Vertaling van "worden verhoogd door verdringing uit de plasma-eiwitbinding " (Nederlands → Frans) :

Door enzymatische inductie kan fenytoïne het metabolisme versnellen en de therapeutische werking verminderen van volgende stoffen: cortisol, digitoxine, oestro-progestagenen (met een mogelijk verlaagde contraceptieve werking en gevaar op zwangerschap), coumarine-anticoagulantia (het is noodzakelijk deze patiënten van nabij te volgen en, indien nodig, de posologie aan te passen).Het effect van furosemide kan wordt verminderd door verlaagde absorptie en verminderde renale respons.De tyroxinespiegels worden verhoogd door verdringing uit de plasma-eiwitbinding.
Par induction enzymatique, la phénytoïne peut accélérer le métabolisme et réduire les effets thérapeutiques du cortisol, de la digitoxine, des oestroprogestatifs (avec possibilité d'inhibition du pouvoir contraceptif et risque de grossesse), des antivitamines K (nécessité de surveiller le patient sous traitement par ces produits et, si nécessaire, d'adapter la posologie).Les effets du furosémide peuvent être diminués par manque d'absorption et diminution de la réponse rénale.Les taux de tyroxine sont augmentés par compétition au niveau des liaisons aux proteines.

Versterking van het effect van plasma-eiwitgebonden geneesmiddelen, zoals hypoglycemiërende sulfonamidemiddelen, door verdringing uit hun eiwitbinding.
Augmentation de l'effet de médicaments liés aux protéines plasmatiques, tels que les sulfamides hypoglycémiants, par déplacement de leur liaison protéinique.

De plasma-eiwitbinding van lamotrigine is ongeveer 55% en het is zeer onwaarschijnlijk dat verdringing uit de binding aan plasma-eiwitten zal leiden tot toxiciteit.
Le taux de liaison de la lamotrigine aux protéines plasmatiques est de 55% ; il est peu probable qu’un déplacement de la liaison de la lamotrigine aux protéines plasmatiques entraîne un effet toxique.

Olmesartan bindt sterk aan de plasmaeiwitten (99,7%). De kans op een interactie tussen olmesartan en andere gelijktijdig toegediende en sterk eiwitgebonden middelen, door een klinische significante verdringing uit de eiwitbinding, is gering (zoals bevestigd wordt door de afwezigheid van klinisch significante interacties tussen olmesartanmedoxomil en warfarine).
L’olmesartan est fortement lié aux protéines plasmatiques (99,7%), cependant la possibilité d’interactions entre l’olmesartan et d’autres médicaments co-administrés, fortement liés, dues à un déplacement cliniquement significatif de la liaison aux protéines, est faible (comme le confirme l’absence d’interaction cliniquement significative entre l’olmesartan medoxomil et la warfarine).

Olmesartan bindt sterk aan de plasmaeiwitten (99,7%). De kans op een interactie tussen olmesartan en andere gelijktijdig toegediende en sterk eiwitgebonden middelen, door een klinische significante verdringing uit de eiwitbinding, is gering (zoals bevestigd wordt door de afwezigheid van klinisch significante interacties tussen
L’olmesartan est fortement lié aux protéines plasmatiques (99,7%), cependant la possibilité d’interactions entre l’olmesartan et d’autres médicaments co-administrés, fortement liés, dues à un déplacement cliniquement significatif de la liaison aux protéines, est faible (comme le confirme l’absence d’interaction cliniquement significative entre l’olmesartan medoxomil et la warfarine).

Lineariteit/non-lineariteit Naproxen Bij naproxendoseringen boven 500 mg/dag is er een minder dan proportionele toename in plasmaspiegels door een verhoogde klaring veroorzaakt door verzadiging van plasma-eiwitbinding bij hogere doseringen (gemiddelde dal-Css 36,5, 49,2 en 56,4 mg/l met dagelijkse naproxendoseringen van respectievelijk 500, 1000 en 1500 mg).
Linéarité/Non-linéarité Naproxène A des doses de naproxène supérieures à 500 mg/jour, il y a une augmentation moins que proportionnelle des taux plasmatiques en raison d’une augmentation de la clairance provoquée par la saturation de la liaison aux protéines plasmatiques à de plus hautes doses (creux moyen Css de 36,5, 49,2 et 56,4 mg/l avec des doses journalières de respectivement 500, 1 000 et 1 500 mg de naproxène).

Plasma-eiwitbindingstudies in vitro geven aan dat abacavir in therapeutische concentraties slechts weinig tot matig (ca. 49%) bindt aan humane plasma-eiwitten, hetgeen duidt op een geringe waarschijnlijkheid van interacties met andere geneesmiddelen door verdringing van de eiwitbinding.
Les études de liaison aux protéines plasmatiques réalisées in vitro ont montré une liaison faible à modérée de l’abacavir aux protéines plasmatiques humaines (environ 49 %) pour des concentrations thérapeutiques d’abacavir. Ceci indique un faible risque d’interactions médicamenteuses par déplacement des sites de liaison protéique.