeeld door zijn bedrijf aan één van zijn kinderen na te laten, zodat de andere kinderen genoegen moeten nemen met de tegenwaarde van hun erfdeel.
Celui qui exigera sa réserve à l'égard d'un autre « membre de la famille » ne pourra donc l'exiger qu'en valeur, s'il ne reste pas suffisamment de biens dans la succession pour satisfaire tout le monde en nature, ou si le défunt a décidé de partager ses biens en accordant par exemple son entreprise à un de ses enfants et en imposant aux autres de se satisfaire de la contrevaleur de leur part successorale.

In totaal zouden dus slechts nog van een 100-tal bijkomende zaken een DNA-staal moeten worden opgesteld.
Il y aurait donc au total seulement une centaine d'affaires supplémentaires nécessitant une analyse ADN.

A. overwegende dat bij het Verdrag van Lissabon voor het Parlement en de Raad (tezamen „de wetgever” genoemd) de mogelijkheid werd geschapen om in een wetgevingshandeling („de basishandeling”) een deel van hun eigen bevoegdheden aan de Commissie over te dragen; overwegende dat bevoegdheidsdelegatie een delicate zaak is, omdat de Commissie daarmee opdracht krijgt een bevoegdheid uit te oefenen die inherent is aan de rol van de wetgever; overwegende dat het Verdrag op de juiste wijze moet worden toegepast om ook voor gedelegeerde handelingen een toereikende mate van democratische legitimiteit te waarborgen; overwegende dat bij een analyse van het thema delegatie de vrijheid van de wetgever altijd het uitgangspunt moet zijn; overwegende dat volgens vaste rechtspraak alleen de wetgever bevoegd is om voorschriften vast te stellen die van wezenlijk belang zijn voor de te regelen materie en dat derhalve de bevoegdheid om bepalingen vast te stellen die een beleidskeuze vereisen bij de wetgever ligt en niet gedelegeerd mag worden; overwegende dat een gedelegeerde bevoegdheid dus slechts betrekking kan hebben op aanvulling of wijziging van bepaalde niet-essentiële onderdelen van een wetgevingshandeling; overwegende dat door de Commissie vastgestelde gedelegeerde handelingen dus niet-wetgevingshandelingen van algemene strekking zijn; overwegende dat in de basishandeling uitdrukkelijk de doelstellingen, de inhoud, de strekking en de duur van de bevoegdheidsdelegatie moeten worden afgebakend en dat daarin tevens de voorwaarden voor de delegatie moeten worden vastgesteld;
A. considérant que le traité de Lisbonne a introduit la possibilité pour le Parlement et le Conseil (ci-après dénommés collectivement «législateur») de déléguer une partie de leur propre pouvoir à la Commission dans un acte législatif (ci-après dénommé «acte de base»); considérant que la délégation est une opération délicate par laquelle la Commission est chargée d'exercer un pouvoir qui est intrinsèque au rôle du législateur; considérant dès lors la nécessité d'assurer l'application correcte du traité afin de garantir un niveau suffisant de légitimité démocratique pour les actes délégués également; considérant que le point de départ dans l'examen de la question de la délégation doit par conséquent toujours être la liberté du législateur; considérant que, selon une jurisprudence constante, l'adoption des règles essentielles de la matière envisagée est réservée à la compétence du législateur, raison pour laquelle l'adoption de dispositions nécessitant la prise de décisions politiques relevant de la responsabilité du législateur ne peut être déléguée; considérant que ce pouvoir délégué ne peut consister qu'à compléter ou modifier des éléments d'un acte législatif considérés comme étant non essentiels; considérant que les actes délégués adoptés ensuite par la Commission seront des actes non législatifs de portée générale; considérant que l'acte de base doit définir de façon explicite les objectifs, le contenu, la portée et la durée de cette délégation et fixer les conditions auxquelles la délégation est soumise;

A. overwegende dat bij het Verdrag van Lissabon voor het Parlement en de Raad (tezamen "de wetgever" genoemd) de mogelijkheid werd geschapen om in een wetgevingshandeling ("de basishandeling") een deel van hun eigen bevoegdheden aan de Commissie over te dragen; overwegende dat bevoegdheidsdelegatie een delicate zaak is, omdat de Commissie daarmee opdracht krijgt een bevoegdheid uit te oefenen die inherent is aan de rol van de wetgever; overwegende dat het Verdrag op de juiste wijze moet worden toegepast om ook voor gedelegeerde handelingen een toereikende mate van democratische legitimiteit te waarborgen; overwegende dat bij een analyse van het thema delegatie de vrijheid van de wetgever altijd het uitgangspunt moet zijn; overwegende dat volgens vaste rechtspraak alleen de wetgever bevoegd is om voorschriften vast te stellen die van wezenlijk belang zijn voor de te regelen materie en dat derhalve de bevoegdheid om bepalingen vast te stellen die een beleidskeuze vereisen bij de wetgever ligt en niet gedelegeerd mag worden; overwegende dat een gedelegeerde bevoegdheid dus slechts betrekking kan hebben op aanvulling of wijziging van bepaalde niet-essentiële onderdelen van een wetgevingshandeling; overwegende dat door de Commissie vastgestelde gedelegeerde handelingen dus niet-wetgevingshandelingen van algemene strekking zijn; overwegende dat in de basishandeling uitdrukkelijk de doelstellingen, de inhoud, de strekking en de duur van de bevoegdheidsdelegatie moeten worden afgebakend en dat daarin tevens de voorwaarden voor de delegatie moeten worden vastgesteld;
A. considérant que le traité de Lisbonne a introduit la possibilité pour le Parlement et le Conseil (ci-après dénommés collectivement "le législateur") de déléguer une partie de leur propre pouvoir à la Commission dans un acte législatif ("l'acte de base"); considérant que la délégation est une opération délicate par laquelle la Commission est chargée d'exercer un pouvoir qui est intrinsèque au rôle du législateur; considérant dès lors la nécessité d'assurer l'application correcte du traité afin de garantir un niveau suffisant de légitimité démocratique pour les actes délégués également; considérant que le point de départ dans l'examen de la question de la délégation doit par conséquent toujours être la liberté du législateur; considérant que, selon une jurisprudence constante, l'adoption des règles essentielles de la matière envisagée est réservée à la compétence du législateur, raison pour laquelle l'adoption de dispositions nécessitant la prise de décisions politiques relevant de la responsabilité du législateur ne peut être déléguée; considérant que ce pouvoir délégué ne peut consister qu'à compléter ou modifier des éléments d'un acte législatif considérés comme étant non essentiels par le législateur; considérant que les actes délégués adoptés ensuite par la Commission seront des actes non législatifs de portée générale; considérant que l'acte de base doit définir de façon explicite les objectifs, le contenu, la portée et la durée de cette délégation et fixer les conditions auxquelles la délégation est soumise;

De EU-wetgeving, die hetzelfde resultaat zou moeten hebben in alle lidstaten en ieders belangen zou moeten dienen, blijkt dus slechts een mythe te zijn.
La notion de législation communautaire ayant le même effet dans tous les États membres et servant tous leurs intérêts s’avère être un mythe.

Immigratie is echter slechts een kortetermijn- en partiële oplossing, dus lidstaten moeten stappen ondernemen in de richting van respect voor gendergelijkheid, sociale en financiële steun voor gezinnen en bescherming van het moederschap.
Toutefois, l'immigration n'étant qu'une solution partielle et à court terme, les États membres devraient prendre des mesures en vue d'assurer le respect de l'égalité entre les hommes et les femmes, l'appui social et financier aux familles et la protection de la maternité.