Vertaling van "arrest vormt volgens " (Nederlands → Frans) :

Dat voor het Europees Parlement en het regionaal parlement eenzelfde verbod op dubbele kandidaatstelling geldt, vormt volgens de minister een eenzijdige interpretatie van het arrest nr. 73/2003 van het Arbitragehof.
Dire qu'une interdiction identique de double candidature s'applique au Parlement européen et au parlement régional constitue, selon le ministre, une interprétation unilatérale de l'arrêt nº 73/2003 de la Cour d'arbitrage.

De rechtspraak van het Hof op dit punt is niet veranderd sedert een arrest van 16 juni 1873 (Pas., 1873, I, 234) naar luid waarvan heling, die zich alleen na diefstal kan voordoen en alleen door een andere dader kan worden gepleegd, volgens de nieuwe wet een feit vormt dat losstaat van diefstal een ander feit.
La jurisprudence de la Cour sur ce point n'a pas varié depuis un arrêt du 16 juin 1873 (Pas., 1873, I, 234) selon lequel « le recel, qui est toujours postérieur au vol et qui a toujours un autre auteur, constitue aux yeux de la loi nouvelle un fait distinct du vol, un autre fait ».

Wanneer een kandidaat van een vergelijkend onderzoek om een heroverweging van een door de jury genomen besluit vraagt, vormt het besluit dat de jury na heronderzoek van de situatie van de kandidaat neemt, echter volgens de rechtspraak het voor hem bezwarend besluit (arrest Gerecht van eerste aanleg van 13 december 2006, Heus/Commissie, T‑173/05, punt 19).
Toutefois, selon la jurisprudence, lorsqu’un candidat à un concours sollicite le réexamen d’une décision prise par le jury, c’est la décision prise par ce dernier après réexamen de la situation de ce candidat qui constitue l’acte lui faisant grief (arrêt du Tribunal de première instance du 13 décembre 2006, Heus/Commission, T‑173/05, point 19).

Volgens vaste rechtspraak hebben vorderingen die formeel zijn gericht tegen de afwijzing van een klacht immers tot gevolg dat bij het Gerecht beroep wordt ingesteld tegen het besluit waartegen de klacht was ingediend, wanneer de afwijzing van de klacht als zodanig geen zelfstandige inhoud heeft, aangezien het afwijzende besluit een loutere bevestiging van het betwiste besluit vormt (arrest Munch/BHIM, reeds aangehaald, punt 24, en aangehaalde rechtspraak).
En effet, il ressort d’une jurisprudence constante que des conclusions formelles dirigées contre le rejet d’une réclamation ont pour effet de saisir le Tribunal de l’acte contre lequel la réclamation a été présentée lorsque le rejet de la réclamation est, comme tel, dépourvu de contenu autonome, dans la mesure où la décision de rejet est purement confirmative de la décision contestée (arrêt Munch/OHMI, précité, point 24, et la jurisprudence citée).

In dit verband heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken beklemtoond dat ook al mogen de correctoren van de schriftelijke examens, anders dan de juryleden die deelnemen aan het mondeling examen, niet bekend zijn bij de betrokkenen en worden zij dus beschermd tegen de inmenging en druk waarnaar het in punt 16 hierboven aangehaalde arrest Parlement/Innamorati verwijst, dit geen objectieve rechtvaardiging vormt voor het bestaan van grote verschillen tussen de motiveringsvereisten bij afwijzing in de schriftelijke fase, zoals die vereisten voortvloeien uit de in punt 39 van het bestreden arrest aangehaalde rechtspraak, en die welke volgens de Commissie gelden bij afwijzing voor het mondeling examen, die in casu zouden inhouden dat verzoeker slechts zijn onvoldoende deelcijfer werd meegedeeld.
À ce propos, le Tribunal de la fonction publique a mis en avant le fait que, si les correcteurs des épreuves écrites peuvent ne pas être connus des intéressés et sont, ainsi, à l’abri des ingérences et pressions auxquelles se réfère l’arrêt Parlement/Innamorati, point 16 supra, contrairement aux membres du jury siégeant lors de la phase orale, cette circonstance ne justifie pas objectivement l’existence de différences importantes entre les exigences de motivation en cas d’échec lors de la phase écrite, telles que ces exigences ressortent de la jurisprudence rappelée au point 39 de l’arrêt attaqué, et celles défendues par la Commission en cas d’échec à l’épreuve orale, qui, notamment en l’espèce, consisteraient à ne donner au requérant que sa note individuelle éliminatoire.

Volgens het Altmarkt-arrest vormt compensatie voor het aanbieden van diensten van algemeen belang geen staatssteun - en hoeft zij dan ook niet vooraf bij de Commissie te worden aangemeld en door haar goedgekeurd - uitsluitend wanneer aan de volgende vier voorwaarden is voldaan:
Selon la jurisprudence de l'arrêt Altmark, les compensations versées pour la fourniture de services d'intérêt général ne constituent pas à des aides d'État et ne sont donc pas soumises à l'obligation de notification préalable et à l'approbation de la Commission pour autant uniquement que quatre conditions soient remplies:

62. stelt vast dat het Italiaanse Constitutionele Hof in november 2002 het volgende heeft verklaard (zaak 466/2002): ".het huidige systeem van Italiaanse particuliere televisiebedrijven die op nationaal niveau en met analoge technieken opereren, is ontstaan uit het feit dat deze bedrijven zich in de praktijk eenvoudigweg de frequenties hebben toegeëigend (exploitatie van installaties zonder concessies en vergunningen) en is niet voortgekomen uit een streven naar meer pluralisme bij de verdeling van de frequenties en evenmin uit een gedegen etherplanning.Deze de facto-situatie vormt derhalve geen waarborg voor de eerbiediging van het beginsel van het externe pluralisme van informatie, die volgens de desbetreffende constitutionele jurisprudentie een onontbeerlijke voorwaarde is.In dit verband moet, gezien het voortduren (en overigens verergeren) van de situatie, die volgens arrest nr. 420 van 1994 in strijd met de wet is, en de handhaving van netwerken die volgens de wetgeving van 1997 "overtollig" zijn, een uiterste datum worden vastgesteld, die absoluut zeker, definitief en dus bindend is met het oog op compatibiliteit met de regels van de grondwet"; stelt vast dat niettemin de uiterste datum voor de hervorming van de audiovisuele sector niet is geëerbiedigd en dat de wet op de hervorming van de audiovisuele sector door de president van de Republiek voor een nieuwe behandeling door het Parlement is terugverwezen vanwege niet-naleving van de beginselen die door het Constitutionele Hof zijn bekrachtigd ;
62. relève que la Cour constitutionnelle italienne a fait valoir en novembre 2002 (affaire 466/2002) que ".la formation du système actuel de télévision italienne privée sur le plan national et en technique analogique résulte de situations de simple occupation de fait des fréquences (exploitation d'installations sans octroi de concessions et d'autorisations), en dehors de toute logique de développement du pluralisme dans l'attribution des fréquences et de planification effective du domaine hertzien.Cette situation de fait ne garantit pas, par conséquent, l'application du principe du pluralisme de l'information sur le plan externe, qui constitue l'un des "impératifs" absolus découlant de la jurisprudence constitutionnelle en la matière.Dans ces conditions, la persistance d'une situation (d'ailleurs aggravée) déjà jugée illégale dans l'arrêt nº 420 de 1994 et le maintien des réseaux considérés comme étant encore "excédentaires" par le législateur de 1997 exigent la fixation, aux fins du respect des principes constitutionnels, d'une échéance absolument certaine, définitive et donc inéluctable" et que, cependant, le délai fixé pour la réforme du secteur audiovisuel n'a pas été tenu et que la loi portant réforme du secteur audiovisuel a été renvoyée par le Président de la République devant le Parlement pour un nouvel examen, en raison du non-respect des principes énoncés par la Cour constitutionnelle ;

63. stelt vast dat het Italiaanse Constitutionele Hof in november 2002 het volgende heeft verklaard (zaak 466/2002): ".het huidige systeem van Italiaanse particuliere televisiebedrijven die op nationaal niveau en met analoge technieken opereren, is ontstaan uit het feit dat deze bedrijven zich in de praktijk eenvoudigweg de frequenties hebben toegeëigend (exploitatie van installaties zonder concessies en vergunningen) en is niet voortgekomen uit een streven naar meer pluralisme bij de verdeling van de frequenties en evenmin uit een gedegen etherplanning.Deze de facto-situatie vormt derhalve geen waarborg voor de eerbiediging van het beginsel van het externe pluralisme van informatie, die volgens de desbetreffende constitutionele jurisprudentie een onontbeerlijke voorwaarde is.In dit verband moet, gezien het voortduren (en overigens verergeren) van de situatie, die volgens arrest nr. 420 van 1994 in strijd met de wet is, en de handhaving van netwerken die volgens de wetgeving van 1997 "overtollig" zijn, een uiterste datum worden vastgesteld, die absoluut zeker, definitief en dus bindend is met het oog op compatibiliteit met de regels van de grondwet"; stelt vast dat niettemin de uiterste datum voor de hervorming van de audiovisuele sector niet is geëerbiedigd en dat de wet op de hervorming van de audiovisuele sector door de president van de Republiek voor een nieuwe behandeling door het Parlement is terugverwezen vanwege niet-naleving van de beginselen die door het Constitutionele Hof zijn bekrachtigd;
63. relève que la Cour constitutionnelle italienne a fait valoir en novembre 2002 (affaire 466/2002) que ".la formation du système actuel de télévision italienne privée sur le plan national et en technique analogique résulte de situations de simple occupation de fait des fréquences (exploitation d'installations sans octroi de concessions et d'autorisations), en dehors de toute logique de développement du pluralisme dans l'attribution des fréquences et de planification effective du domaine hertzien.Cette situation de fait ne garantit pas, par conséquent, l'application du principe du pluralisme de l'information sur le plan externe, qui constitue l'un des "impératifs" absolus découlant de la jurisprudence constitutionnelle en la matière.Dans ces conditions, la persistance d'une situation (d'ailleurs aggravée) déjà jugée illégale dans l'arrêt nº 420 de 1994 et le maintien des réseaux considérés comme étant encore "excédentaires" par le législateur de 1997 exigent la fixation, aux fins du respect des principes constitutionnels, d'une échéance absolument certaine, définitive et donc inéluctable" et que, cependant, le délai fixé pour la réforme du secteur audiovisuel n'a pas été tenu et que la loi portant réforme du secteur audiovisuel a été renvoyée par le Président de la République devant le Parlement pour un nouvel examen en raison du non‑respect des principes énoncés par la Cour constitutionnelle;

I. 1 - Door het Verdrag van Rome opgelegde verplichtingen Verscheidene bepalingen in het Verdrag hebben betrekking op overheidsopdrachten: a) het verbod van discriminatie op grond van nationaliteit (artikel 7, lid 1), b) het verbod van beperkingen op de verkoop van produkten (artikel 30), dat tevens geldt voor alle maatregelen "van gelijke werking", een begrip dat volgens de uitlegging van het Hof van Justitie elke maatregel omvat die de intracommunautaire handel al dan niet rechtstreeks, daadwerkelijk of potentieel, kan belemmeren (zaken "Dundalk" en "Du Pont de Nemours"). c) de vrijheid van vestiging van de onderdanen van een Lid-Staat in de overige Lid-Staten (artikel 52 e.v.). d) voor de onderdanen van de Lid-Staten, het vrij verrichten van diensten in een andere Lid-Staat van de Gemeenschap (artikel 59 e.v.), waarvan het arrest van het Hof in de zaak "Re Data Processing" een illustratie vormt.
I. 1 - Les obligations du Traité de Rome Plusieurs des disposions du Traité concernent les marchés publics : a) l'interdiction des discriminations en raison de la nationalité (cf article 7, paragraphe 1), b) l'interdiction des restrictions à la vente de produits (cf article 30), qui s'applique également à toute mesure ayant un "effet équivalent", notion interprété par la Cour de Justice comme couvrant toute mesure susceptible d'entraver, directement ou indirectement, actuellement ou potentiellement, le commerce intra-communautaire (cf affaires "Dundalk" et "Du Pont de Nemours"). c) la liberté d'établissement des ressortissants d'un Etat membre dans les autres (cf articles 52 et suiv). d) pour les ressortissants des Etats membres, la liberté de réaliser des prestations de services dans un autre Etat membre de la Communauté (cf .articles 59 et suiv.), illustrée par le jugement de la Cour dans l'affaire"Re Data Processing".