Traduction de «behandeling tussen de personen invoert naargelang zij » (Néerlandais → Français) :

Het criterium dat een verschil in behandeling tussen de personen invoert naargelang zij al dan niet minstens 42 loopbaanjaren tellen op het ogenblik dat het eerste pensioen ingaat, is objectief.
Le critère qui établit une différence de traitement entre les personnes selon qu'elles comptent ou non au moins 42 années de carrière au moment de la prise de cours de la première pension est objectif.

Zoals de Vlaamse Regering aanvoert, zou een verschil in behandeling tussen de zware voertuigen naargelang zij daadwerkelijk goederen vervoeren of naar gelang van het soort goederen dat zij vervoeren, ertoe nopen dat niet alleen het aantal gereden kilometers van het voertuig wordt geregistreerd maar dat ook de belading van het voertuig zou moeten worden vastgesteld en beoordeeld vooraleer de omvang van de kilometerheffing zou kunnen worden bepaald.
Comme le fait valoir le Gouvernement flamand, si l'on traitait différemment les poids lourds selon qu'ils transportent réellement des marchandises ou selon le type de marchandises qu'ils transportent, il faudrait non seulement enregistrer le nombre de kilomètres qu'ils parcourent, mais aussi constater et évaluer leur cargaison avant de pouvoir fixer le taux du prélèvement kilométrique.

In de interpretatie van het verwijzende rechtscollege roept de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling in het leven tussen eigenaars van bedrijfsruimten, naargelang zij natuurlijke personen dan wel rechtspersonen zijn.
Dans l'interprétation du juge a quo, la disposition en cause établit une différence de traitement entre les propriétaires de sites d'activité économique, selon qu'ils sont des personnes physiques ou des personnes morales.

In het tweede onderdeel van het tweede middel voeren de verzoekende partijen aan dat artikel 17, vierde lid, van de wet van 10 november 2006, ingevoegd bij de bestreden bepaling, een ongeoorloofd verschil in behandeling invoert tussen vestigingseenheden, al naargelang zij zijn gelegen binnen of buiten de toeristische centra, doordat het bepaalt dat vestigingseenheden die worden uitgebaat met miskenning van het gemeentelijk reglement, enkel worden gestraft overeenkomstig de wet van 24 juni 2013 betreffende de gemeentelijke administratieve sancties (hierna : GAS-Wet), terwijl handelaars gevestigd buiten de toeristische centra die een inbreuk plegen op de bepalingen van de wet van 10 november 2006, worden gestraft volgens de procedure bepaald in de artikelen 19 tot 22 van die wet.
Dans la seconde branche du deuxième moyen, les parties requérantes font valoir que l'article 17, alinéa 4, de la loi du 10 novembre 2006, inséré par la disposition attaquée, établit une différence de traitement discriminatoire entre les unités d'établissement selon qu'elles sont situées dans ou en dehors des centres touristiques, en ce qu'il prévoit que des unités d'établissement exploitées en violation du règlement communal sont uniquement punies conformément à la loi du 24 juin 2013 relative aux sanctions administratives communales, alors que dont l'établissement est située en dehors des centres touristiques et qui enfreignent les dispositions de la loi du 10 novembre 2006 sont sanctionnés conformément à la procédure prévue par les articles 19 à 22 de cette loi.

De verzoekende partijen voeren aan dat de bestreden bepaling, door het toepassingsgebied van het mini-onderzoek uit te breiden tot de huiszoeking, onverantwoorde verschillen in behandeling instelt, enerzijds, tussen personen die het voorwerp zijn van een huiszoeking en personen die het voorwerp zijn van onderzoekshandelingen die van het toepassingsgebied van het mini-onderzoek uitgesloten blijven en, anderzijds, tussen de personen die het voorwerp uitmaken van een huiszoeking naargelang die huiszoeking wordt uitgevoerd in het kader van een gerechtelijk onderzoek dan wel in het kader van een mini-onderzoek.
Les parties requérantes font valoir qu'en étendant à la perquisition le champ d'application de la mini-instruction, la disposition attaquée établit des différences de traitement injustifiées, d'une part, entre les personnes qui font l'objet d'une perquisition et celles qui font l'objet d'actes d'instruction qui restent exclus du champ d'application de la mini-instruction et, d'autre part, entre les personnes qui font l'objet d'une perquisition selon que la perquisition est menée dans le cadre d'une instruction ou dans le cadre d'une mini-instruction.

De verzoekende partijen voeren aan dat het bestreden artikel 137 van de wet van 5 februari 2016 afbreuk doet aan de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling instelt tussen de personen die het voorwerp uitmaken van een arrest van de kamer van inbeschuldigingstelling tot handhaving van de voorlopige hechtenis, naargelang het een eerste dan wel een navolgende beslissing tot handhaving betreft.
Les parties requérantes font valoir que l'article 137, attaqué, de la loi du 5 février 2016 porte atteinte aux articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il crée une différence de traitement entre les personnes qui font l'objet d'un arrêt de la chambre des mises en accusation décidant le maintien de la détention préventive, selon qu'il s'agit d'une première décision ou d'une décision ultérieure de maintien de la détention préventive.

De verwijzende rechter stelt het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van de voormelde bepalingen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij een verschil in behandeling tussen schuldeisers instellen naargelang zij een betalingsbevelprocedure inleiden in het Belgische recht of in het kader van de door de Europese Unie vastgestelde regels, waarbij de eerstgenoemden, luidens de in het geding zijnde bepalingen, ertoe zijn gehouden een geschrift over te leggen dat uitgaat van de schuldenaar, terwijl een dergelijke vereiste niet bestaat in de bij de verordening (EG) nr. 1896/2006 ingevoerde procedure.
Le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution des dispositions précitées en ce qu'elles instaurent une différence de traitement entre les créanciers selon qu'ils engagent une procédure d'injonction de payer en droit belge ou dans le cadre des règles établies par l'Union européenne, les premiers étant, aux termes des dispositions en cause, tenus de produire un écrit émanant du débiteur, alors que pareille exigence n'existe pas dans la procédure instituée par le règlement (CE) n° 1896/2006.

De prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 3, 3°, tweede streepje, van de wet van 26 mei 2002, in zoverre die bepaling aan de Bulgaarse en Roemeense onderdanen striktere voorwaarden zou opleggen voor het verkrijgen van het verblijfsrecht voor meer dan drie maanden en dientengevolge van het recht op het leefloon, waardoor zij aldus een verschil in behandeling zou doen ontstaan tussen de Europese onderdanen naargelang zij Bulgaren en Roemenen of onderdanen van andere lidstaten van de Europese Unie zijn.
La question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme, de l'article 3, 3°, deuxième tiret, de la loi du 26 mai 2002, en ce que cette disposition imposerait aux ressortissants bulgares et roumains des conditions plus strictes pour l'obtention du droit de séjour de plus de trois mois, et, par répercussion, du droit au revenu d'intégration, créant de la sorte une différence de traitement entre les ressortissants européens selon qu'ils sont Bulgares et Roumains ou ressortissants d'autres Etats membres de l'Union européenne.

Het middel is afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat de bestreden bepaling bij de berekening van de geldelijke anciënniteit van referendarissen en parketjuristen bij de hoven van beroep en bij de rechtbanken van eerste aanleg de in aanmerking te nemen ervaring aan de balie vermindert met vier jaren, waardoor een verschil in het behandeling in het leven wordt geroepen tussen de personen die hun balie-ervaring als stagiair, dan wel als stagiair en vervolgens als advocaat ingeschreven op het tableau, hebben opgebouwd (eerste onderdeel), tussen referendarissen en parketjuristen, enerzijds, en magistraten, anderzijds (tweede onderdeel), en tussen referendarissen en parketjuristen, naargelang zij ervaring hebben opgebouwd in een Rijksdienst, dan wel aan de balie (derde onderdeel).
Le moyen est pris de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que la disposition attaquée, pour le calcul de l'ancienneté pécuniaire des référendaires et juristes de parquet près les cours d'appel et les tribunaux de première instance, réduit de quatre années l'expérience du barreau prise en considération, ce qui crée une différence de traitement entre les personnes qui ont acquis leur expérience du barreau comme stagiaire ou comme stagiaire et ensuite comme avocat inscrit au tableau (première branche), entre les référendaires et juristes de parquet, d'une part, et les magistrats, d'autre part (deuxième branche), et entre les référendaires et juristes de parquet, selon qu'ils ont acquis de l'expérience dans un service de l'Etat ou au barreau (troisième branche).

Hoewel de verzoekende partij niet uitdrukkelijk de categorieën van personen aangeeft waarvan de vergelijking volgens haar zou leiden tot een vaststelling van discriminatie, blijkt uit de uiteenzetting in het verzoekschrift echter op voldoende precieze wijze dat de grief betrekking heeft op het verschil in behandeling tussen de farmaceutische ondernemingen naargelang zij al dan niet producten op de markt brengen die, onder gelding van de vroegere wetgeving, een van de corrigerende mechanismen genoten die bij de aangevochten bepaling zijn geschorst.
Bien que la partie requérante ne détermine pas expressément les catégories de personnes dont la comparaison aboutirait, selon elle, au constat d'une discrimination, les développements de la requête font toutefois apparaître avec suffisamment de précision que le grief porte sur la différence de traitement entre les sociétés pharmaceutiques selon qu'elles commercialisent ou non des produits qui bénéficiaient, sous l'empire de la législation antérieure, d'un des mécanismes correcteurs suspendus par la disposition attaquée.