Vertaling van "zelf een mondprobleem aangaf " (Nederlands → Frans) :

Het aandeel personen van 65 jaar en ouder dat zelf een mondprobleem aangaf was groter bij de ouderen met onvoldoende verzorging, met slijmvliesaandoeningen en met prothetische behandelnood.
La part de personnes âgées de 65 ans ou plus ayant indiqué ellesmêmes un problème buccal était supérieure parmi les personnes dont les soins étaient insuffisants, qui présentaient une affection des muqueuses ou avaient besoin d’un traitement prothétique.

Bij het vergelijken van de personen van het patiëntenplatform met de kwetsbare ouderen van de PBN-steekproef is het belangrijk te vermelden dat ondanks een vergelijkbaar aandeel dat een mondprobleem aangaf bij het invullen van de vragenlijst, personen van het patiëntenplatform minder frequent een raadpleging wensten bij de tandarts.
En ce qui concerne la comparaison des personnes de la plate-forme de patients avec les personnes âgées dépendantes de l’échantillon PBP, il est important de signaler que, bien qu’une part comparable ait mentionné un problème buccal en complétant le questionnaire, les personnes de la plate-forme de patients souhaitaient moins fréquemment une consultation chez un dentiste.

Hier geven de cijfers aan dat het grootste aandeel ouderen waarbij plaque of tandsteen werd genoteerd zelf geen probleem aangaf op vlak van esthetiek.
Ici, les chiffres indiquent que la plus grande part de personnes âgées pour lesquelles on a noté de la plaque dentaire ou du tartre n’ont indiqué elles-mêmes aucun problème sur le plan esthétique.

Voor alle onderzochte personen van 65 jaar of ouder die zelf een mondprobleem rapporteerden werd enkel een significant verband gevonden met de door de onderzoeker vastgestelde restauratieve index, aanwezigheid van een slijmvliesaandoening en prothetische behandelnood.
Pour l’ensemble des personnes de 65 ans ou plus examinées, ayant signalé elles-mêmes un problème buccal, on a uniquement trouvé un rapport significatif avec l’indice de restauration constatée par l’enquête, la présence d’une affection des muqueuses et le besoin de traitement prothétique.

Op vlak van zorgafhankelijkheid kon geen significant verband aangetoond worden tussen een zelf aangegeven mondprobleem (subjectieve behandelnood) en de door de onderzoeker vastgestelde behandelnood (objectieve behandelnood).
Sur le plan de la dépendance de soins, aucun rapport significatif n’a pu être démontré entre un problème buccal autosignalé (besoin subjectif de traitement) et le besoin de traitement constaté par l’enquête (besoin objectif de traitement).

Uit tabel 3.6.2 valt af te leiden dat op het moment van het invullen van de vragenlijst 1 op 4 van de personen van het patiëntenplatform aangaf een mondprobleem te hebben.
Du tableau 3.6.2, on peut déduire que, au moment où le questionnaire a été complété, 1 personne sur 4 de la plateforme de patients a indiqué souffrir d’un problème buccal.

Vraag 1 peilde naar hoelang het geleden was dat de persoon een raadpleging had bij de tandarts (subjectieve zorgconsumptie); vraag 2 peilde naar de subjectieve behandelnood door te vragen of de persoon op het moment van de bevraging een mondprobleem had (ja/nee) en indien ja welk mondprobleem (subjectieve behandelnood); vraag 3 ging na in welke mate de persoon op het moment van de bevraging beroep wenste te doen op een tandarts (subjectieve nood die omgezet wordt in vraag naar zorg (‘demand’)); vraag 4 peilde naar mogelijke drempels bij het raadplegen van een tandarts; vraag 5 ging na op wie de persoon beroep kon doen voor het organiseren (vastleggen/maken van een afspraak, vervoer en begeleiding tijdens de raadpleging) van het tandartsbezoek en in de laatste vraag werd nagegaan op welke manier de vragenlijst werd ingevuld (door persoon zelfstandig, met hulp, weigering, niet in staat zelfs niet met hulp).
La question 1 sondait depuis quand la personne avait consulté un dentiste (consommation subjective de soins) ; la question 2 sondait le besoin subjectif de traitement en demandant si, au moment du sondage, la personne souffrait d’un problème bucco-dentaire (oui/non) et, dans l’affirmative, de quel problème il s’agissait (besoin subjectif de traitement) ; la question 3 vérifiait dans quelle mesure, au moment du sondage, la personne souhaitait faire appel à un dentiste (besoin subjectif qui est converti en une demande de soins (‘demand’)) ; la question 4 sondait les obstacles éventuels ressentis lors de la consultation d’un dentiste ; la question 5 vérifiait à qui la personne pouvait faire appel pour l’organisation (fixation / prise d’un rendezvous, transport et accompagnement durant la consultation) d’une visite chez le dentiste et, dans la dernière question, on vérifiait de quelle façon le questionnaire avait été complété (par la personne de façon autonome, avec de l’aide, refus, la personne n’est pas en mesure d’y répondre, même avec de l’aide).