Traduction de «verweerder niet in gebreke heeft gesteld » (Néerlandais → Français) :

«In dit geval wordt niet betwist dat de eiser de verweerder niet in gebreke heeft gesteld om hem de te veel ontvangen ZIV-inhoudingen terug te betalen en evenmin een eis tot terugbetaling van de onverschuldigde bedragen heeft ingediend zoals uitdrukkelijk wordt voorgeschreven in de bepalingen van artikel 3, § 4, van het voornoemde Koninklijk besluit van 15 september 1980».
« En l'espèce, il n'est pas contesté que le demandeur n'a pas mis en demeure le défendeur de lui ristourner les trop - perçus de retenues AMI et pas davantage introduit une demande de remboursement des montants indus comme le prévoient expressément les dispositions de l’article 3, § 4 de l’arrêté royal du 15 septembre 1980 précité ».

Waarschijnlijk heeft Marc Justaert de voorwaarden die de BVAS heeft gesteld alvorens de onderhandelingen te starten, niet verteerd.
Sans doute, Marc Justaert n’a-t-il pas digéré les préalables que l’ABSyM a posés avant d’entreprendre les négociations.

De wetgever zelf was zich hiervan dermate bewust dat hij de niet-betaling van de bijdrage in het bijzonder tuchtrechtelijk strafbaar heeft gesteld (art. 18 Koninklijk besluit nr. 79 van 10 november 1967 betreffende de Orde der geneesheren).
Le législateur lui-même en était à ce point conscient qu'il a spécialement rendu disciplinairement punissable le non-paiement de la cotisation (art. 18 de l'arrêté royal n° 79 du 10 novembre 1967 relatif à l'Ordre des médecins).

Wij baseren ons op een uitspraak van de rechtbank van eerste aanleg van Gent d.d. 14 oktober 2010, die in een uitdrukkelijke motivering heeft gesteld dat er wel degelijk supplementen mogen worden aangerekend voor prestaties klinische biologie op het niet via forfaitaire honoraria vergoede gedeelte van 25%.
Nous nous basons sur un jugement du tribunal de première instance de Gand du 14 octobre 2010 qui, dans une motivation explicite, a déterminé que des suppléments peuvent bien être imputés aux 25% d’honoraires non forfaitaires de prestations de biologie clinique.

Het arrest, dat beslist dat “het geschil () betrekking had op de beslissing die de einddatum van de arbeidsongeschiktheid vaststelde op 13 maart 2006; (dat) de rechter moest bepalen of (de verweerder) op de betwiste datum van 13 maart 2006 al dan niet arbeidsongeschikt was (en dat) de eerste rechter in zijn dictum uitspraak heeft gedaan binnen de grenzen van het hem voorgelegde geschil, (in zoverre) geen van de partijen in eerste aanleg conclusie heeft genomen; (dat) geen van de partijen de eerste rechter heeft gevraagd om ook over de daaropvolgende periode uitspraak te doen”, en dat “(de eiser), na de neerlegging van het deskundigenverslag, niet gevraagd heeft om uitspraak te doen over de gehele periode van 13 maart 2006 tot 1 oktober 2007”, en daarenboven vermeldt dat “het feit dat de deskundige de arbeidsongeschiktheid niet alleen onderzocht heeft op de litigieuze datum maar ook daarna, tot aan de neerlegging van zijn verslag (.), niet tot gevolg heeft dat het geschil dat bij de rechter aanhangig wordt gemaakt, ruimer is dan dat welk de partijen hem hebben voorgelegd”, en bijgevolg beslist dat “de eerste rechter, die het deskundigenverslag goedkeurt maar tegelijkertijd concludeert dat (de verweerder) arbeidsongeschikt was vanaf 13 maart 2006, het hem voorgelegd geschil correct heeft beoordeeld, zonder dat kan worden vastgesteld dat zijn gedachtegang tegenstrijdig was”, is niet naar recht verantwoord.
Dès lors, en considérant que “l’objet de la contestation portait (..) sur la décision fixant au 13 mars 2006 la date de la fin de l’incapacité ; (qu’) il s’agissait pour le juge de déterminer l’existence ou non d’une incapacité de travail (du défendeur) à la date litigieuse du 13 mars 2006 (et que, par) son dispositif, le premier juge a strictement tranché la contestation qui lui était soumise (dans la mesure où) aucune des parties n’a conclu en première instance, (qu’) aucune des parties n’a demandé au premier juge de se prononcer également sur la période subséquente”, et qu’“après dépôt du rapport d’expertise, (le défendeur) n’a pas demandé qu’il soit statué pour toute la période du 13 mars 2006 au 1 er octobre 2007”, et en énonçant encore que “le fait que l’expert ait examiné la capacité de travail non seulement à la date litigieuse mais également ensuite, jusqu’au dépôt de son rapport (.), n’a pas pour effet de saisir le juge d’une contestation plus ample que celle qui lui est soumise par les parties”, pour décider en conséquence qu’“en déclarant entériner le rapport d’expertise tout en concluant que (le défendeur) était en incapacité de travail à partir du 13 mars 2006, le premier juge a correctement tranché la contestation qui lui était soumise, sans qu’il puisse être constaté de contradiction dans son raisonnement”, l’arrêt n’est pas légalement justifié.

Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat de Gewestelijke commissie van de Geneeskundige raad voor invaliditeit beslist heeft om de verweerder niet langer als arbeidsongeschikt te beschouwen vanaf 13 maart 2006.
Il ressort des pièces auxquelles la Cour peut avoir égard que la commission régionale du Conseil médical de l’invalidité a décidé de mettre fin à la reconnaissance de l’incapacité de travail du défendeur à partir du 13 mars 2006.

Het arrest stelt vast dat de verweerder, voor de arbeidsrechtbank, beroep heeft ingesteld tegen de beslissing van de Gewestelijke commissie van de Geneeskundige raad voor invaliditeit, die hem vanaf 13 maart 2006 arbeidsgeschikt verklaarde, omdat de voorwaarden, bepaald in artikel 100 van de Wet betreffende verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, niet meer waren vervuld.
L’arrêt constate que le défendeur a saisi le tribunal du travail d’un recours contre la décision de la commission régionale du Conseil médical de l’invalidité mettant fin à son incapacité de travail à partir du 13 mars 2006 parce que les conditions prévues à l’article 100 de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, n’étaient plus réunies.

Bij het verstrijken van deze termijnen en/of het niet naleven van de regels is het laboratorium van rechtswege in gebreke gesteld voor de betaling van de totaliteit van de nog verschuldigde sommen».
A l’expiration de ces délais et/ou en cas de non-respect des modalités, le laboratoire est mis en demeure de plein droit de payer la totalité des sommes encore dues».

Appellante die voorhoudt de aangetekende zending niet te hebben ontvangen draagt, in toepassing van artikel 870 van het Gerechtelijk Wetboek, hiervan de bewijslast; appellante blijft echter in gebreke het bewijs te leveren dat zij de aangetekende brief van 30 september 2003 niet heeft ontvangen en tot op heden deed zij hiertoe geen enkele inspanning.
Appellante die voorhoudt de aangetekende zending niet te hebben ontvangen draagt, in toepassing van artikel 870 van het Gerechtelijk Wetboek, hiervan de bewijslast ; appellante blijft echter in gebreke het bewijs te leveren dat zij de aangetekende brief van 30 september 2003 niet heeft ontvangen en tot op heden deed zij hiertoe geen enkele inspanning.

De artikelen 1 tot 4, 6 en 7 van de Richtlijn 89/105/EEG van de Raad van 21 december 1988 zijn, zoals het Hof reeds heeft vastgesteld in B.5.9. van zijn arrest nr. 150/2006 van 11 oktober 2006, vreemd aan een maatregel die, zoals de bestreden bepaling, niet tot doel heeft de prijs van een geneesmiddel of het terugbetaalbare karakter ervan te bepalen, maar uitsluitend het bedrag vast te stellen van de provisie die ten gunste van het RIZIV ter beschikking moet worden gesteld door de farmaceutische bedrijven, en die is bestemd om het hoofd te bieden aan eventuele begrotingsoverschrijdingen van de ziekte- en invaliditeitsverzekering.
En ce qui concerne les articles 1 er à 4, 6 et 7 de la directive 89/105/CEE du Conseil du 21 décembre 1988, ainsi que la Cour l'a déjà constaté dans le B.5.9. de son arrêt n° 150/2006, du 11 octobre 2006, ceux-ci sont étrangers à la mesure qui, comme la disposition attaquée, a pour objet, non pas de déterminer le prix d'un médicament ou son caractère remboursable, mais uniquement de fixer le montant de la provision qui doit être rendue disponible par les firmes pharmaceutiques au profit de l'INAMI, et qui est destinée à remédier aux éventuels dépassements budgétaires de l'assurance maladie-invalidité.