Traduction de «volwassenen meer » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: IQ bij benadering tussen 50 en 69 (bij volwassenen, verstandelijke leeftijd tussen 9 en 12 jaar). Waarschijnlijk in enige mate leidend tot leermoeilijkheden op school. Vele volwassenen zullen in staat zijn te werken, goede sociale-relaties te onderhouden en een bijdrage te leveren aan de maatschappij.
Définition: Q.I. de 50 à 69 (chez les adultes, âge mental de 9 à moins de 12 ans). Aboutira vraisemblablement à des difficultés scolaires. Beaucoup d'adultes seront capables de travailler et de maintenir de bonnes relations sociales, et de s'intégrer à la société. | arriération mentale légère

aandoeningen uit I21-I22 en I24.- gespecificeerd als chronisch of met vermelde duur van meer dan 4 weken (meer dan 28 dagen) vanaf begin
Tout état classé en I21-I22 et I24.- précisé comme chronique ou d'une durée de 4 semaines au moins (plus de 28 jours) depuis le début

foetus of zuigeling met zwangerschapsduur van 42 voltooide-weken of meer (294 dagen of meer), niet-'heavy- or large-for-dates' | postmaturiteit NNO
Postmaturité SAI

Omschrijving: Deze categorie is bedoeld voor persoonlijkheidsstoornissen die dikwijls problemen veroorzaken, maar niet het specifieke symptomenpatroon laten zien dat de stoornissen kenmerkt die zijn beschreven onder F60.-. Dientengevolge zijn ze vaak lastiger te diagnosticeren dan de stoornissen uit F60.-. | Voorbeelden zijn onder meer | gemengde persoonlijkheidsstoornissen met kenmerken van verscheidene van de stoornissen uit F60.-, maar zonder een op de voorgrond staand symptomencomplex dat een specifiekere diagnose toelaat | Voorbeelden zijn onder meer | storende persoonlijkheidsveranderingen, niet geclassificeerd onder F60.- of F62.- en beschouwd als secundair aan een hoofddiagnose van een tevens bestaande affectieve of angststoornis.
Définition: Cette catégorie concerne des troubles de la personnalité, souvent gênants, mais ne présentant pas les caractéristiques symptomatiques spécifiques de l'un quelconque des troubles décrits en F60.-. De ce fait, le diagnostic de ces troubles soulève souvent des difficultés. Exemples: modifications gênantes de la personnalité, non classables en F60.- ou F62.-, et considérées comme accessoires comparativement à un diagnostic principal de trouble affectif ou anxieux concomitant | troubles mixtes de la personnalité avec présence de caractéristiques appartenant à plusieurs des troubles décrits en F60.-, mais sans prédominance d'un groupe déterminé de symptômes permettant de faire un diagnostic plus spécifique

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

permanent | één of meer jaren durend
pérenne/pérennant | persistant | permanent

multipara | vrouw die meer dan eens heeft gebaard
multipare | qui a eu plusieurs enfants

inoperabel | niet meer heelkundig te behandelen
inopérable

polyarthritis | ontsteking van meer dan één gewricht
polyarthrite | arthrite affectant plusieurs articulations

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

*Percentage berekend voor aantal personen die antwoordden dat ze een probleem hadden in de mond (d.w.z. 39 jongeren en 227 volwassenen); meer dan één probleem kon gemeld worden.
*Pourcentage calculé pour le nombre de personnes ayant répondu qu’elles éprouvaient un problème buccal (c'est-à-dire 39 jeunes et 227 adultes) ; plusieurs problèmes pouvaient être mentionnés.

Bij de volwassenen werden er wel significante verbanden vastgesteld tussen het gerapporteerd laatste tandartsbezoek en een “regelmatig” contact met de tandarts (significant meer volwassenen die rapporteerden dat ze het voorbije jaar bij de tandarts waren geweest, hadden een “regelmatig” contact met de tandarts - 69% versus 32% voor degenen met een gerapporteerd tandartsbezoek meer dan 1 jaar geleden en 8% voor degenen die al meer dan 5 jaar geen tandarts zagen; p< 0,001), het aantal professionele gebitsreinigingen (significant meer volwassenen die het voorbije jaar bij de tandarts waren geweest, hadden 3 of meer professionele gebitsreinigingen in de periode 2002-2008 - 54% versus 23% voor degenen met een gerapporteerd tandartsbezoek meer dan 1 jaar geleden en 3% voor degenen die al meer dan 5 jaar geen tandarts zagen; p< 0,001) en het aantal vullingen (bij significant meer volwassenen die het voorbije jaar bij de tandarts waren geweest, werden 3 of meer vullingen geattesteerd in de periode 2002-2008 - 61% versus 41% voor degenen met een gerapporteerd tandartsbezoek meer dan 1 jaar geleden en 18% voor degenen die al meer dan 5 jaar geen tandarts zagen; p< 0,001).
Parmi les adultes, par contre des rapports significatifs ont été constatés entre la dernière visite signalée chez le dentiste et un contact régulier avec le dentiste (un nombre significativement supérieur d’adultes signalant qu’ils avaient été chez le dentiste au cours de l’année passée, avaient un contact régulier avec le dentiste - 69% versus 32% pour ceux avec une visite chez le dentiste datait d’il y a plus d’un an et 8% pour ceux qui depuis plus de 5 ans n’avaient pas vu de dentiste; p< 0,001), le nombre de nettoyages professionnels de la dentition (un nombre significativement supérieur d’adultes qui avaient été chez le dentiste l’an passé, avaient eu 3 ou plus de nettoyages professionnels de la dentition dans la période 2002-2008 - 54% versus 23% pour ceux avec une visite chez le dentiste datant d’il y a plus d’un an et 3% pour ceux qui n’avaient plus vu de dentiste depuis plus de 5 ans; p< 0,001) et le nombre de plombages (chez un nombre significativement supérieur d’adultes qui avaient été chez le dentiste l’an passé, 3 ou plus de plombages avaient été attestés dans la période 2002-2008 - 61% versus 41% pour ceux avec une visite chez le dentiste datant d’il y a plus d’un an et 18% pour ceux qui n’ont plus vu de dentiste depuis plus de 5 ans déjà; p< 0,001).

Bij volwassenen met een beperking werd een significant verband vastgesteld tussen het gerapporteerd laatste tandartsbezoek en de subjectieve behandelnood (meer volwassenen met een beperking die de voorbije 5 jaar niet bij de tandarts waren geweest, rapporteerden een probleem in de mond), de vraag naar tandheelkundige verzorging (meer volwassenen met een beperking die het afgelopen jaar niet bij de tandarts waren geweest, zouden graag een tandarts consulteren) en problemen die ervaren worden bij (de organisatie van) een tandartsbezoek (meer volwassenen met een beperking die het afgelopen jaar niet bij de tandarts waren geweest, rapporteerden een probleem om een tandarts te consulteren).
Parmi les adultes limités, on a constaté un rapport significatif entre la dernière visite du dentiste rapportée et le besoin subjectif de traitement (plus d’adultes limités qui n’avaient pas été chez le dentiste durant les 5 dernières années ont signalé un problème au niveau de la bouche), la demande en soins dentaires (plus d’adultes limités qui, l’année précédente, n’avaient pas été chez le dentiste aimeraient en consulter un) et les problèmes éprouvés lors d’une visite chez le dentiste ou pour l’organisation de cette visite (plus d’adultes limités qui, l’année précédente, n’avaient pas été chez le dentiste ont signalé un problème pour en consulter un).

Bij de volwassenen was er wel een significant verband tussen het gerapporteerde tijdstip van het laatste bezoek aan de tandarts en de aanwezigheid van gecarieerde (onbehandelde) definitieve tanden: 69% van de volwassenen met een laatste tandartsbezoek meer dan 5 jaar geleden en 60% van de volwassenen met een laatste tandartsbezoek meer dan één jaar geleden (maar minder dan vijf jaar) hadden definitieve tanden met onbehandelde cariës, versus 52% van degenen die het afgelopen jaar een tandarts consulteerden (p=0,019).
Parmi les adultes, on a néanmoins rapporté un rapport significatif entre le moment rapporté de la dernière visite chez le dentiste et la présence de dents définitives cariées (non traitées): 69% des adultes pour qui la dernière visite chez le dentiste remontait à plus de 5 ans et 60% des adultes pour qui la dernière visite chez le dentiste remontait à plus d’un an (mais à moins de cinq ans) avaient des dents définitives cariées non traitées, contre 52% de ceux qui, l’année précédente, avaient consulté un dentiste (p=0,019).

Bij de volwassenen werd er wel een significant verband vastgesteld: significant meer volwassenen met een beperking die het afgelopen jaar niet bij de tandarts waren geweest, zouden graag een tandarts consulteren (50% (laatste tandartsbezoek meer dan 5 jaar geleden) en 53% (laatste tandartsbezoek meer dan één jaar geleden, maar minder dan vijf jaar) versus 36% bij degenen die recent een tandarts consulteerden; p< 0,001).
Parmi les adultes, on a néanmoins constaté un rapport significatif: un nombre significativement supérieur d’adultes limités qui, l’année précédente, n’avaient pas été chez le dentiste aimeraient en consulter un, à savoir 50% (la dernière visite chez le dentiste remonte à plus de 5 ans) et 53% (la dernière visite chez le dentiste remonte à plus d’un an mais à moins de cinq ans) contre 36% parmi les personnes qui ont récemment consulté un dentiste; p< 0,001.

Bij de volwassenen werd er een significant verband vastgesteld tussen het gerapporteerd laatste bezoek aan de tandarts en de ervaren problemen bij tandartsbezoek: significant meer volwassenen met een beperking die het afgelopen jaar niet bij de tandarts waren geweest, rapporteerden een probleem om een tandarts te consulteren (64% (laatste tandartsbezoek meer dan 5 jaar geleden) en 48% (laatste tandartsbezoek meer dan één jaar geleden, maar minder dan vijf jaar) versus 30% bij degenen die het afgelopen jaar een tandarts consulteerden; p< 0,001).
Parmi les adultes, on a constaté un rapport significatif entre la dernière visite rapportée chez le dentiste et les problèmes rencontrés lors d’une visite chez le dentiste: un nombre significativement supérieur d’adultes limités qui, l’année précédente, n’avaient pas été chez le dentiste ont signalé un problème pour consulter un dentiste, à savoir 64% (la dernière visite chez le dentiste remonte à plus de 5 ans) et 48% (la dernière visite chez le dentiste remonte à plus d’un an mais à moins de cinq ans) contre 30% parmi les personnes qui, l’année précédente, avaient consulté un dentiste; p< 0,001.

Ook tussen het gerapporteerde tijdstip van het laatste bezoek aan de tandarts en de aanwezigheid van gerestaureerde tanden was er een significant verband: 54% van de volwassenen met een laatste tandartsbezoek meer dan 5 jaar geleden hadden gerestaureerde definitieve tanden versus 71% van de volwassenen met een laatste tandartsbezoek meer dan één jaar geleden (maar minder dan vijf jaar) en 82% van degenen die het afgelopen jaar een tandarts consulteerden (p< 0,001).
On a également enregistré un rapport significatif entre le moment rapporté de la dernière visite chez le dentiste et la présence de dents restaurées: 54% des adultes pour qui la dernière visite chez le dentiste remontait à plus de 5 ans avaient des dents définitives restaurées contre 71% des adultes pour qui la dernière visite remontait à plus d’un an (mais à moins de cinq ans) et 82% de ceux qui, l’année précédente, avaient consulté un dentiste (partie< 0,001).

3) Alcoholisme bij volwassenen Op dit gebied werden meer evaluaties uitgevoerd dan voor diverse andere verslavingen bij volwassenen. Ze hadden betrekking op de volgende therapeutische aanpakken bij de hulpverlening aan gezinnen: therapie om de aanpassing aan stress te verbeteren (Rychtarik et McGillicuddy, 1998); aanpak van de twaalf stappen van Al-Anon voor het gezin (Miller et al, 1999) of in groepen (Dittrich et Trapold, 1984); psycho-educatie van de niet aan drank verslaafde familieleden (CRAFT) (Miller et al, 1999); eenzijdige familiale aanpak van de niet aan drank verslaafde partner (Thomas et al, 1990); aanpak voor een verandering onder druk (Barber et al, 1996, 1998); koppeltherapieën van het gedragstherapeutische type, gericht op het controleren van het nemen van disulfiram (Azrin, 1976; Azrin et al, 1982; O’Farell et al, 1992, 1993, 1998) of een andere overeenkomst (Fals et al, 2001, 2002); familie- of koppeltherapeutische aanpak van het meer klassieke type (McCrady et al, 1979; Orchen, 1983; Grigg, 1994; Shoham et al, 1998).
3) L’alcoolisme chez l’adulte Les évaluations ont été, ici, plus nombreuses que dans le cas de toxicomanies diverses chez l’adulte et ont porté sur les approches thérapeutiques suivantes, en ce qui concerne l’aide aux familles : thérapie pour améliorer l’adaptation au stress (Rychtarik et McGillicuddy, 1998); approche des 12 étapes d’Al-Anon pour la famille (Miller et al, 1999) ou en groupe (Dittrich et Trapold, 1984); psychoéducation des membres non alcooliques de la famille (CRAFT) (Miller et al, 1999); approche familiale unilatérale pour le conjoint non alcoolique (Thomas et al, 1990); approche pour un changement sous pression (Barber et al, 1996, 1998); thérapies de couple de type comportemental, centrés sur le contrôle de la prise de disulfiram (Azrin, 1976; Azrin et al, 1982; O’Farell et al, 1992, 1993, 1998) ou sous un autre contrat (Fals et al, 2001, 2002); approche familiale ou de couple plus classique (McCrady et al, 1979; Orchen, 1983; Grigg, 1994; Shoham et al, 1998).

Een recente Europese epidemiologische studie (Bruffaerts e.a., 2004a) vat de bevindingen in verband met de prevalentie van mentale stoornissen bij volwassenen en ouderen in België als volgt samen: “Meer dan 27 % had ooit in zijn/haar leven een mentale stoornis; één op negen (10, 7 % van de totale bevolking) had een mentale stoornis in het laatste jaar. D.w.z. meer dan twee miljoen Belgen heeft ooit een mentale stoornis doorgemaakt en meer dan 800.000 personen hadden een mentale stoornis in het voorbije jaar.
Une étude épidémiologique européenne récente (Bruffaerts e.a., 2004a) résume de la façon suivante les conclusions concernant la prédominance de troubles mentaux chez les adultes et les personnes âgées en Belgique: « Plus de 27 % ont manifesté un trouble mental au cours de leur vie; une personne sur 9 (10,7% de la population totale) a développé un trouble mental au cours de l’année écoulée, c.-à-d. que plus de deux millions de Belges ont développé un trouble mental au cours de leur vie et plus de 800.000 personnes ont manifesté un trouble mental au cours de l’année écoulée.

De jongeren voelen zich gemiddeld iets minder ernstig vermoeid (schaal ‘subjectieve moeheid’: 48,1 versus een globaal gemiddelde van 51,8 in de centra voor volwassenen) maar hebben dienaangaande wel nog steeds veel meer problemen dan een normgroep van gezonde volwassenen 104 (gemiddelde score van 17,3 op de schaal ‘subjectieve moeheid’).
Les jeunes se sentent en moyenne un peu moins fatigués (échelle ‘fatigue subjective’ : 48,1 contre une moyenne globale de 51,8 dans les centres pour adultes), mais connaissent à cet égard encore beaucoup plus de problèmes qu'un groupe norme d'adultes en bonne santé 104 (score moyen de 17,3 sur l'échelle ‘fatigue subjective’).