Vertaling van "adequate behandeling tegen een ernstige ziekte waaraan hij lijdt " (Nederlands → Frans) :

In principe is er, in het geval van een vreemdeling die in het land van herkomst verstoken blijft van een adequate behandeling tegen een ernstige ziekte waaraan hij lijdt, geen sprake van een directe of indirecte verantwoordelijkheid van de betrokken staat.
Dans le cas d'un étranger qui demeure privé, dans son pays d'origine, d'un traitement adéquat de la maladie grave dont il est atteint, il n'est en principe pas question de responsabilité directe ou indirecte de l'État.

Deze zienswijze wordt volgens ons bevestigd doordat artikel 15 van de richtlijn, dat het begrip « ernstige schade » definieert, geen verwijzing bevat naar het verstoken blijven van een adequate behandeling tegen een ernstige ziekte waaraan men lijdt :
Ce point de vue nous semble confirmé par le fait que l'article 15 de la directive, qui définit la notion d'« atteintes graves », ne renvoie pas à la privation d'un traitement adéquat d'une maladie grave dont une personne est atteinte:

In geval van langdurige arbeidsongeschiktheid wegens ziekte heeft het statutaire overheidspersoneel recht op een wachtgeld dat gelijk is aan zijn laatste activiteitswedde, op voorwaarde dat de ziekte waaraan hij lijdt door het Bestuur van de medische expertise (Medex) als een ernstige en langdurige ziekte wordt aangemerkt.
En cas d'incapacité prolongée pour cause de maladie, le personnel statutaire de la fonction publique peut prétendre à un traitement d'attente égal au montant du dernier traitement d'activité, pour autant que la maladie dont il souffre soit expertisée par l'Administration de l'expertise médicale (Medex) comme une maladie grave et de longue durée.

De ambtenaar heeft recht op een maandelijks wachtgeld dat gelijk is aan het bedrag van zijn laatste activiteitswedde indien de kwaal waaraan hij lijdt door het Bestuur van de medische expertise van de Staat als een ernstige en langdurige ziekte wordt erkend.
L'agent a droit à un traitement d'attente mensuel égal au montant de son dernier traitement d'activité si l'affection dont il souffre est reconnue comme maladie grave et de longue durée par l'Administration de l'expertise médicale.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

De procedure inzake medische regularisatie is erop gericht om werkelijk ernstig zieke vreemdelingen tot het verblijf toe te laten indien hun verwijdering humanitair onaanvaardbare gevolgen zou hebben, met andere woorden indien de zieke op zodanige wijze aan een aandoening lijdt dat deze een reëel risico inhoudt voor zijn leven of fysieke integriteit, of een reëel risico inhoudt op onmenselijke en vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in zijn land van herkomst of het land waar hij verblijft.
La procédure de régularisation médicale vise à autoriser le séjour d'étrangers qui sont réellement gravement malades lorsque leur éloignement impliquerait des conséquences humanitaires inacceptables, c'est-à-dire si la maladie est de nature telle qu'elle entraîne un risque réel pour leur vie ou leur intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans leur pays d'origine ou dans le pays où ils séjournent.

— het terugsturen van een vreemdeling die lijdt aan een ernstige mentale of fysieke ziekte naar een land waar een adequate behandeling voor die ziekte ontbreekt of waar de behandeling van die ziekte achterblijft ten opzichte van de uitwijzende staat, kan een schending opleveren van artikel 3 EVRM, maar uitsluitend in een zeer uitzonderlijk geval, als er zich dwingende humanitaire redenen tegen de verwijdering van die vreemdeling verzetten;
— l'expulsion d'un étranger atteint d'une maladie physique ou mentale grave vers un pays qui ne dispose pas de traitement adéquat pour cette maladie ou dans lequel les moyens de traiter cette maladie sont inférieurs à ceux disponibles dans l'État qui expulse est susceptible de constituer une violation de l'article 3 de la CEDH, mais seulement dans des cas très exceptionnels, lorsque les considérations humanitaires militant contre l'éloignement sont impérieuses;

Wanneer de minister of zijn gemachtigde een machtiging tot verblijf verleent aan de vreemdeling bedoeld in § 1, eerste lid, omdat hij van oordeel is dat deze op zodanige wijze lijdt aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor zijn leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in zijn land van herkomst of het land waar hij verblijft, wordt deze machtiging verleend voor beperkte duur en wordt deze onbeperkt bij het verstrijken van een periode van vijf jaar nadat de aanvraag tot machtiging werd aangevraagd.
Lorsque le ministre ou son délégué octroie une autorisation de séjour à l’étranger visé au § 1 , alinéa 1 , parce qu’il estime que celui-ci souffre d’une maladie dans un état tel qu’elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu’il n’existe aucun traitement adéquat dans son pays d’origine ou dans le pays où il séjourne, cette autorisation est donnée pour une durée limitée et devient illimitée à l’expiration de la période de cinq ans suivant la demande d’autorisation de séjour.

Artikel 9 ter van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, stelt dat een aanvraag voor een verblijf van langer dan drie maanden in België kan worden ingediend indien de persoon op zodanige wijze lijdt aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor zijn leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in zijn land van herkomst of het land waar hij verblijft.
L'article 9ter de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers dispose qu'une demande de séjour de plus de trois mois peut être introduite par une personne qui souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine ou dans le pays où il séjourne.