Traduction de «aan het max planck instituut » (Néerlandais → Français) :

Op basis van deze voorstellen heeft de Commissie de volgende nieuwe leden van de Wetenschappelijk Raad benoemd: Professor Klaus Bock (Deense nationale onderzoeksstichting), Professor Athene Donald (University of Cambridge), Dr. Barbara Ensoli (Istituto Superiore di Sanità, Rome), Professor Nuria Sebastian Galles (Universitat Pompeu Fabra, Barcelona), Professor Reinhard Genzel (Max Planck-instituut voor ruimtefysica), Professor Dr. Ing. Matthias Kleiner (Universiteit van Dortmund), Professor Eva Kondorosi (Hongaarse Academie van wetenschappen) en Professor Dr. Reinhilde Veugelers (KU Leuven)[7].
Sur la base de ces propositions, la Commission a désigné les personnes suivantes en tant que nouveaux membres du conseil scientifique: M. Klaus Bock (Danish National Research Foundation), M. Athene Donald (University of Cambridge), Mme Barbara Ensoli (Istituto Superiore di Sanità, Rome), Mme Nuria Sebastian Galles (Universitat Pompeu Fabra, Barcelona), M. Reinhard Genzel (Max Planck Institute for Extra-terrestrial Physics), M. Matthias Kleiner (University of Dortmund), Mme Eva Kondorosi (Hungarian Academy of Sciences) et Mme Reinhilde Veugelers (KU Leuven)[7].

De studie wordt uitgevoerd door professor Guy Brasseur, verbonden aan het Max Planck Instituut voor Meteorologie in Hamburg, in samenwerking met het Duitse Climate Service Center.
L'étude est menée par le professeur Guy Brasseur, associé à l'Institut Max Planck de Météorologie d'Hambourg, en collaboration avec le Centre allemand de Service climatologique.

Prof. Dr. W. Kempenaers, Directeur van de Afdeling Gedragsecologie en Evolutionaire Genetica bij het Max Planck Instituut in Seewiesen, Honorair professor aan de Ludwig-Maximilian Universiteit in München;
Le Prof. Dr W. Kempenaers, Directeur de la Section Ecologie du comportement et de Génétique évolutionnaire à l'Institut Max Planck à Seewiesen, Professeur honoraire à l'Université Ludwig-Maximilian de Munich;

Prof. Dr. Peter M.A.D. Mombaerts, Directeur van de Afdeling Moleculaire Neurogenetica aan het Max Planck Instituut voor Biofysica te Frankfurt-am-Main;
Le Prof. Dr Peter M.A.D. Mombaerts, Directeur de la Section Neurogénétique moléculaire à l'Institut Max Planck de Biophysique à Francfort-sur-le-Main;

Het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen beschikt over vijf dienstwagen: - een Citroën VNW 816, benzine; - een Renault ALQ 072, diesel; - een Peugeot YGB563, diesel; - een ISUZU D-MAX, 1HRV798, diesel.
L'Institut royal des Sciences naturelles de Belgique dispose de cinq voitures de service: - une Citroën VNW 816, essence; - une Renault ALQ 072, diesel; - une Peugeot YGB563, diesel; - une ISUZU D-MAX, 1HRV798, diesel.

Het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen beschikt over 5 dienstwagen: - een Citroën VNW 816, sinds juni 2009, benzine, 998 cm3 (einde 2014: 33.690 km); - een Renault ALQ 072, sinds juli 2006, diesel, 1461 cm3 (einde 2014: 134.690 km); - een Peugeot YGB563, sinds februari 2008, diesel, 2198 cm3 (einde 2014: 121.970 km; - een ISUZU D-MAX, 1HRV798, sinds september 2014, diesel, 2499 cm3 (einde 2014: 1136 km).
L'Institut des Sciences naturelles de Belgique dispose de 5 voitures de services : - une Citroën VNW 816, depuis juin 2009, essence, 998 cm3, (fin 2014 : 33.690 km; - une Renault ALQ 072, depuis juillet 2006, diesel, 1461 cm3 (fin 2014 :134.690 km); - une Peugeot YGB563, depuis février 2008, diesel, 2198 cm3, (fin 2014 :121.970 km); - une ISUZU D-MAX, 1HRV798, depuis septembre 2014, diesel, 2499 cm3 (fin 2014 : 1.136 km).

Teneinde te voorkomen dat de veroordeelde door deze omzetting wordt benadeeld, stelt het Max Planck-Instituut voor buitenlands en internationaal strafrecht te Freiburg in zijn studie over de erkenning van alternatieve straffen in de Europese Unie van december 2001 - een door de Commissie bestelde studie -, voor dat de rechter van de staat van tenuitvoerlegging een "functionele vergelijking" zou maken tussen de 'alternatieve) straffen of maatregelen van de staat van veroordeling en de staat van tenuitvoerlegging.
Pour éviter que le condamné soit désavantagé par cette transformation, l'Institut Max Planck de Droit Pénal Etranger et International de Fribourg suggère, dans son étude sur la « Reconnaissance de sanctions alternatives dans l'Union européenne » de décembre 2001 - étude commandée par la Commission-, que le juge de l'État d'exécution fasse « une comparaison fonctionnelle » entre les peines ou mesures (alternatives) de l'État de jugement et de l'État d'exécution.

Vraag 27: Kan de benadering die is voorgesteld door het Max Planck-Instituut voor buitenlands en internationaal strafrecht van Freiburg, die erin bestaat volgens een bepaalde analyse- en evaluatiemethode een "functionele vergelijking" te maken tussen de (alternatieve) straffen of maatregelen van de staat van veroordeling en de staat van tenuitvoerlegging een oplossing bieden?
Question 27: Est-ce que l'approche proposée par l'Institut Max Planck de Droit Pénal Etranger et International de Fribourg, qui consiste à opérer, selon une certaine méthode d'analyse et d'évaluation, une « comparaison fonctionnelle » entre les peines ou mesures (alternatives) de l'État de jugement et de l'État d'exécution, serait une solution ?

Het Max Planck-Instituut stelt voor op het tweede niveau van de functionele vergelijking (het "functionele niveau") bij de "binnen het strafproces" aangenomen alternatieve straffen een onderscheid te maken tussen de categorieën "formele straffen" en "vervangende straffen".
Au deuxième niveau de la comparaison fonctionnelle (« niveau fonctionnel »), l'Institut Max Planck suggère de distinguer, parmi les sanctions alternatives adoptées « à l'intérieur du procès pénal », entre les catégories « peines formelles » et « peines de substitution ».

Voor een dergelijke kwantitatieve classificatie - zoals bijvoorbeeld de "Sentencing Guidelines" van de Verenigde Staten - is, zoals het Max Planck-Instituut onderstreept, een zekere mate van homogeniteit van de alternatieve sancties op Europees niveau vereist, die momenteel niet bestaat.
L'établissement d'une telle classification quantitative - à l'instar des « Sentencing Guidelines » des Etats-Unis - présuppose, comme l'Institut Max Planck le souligne, une certaine homogénéité des sanctions alternatives au niveau européen, qui n'existe pas actuellement.