Traduction de «derde plaats betoogt » (Néerlandais → Français) :

In de derde plaats betoogt Meierhofer dat het Gerecht voor ambtenarenzaken niet verplicht is om een maatregel tot organisatie van de procesgang of van instructie te treffen, daar artikel 55, lid 2, van zijn Reglement voor de procesvoering slechts voorziet in de „mogelijkheid” om maatregelen tot organisatie van de procesgang te gelasten en artikel 58, lid 1, van datzelfde reglement bepaalt dat tot maatregelen van instructie wordt besloten door het Gerecht voor ambtenarenzaken.
Troisièmement, M. Meierhofer fait valoir que le Tribunal de la fonction publique n’est pas tenu de prendre une mesure d’organisation de la procédure ou d’instruction, l’article 55, paragraphe 2, de son règlement de procédure prévoyant simplement qu’il « peut » ordonner des mesures d’organisation de la procédure et l’article 58, paragraphe 1, de ce même règlement disposant que les mesures d’instruction sont décidées par le Tribunal de la fonction publique.

In de derde plaats betoogt verzoekster dat de kamer van beroep in de bestreden beslissing in elk geval blijk geeft van een onjuiste opvatting door niet te erkennen dat het aangevraagde merk onderscheidend vermogen heeft met betrekking tot de waren van klasse 20 in de zin van de Overeenkomst van Nice, te weten de hifimeubelen.
18 En troisième lieu, la requérante allègue que la décision attaquée est, en tout état de cause, erronée en ce que la chambre de recours refuse de reconnaître le caractère distinctif de la marque demandée s’agissant des produits relevant de la classe 20 au sens de l’arrangement de Nice, à savoir les meubles hi-fi.

Verzoekster betoogt in de eerste plaats dat de heffing op de elektronische berichten in strijd is met artikel 110 VWEU. In de tweede plaats stelt zij dat de litigieuze heffingen een beperking op de vrije dienstverrichting en de vrijheid van vestiging vormen, aangezien de samenvoeging van de specifieke heffingen op de sectoren van de radio-omroepdiensten en telecommunicatiediensten de mogelijkheid voor de omroeporganisaties en de telecommunicatieoperatoren om hun economische activiteiten in Frankrijk uit te oefenen, in aanzienlijke mate beperkt. In de derde plaats voert zij aan dat de litigieuze maatregel in strijd is met richtlijn 2002/20 van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten, voor zover de telecommunicatieoperatoren door deze maatregel worden getroffen door een heffing die niet aan de bij de richtlijn gestelde vereisten voldoet.
La partie requérante fait valoir premièrement, que la taxe sur les communications électroniques serait contraire à l’article 110 TFUE, deuxièmement, que les taxes litigieuses constitueraient une restriction à la libre prestation de services et à la liberté d’établissement en ce que l’accumulation des taxes spécifiques sur les secteurs de la radiodiffusion et de la télécommunication limite largement la possibilité pour les opérateurs de radiodiffusion et de télécommunication d’exercer leurs activités économiques en France et, troisièmement, que la mesure litigieuse serait contraire à la directive 2002/20 du 7 mars 2002 relative à l’autorisation de réseaux et de services de communications électroniques dans la mesure où elle met une taxe à la charge des opérateurs télécoms qui ne respectent pas les conditions prévues par la directive.