Traduction de «commissie een alternatief richtlijnvoorstel » (Néerlandais → Français) :

Zij stelden daarom voor dat de commissie een alternatief zou vinden (zie Handelingen 2-175).
Ils ont donc souhaité que la commission propose une terminologie alternative (voir Annales 2-175).

Spreker pleit ervoor te bekijken of de commissie een alternatief voorstel zou kunnen formuleren dat veel efficiënter zou zijn dan het huidige voorstel zonder de complicaties met zich mee te brengen welke eruit zouden voortvloeien.
L'intervenant préconise d'examiner si la commission pourrait formuler une proposition parallèle qui soit nettement plus efficace que la proposition en discussion, et qui n'engendrerait pas les complications qui résulteraient de celle-ci.

De in de punten b) tot d) genoemde uitzonderingen gelden alleen indien er geen redelijk alternatief of substituut bestaat en het ontbreken van mededinging niet het gevolg is van een kunstmatige beperking van de voorwaarden van de concessie; 3° wanneer er als reactie op een vorige aankondiging van concessieovereenkomst geen aanvraag tot deelneming of geen geschikte aanvraag tot deelneming, geen offertes of geen geschikte offertes zijn ingediend, mits de initiële voorwaarden van de concessieovereenkomst niet wezenlijk worden gewijzigd en aan de Europese Commissie een verslag wordt toegezonden wanneer zij daarom verzoekt.
Les exceptions indiquées aux points b) à d) ne s'appliquent que lorsqu'il n'existe aucune solution alternative ou de substitution raisonnable et que l'absence de concurrence ne résulte pas d'une restriction artificielle des conditions de la concession; 3° lorsqu'aucune demande de participation ou aucune demande de participation appropriée, aucune offre ou aucune offre appropriée n'a été déposée en réponse à un avis de concession antérieur, pour autant que les conditions initiales du contrat de concession ne soient pas substantiellement modifiées et qu'un rapport soit communiqué à la Commission européenne, à sa demande.

De Provinciale Commissie Dringende Geneeskundige Hulpverlening kan ambtshalve of op verzoek van de provinciale en gemeentelijke overheden adviezen formuleren in verband met de organisatie van de dringende medische hulpverlening, ter voorbereiding van risicovolle manifestaties (zie artikel 7, § 2, 1° van Koninklijk besluit van het 10 augustus 1998 tot oprichting van de Commissies voor Dringende Geneeskundige Hulpverlening); - de afspraken inzake informatie-uitwisseling tussen alle betrokken partijen en de manier waarop deze informatie zal worden uitgewisseld (voorafgaand en tijdens het evenement); - de afspraken inzake het houden van een coördinatievergadering, briefing en debriefing, en het verzekeren dat de getrokken lessen uit een evenement direct worden geïmplementeerd bij het volgende evenement; het vastleggen (en permanent vrijhouden) van de parkeerplaatsen en toegangswegen voor de hulp- en interventiediensten; - de afspraken wie verantwoordelijk is voor wat, in het bijzonder bij het ontstaan van een problematische situatie of een crisis (inclusief samenstelling en plaats van samenkomst van de multidisciplinaire groep belast met het beheer van een desgevallende crisis); - een nood- en evacuatiescenario voor (de plaats van) het evenement; - de middelen waarmee door de organisator en de hulp- en interventiediensten met het publiek kan worden gecommuniceerd (minstens een publiek omroepsysteem, maar mogelijks ook een apart bord voor visuele communicatie), alsmede het alternatief mocht dit systeem niet bruikbaar zijn; - afspraken omtrent een voorafgaande check van de site van het evenement, in het bijzonder teneinde na te gaan of de toegangswegen voor de hulp- en interventiediensten vrij zijn, en er zich geen enkele hindernis bevindt in de evacuatiewegen (gekoppeld aan afspraken rond een periodieke controle hiervan tijdens het evenement zelf); - het te volgen scenario ingeval van het tijdelijk of definitief uitvallen van het groot scherm (voorafgaand en/of t ...
La Commission d'aide médicale urgente peut formuler, d'office ou à la demande des autorités provinciales et communales, des avis relatifs à l'organisation de l'aide médicale urgente, et ce en vue de préparer des manifestations à risque (cfr. article 7, § 2, 1° de l'Arrêté royal du 10 août 1998 instituant les Commissions d'aide médicale urgente) ; - les accords en matière d'échange d'information entre toutes les parties concernées et le mode d'échange de ces informations (préalablement à l'événement et pendant son déroulement) ; - les accords relatifs à la tenue d'une réunion de coordination, au briefing et débriefing, et à la garantie que les leçons tirées d'un événement soient directement mises en pratique lors de l'événement suivant ; les dispositions prises pour déterminer les emplacements de parking et les voies d'accès pour les services d'intervention et de secours et (et veiller à ce qu'elles restent à tout moment dégagées) ; - les accords déterminant qui est responsable de quoi, en particulier en présence d'une situation problématique ou d'une crise (en ce compris la composition et le lieu de réunion du groupe multidisciplinaire chargé de la gestion d'une crise, le cas échéant) ; - un scénario d'urgence et d'évacuation pour (le lieu de) l'événement ; - les moyens par lesquels l'organisateur et les services de secours et d'intervention peuvent communiquer avec le public (au moins un système d'annonce public, mais aussi par exemple un tableau distinct de communication visuelle), ainsi qu'une alternative au cas où ce système ne serait pas utilisable ; - des accords sur une vérification préalable du site de l'événement, en particulier pour examiner si les voies d'accès pour les services de secours et d'intervention sont dégagées et qu'aucun obstacle n'entrave les voies d'évacuation (ces accords seront accompagnés de règles sur la tenue d'un contrôle périodique pendant le déroulement de l'événement à proprement parler) ; - le scénario à suivre en cas de pa ...

4. Algemeen kan gesteld wordt dat er hoofdzakelijk volgende redenen voor een weigering zijn: - de Commissie oordeelt dat de aanvrager niet heeft aangetoond dat het voorstel een gelijkwaardig veiligheidsniveau heeft (bijvoorbeeld de aanvrager beschrijft enkel de inbreuken op de voorschriften en stelt geen alternatief voorstel voor); - de Commissie oordeelt dat het veiligheidsniveau van het voorstel niet gelijkwaardig is (bijvoorbeeld de meerwaarde van het alternatief voorstel is te beperkt in verhouding tot inbreuken op de voorschriften. Elke weigering is verbonden aan een specifiek geval, waarbij er maar weinig vaak voorkomen. In 7,2 % van de weigeringen gaat het over het al dan niet plaatsen van specifieke brandbestrijdingsmiddelen, nadien volgen nog het ontbreken van de brandweerstand van de evacuatieweg (6,6 %) en het toepassen van de voorschriften van een lager gebouw (3,9 %).
4. Dans l'ensemble, voici les principaux motifs de refus qui peuvent être cités: - la Commission estime que le demandeur n'a pas prouvé que la proposition présente un niveau de sécurité équivalent (par exemple le demandeur décrit uniquement les infractions aux prescriptions et ne propose aucune solution de remplacement); - la Commission estime que le niveau de sécurité de la proposition n'est pas équivalent (par exemple la plus-value de l'alternative proposée est trop limitée par rapport aux infractions aux prescriptions).

Daarop heeft de Commissie een alternatief richtlijnvoorstel over deze kwestie ingediend.
La Commission introduisit en conséquence une proposition alternative de directive sur la question.

De Commissie heeft haar richtlijnvoorstel op 29 oktober 2004 goedgekeurd en de bevoegde werkgroep van de Raad begon op 11 januari 2005 met zijn werkzaamheden.
La Commission a adopté la proposition de directive le 29 octobre 2004, tandis que le groupe de travail compétent du Conseil a commencé ses travaux le 11 janvier 2005.

Al in 1997 kwam de Europese Commissie met een richtlijnvoorstel inzake de veiligheid van luchtvaartuigen uit derde landen die gebruik maken van luchthavens in de Gemeenschap.
Dès 1997, la Commission européenne a présenté une proposition de directive instaurant une procédure d'évaluation de la sécurité des aéronefs des pays tiers empruntant les aéroports communautaires.