Vertaling van "derde plaats betoogt verzoekster " (Nederlands → Frans) :

In de eerste plaats, een beroep tot nietigverklaring van het besluit van het EASA van 13 januari 2012 waarbij verzoeksters aanvraag tot goedkeuring van de vluchtvoorwaarden voor een helikopter van het type Robinson R66 (serienummer 0034) is afgewezen, in de tweede plaats, een beroep wegens nalaten doordat het EASA verzoeksters aanvragen van 11 juli 2011 en 10 januari 2012 betreffende die helikopter niet heeft behandeld, en, in de derde plaats, een verzoek tot vergoeding door het EASA van de schade die verzoekster stelt te hebben geleden wegens die afwijzing en dat nalaten
Premièrement, demande d’annulation de la décision de l’AESA du 13 janvier 2012 rejetant la demande de la requérante visant à obtenir l’approbation des conditions de vol présentée pour un hélicoptère de type Robinson R66 (numéro de série 0034), deuxièmement, demande tendant à ce que soit constatée la carence de l’AESA concernant le traitement des demandes de la requérante du 11 juillet 2011 et du 10 janvier 2012 concernant ledit hélicoptère et, troisièmement, demande tendant à ce que l’AESA répare le préjudice que la requérante estime avoir subi en raison de cette décision de rejet et de cette carence alléguée.

In de derde plaats heeft de Commissie zich schuldig gemaakt aan een reeks kennelijk onjuiste beoordelingen met betrekking tot de technische offerte van verzoeksters en daarbij het beginsel van gelijke behandeling van alle inschrijvers geschonden.
Troisièmement, la Commission a commis une série d’erreurs manifestes d’appréciation lors de l’évaluation de l’offre technique des requérantes, en portant atteinte également au principe de l’égalité de traitement des participants.

In de derde plaats betoogt verzoekster dat de kamer van beroep in de bestreden beslissing in elk geval blijk geeft van een onjuiste opvatting door niet te erkennen dat het aangevraagde merk onderscheidend vermogen heeft met betrekking tot de waren van klasse 20 in de zin van de Overeenkomst van Nice, te weten de hifimeubelen.
18 En troisième lieu, la requérante allègue que la décision attaquée est, en tout état de cause, erronée en ce que la chambre de recours refuse de reconnaître le caractère distinctif de la marque demandée s’agissant des produits relevant de la classe 20 au sens de l’arrangement de Nice, à savoir les meubles hi-fi.

De vaststelling door de Commissie van het bestreden besluit schendt het beginsel van behoorlijk bestuur, daar zij in de eerste plaats niet alle door verzoekster verstrekte gegevens zorgvuldig heeft beoordeeld en in acht genomen, in de tweede plaats niet is nagegaan of was voldaan aan alle voor de vaststelling van haar besluit vereiste voorwaarden, in de derde plaats alle tot verbetering van de staat van afgeschreven visserijvaartuigen overwogen investeringen automatisch bij de lopende instandhoudingskosten heeft gerekend en in de vierde plaats abusievelijk heeft aangenomen dat deze investeringen niet mede hielpen om de doelstellingen van artikel 25, lid 2, te bereiken.
La requérante fait valoir que, en adoptant la décision attaquée, la Commission est allée à l’encontre du principe de bonne administration, étant donné: 1) qu’elle n’a pas apprécié avec soin ni pris en compte tous les éléments soumis par la requérante, 2) qu’elle n’a pas contrôlé si toutes les hypothèses sur lesquelles sa décision était fondée correspondaient à la réalité, 3) qu’elle a automatiquement considéré comme étant des dépenses d’entretien quotidien les investissements qui ont été effectués afin d’améliorer l’état de navires déjà amortis et 4) qu’elle a, à tort, estimé que ces investissements n’ont pas contribué à la réalisation des objectifs visés à l’article 25, paragraphe 2.

In de derde plaats betoogt Meierhofer dat het Gerecht voor ambtenarenzaken niet verplicht is om een maatregel tot organisatie van de procesgang of van instructie te treffen, daar artikel 55, lid 2, van zijn Reglement voor de procesvoering slechts voorziet in de „mogelijkheid” om maatregelen tot organisatie van de procesgang te gelasten en artikel 58, lid 1, van datzelfde reglement bepaalt dat tot maatregelen van instructie wordt besloten door het Gerecht voor ambtenarenzaken.
Troisièmement, M. Meierhofer fait valoir que le Tribunal de la fonction publique n’est pas tenu de prendre une mesure d’organisation de la procédure ou d’instruction, l’article 55, paragraphe 2, de son règlement de procédure prévoyant simplement qu’il « peut » ordonner des mesures d’organisation de la procédure et l’article 58, paragraphe 1, de ce même règlement disposant que les mesures d’instruction sont décidées par le Tribunal de la fonction publique.

Verzoekster betoogt in de eerste plaats dat de heffing op de elektronische berichten in strijd is met artikel 110 VWEU. In de tweede plaats stelt zij dat de litigieuze heffingen een beperking op de vrije dienstverrichting en de vrijheid van vestiging vormen, aangezien de samenvoeging van de specifieke heffingen op de sectoren van de radio-omroepdiensten en telecommunicatiediensten de mogelijkheid voor de omroeporganisaties en de telecommunicatieoperatoren om hun economische activiteiten in Frankrijk uit te oefenen, in aanzienlijke mate beperkt. In de derde plaats voert zij aan dat de litigieuze maatregel in strijd is met richtlijn 2002/20 van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten, voor zover de telecommunicatieoperatoren door deze maatregel worden getroffen door een heffing die niet aan de bij de richtlijn gestelde vereisten voldoet.
La partie requérante fait valoir premièrement, que la taxe sur les communications électroniques serait contraire à l’article 110 TFUE, deuxièmement, que les taxes litigieuses constitueraient une restriction à la libre prestation de services et à la liberté d’établissement en ce que l’accumulation des taxes spécifiques sur les secteurs de la radiodiffusion et de la télécommunication limite largement la possibilité pour les opérateurs de radiodiffusion et de télécommunication d’exercer leurs activités économiques en France et, troisièmement, que la mesure litigieuse serait contraire à la directive 2002/20 du 7 mars 2002 relative à l’autorisation de réseaux et de services de communications électroniques dans la mesure où elle met une taxe à la charge des opérateurs télécoms qui ne respectent pas les conditions prévues par la directive.