Traduction de «vertoonde meer » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

aandoeningen uit I21-I22 en I24.- gespecificeerd als chronisch of met vermelde duur van meer dan 4 weken (meer dan 28 dagen) vanaf begin
Tout état classé en I21-I22 et I24.- précisé comme chronique ou d'une durée de 4 semaines au moins (plus de 28 jours) depuis le début

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

foetus of zuigeling met zwangerschapsduur van 42 voltooide-weken of meer (294 dagen of meer), niet-'heavy- or large-for-dates' | postmaturiteit NNO
Postmaturité SAI

Omschrijving: Deze categorie is bedoeld voor persoonlijkheidsstoornissen die dikwijls problemen veroorzaken, maar niet het specifieke symptomenpatroon laten zien dat de stoornissen kenmerkt die zijn beschreven onder F60.-. Dientengevolge zijn ze vaak lastiger te diagnosticeren dan de stoornissen uit F60.-. | Voorbeelden zijn onder meer | gemengde persoonlijkheidsstoornissen met kenmerken van verscheidene van de stoornissen uit F60.-, maar zonder een op de voorgrond staand symptomencomplex dat een specifiekere diagnose toelaat | Voorbeelden zijn onder meer | storende persoonlijkheidsveranderingen, niet geclassificeerd onder F60.- of F62.- en beschouwd als secundair aan een hoofddiagnose van een tevens bestaande affectieve of angststoornis.
Définition: Cette catégorie concerne des troubles de la personnalité, souvent gênants, mais ne présentant pas les caractéristiques symptomatiques spécifiques de l'un quelconque des troubles décrits en F60.-. De ce fait, le diagnostic de ces troubles soulève souvent des difficultés. Exemples: modifications gênantes de la personnalité, non classables en F60.- ou F62.-, et considérées comme accessoires comparativement à un diagnostic principal de trouble affectif ou anxieux concomitant | troubles mixtes de la personnalité avec présence de caractéristiques appartenant à plusieurs des troubles décrits en F60.-, mais sans prédominance d'un groupe déterminé de symptômes permettant de faire un diagnostic plus spécifique

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

polyarthritis | ontsteking van meer dan één gewricht
polyarthrite | arthrite affectant plusieurs articulations

inoperabel | niet meer heelkundig te behandelen
inopérable

permanent | één of meer jaren durend
pérenne/pérennant | persistant | permanent

multipara | vrouw die meer dan eens heeft gebaard
multipare | qui a eu plusieurs enfants

chronische rugpijn gedurende meer dan 3 maand
douleur dorsale chronique d'une durée supérieure à trois mois

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij proefpersonen die gevaccineerd werden binnen een termijn van tien jaar na een voorgaande dosis van difterie/tetanus/poliomyelitisvaccin, vertoonde meer dan 99% van de gevaccineerden antilichamen tegen difterie tetanus en poliomyelitis (virustypes 1, 2 en 3) boven het beschermende niveau, één maand na injectie met REVAXiS®.
Chez les sujets vaccinés dans un délai de dix ans après une dose précédente de vaccin diphtérique / tétanique / poliomyélitique, plus de 99 % des sujets ont atteint des taux d'anticorps protecteurs contre la diphtérie, le tétanos et la poliomyélite (virus de types 1, 2 et 3), un mois après l'administration de REVAXiS®.

Bij verdere langetermijnbehandeling vertoonde 47,4% van de patiënten geen tonisch-clonische aanvallen meer gedurende minstens 6 maanden en vertoonde 31,5% geen tonisch-clonische aanvallen meer gedurende minstens 1 jaar.
Avec un traitement poursuivi à long terme, 47,4% des patients n'ont pas présenté de crises tonico-cloniques pendant au moins 6 mois et 31,5% n'en ont pas présenté pendant au moins 1 an.

Bij verdere langetermijnbehandeling vertoonde 28,6% van de patiënten geen myoclonische aanvallen meer gedurende minstens 6 maanden en vertoonde 21,0% van de patiënten geen myoclonische aanvallen meer gedurende minstens 1 jaar.
Avec un traitement poursuivi à long terme, 28,6% des patients n'ont pas présenté de crises myocloniques pendant au moins 6 mois et 21,0% n'en ont pas présenté pendant au moins 1 an.

Vergeleken met geïnhaleerd beclomethason (200 μg tweemaal daags met een spacer), vertoonde montelukast een snellere initiële respons, hoewel over de 12 weken van het onderzoek beclomethason gemiddeld meer effect vertoonde (% verandering t.o.v. baseline voor montelukast t.o.v. beclomethason, voor respectievelijk FEV 1: 7,49% t.o.v. 13,3%; gebruik van bèta-agonisten: -28,28% t.o.v. -43,89%).
Par comparaison à la béclométasone inhalée (200 μg deux fois par jour à l’aide d'une chambre d’expansion), le montélukast apportait une réponse initiale plus rapide, même si dans l’étude de 12 semaines, la béclométasone offrait un effet thérapeutique moyen supérieur (pourcentages de modification par rapport au départ sous montélukast ou béclométasone, VEMS : 7,49 % contre 13,3 % ; utilisation de bêta-agonistes : -28,28 % contre -43,89 %).

Kenmerkend was dat deze verschijnselen begonnen gedurende de eerste maand van de behandeling (ongeveer 30% van de honden vertoonde tenminste eenmaal braken en 12% vertoonde één van de andere verschijnselen) en gestaag minder werden in de loop van de behandeling. Sommige honden (minder dan 10%) vertoonden herhaaldelijk braken (bv gemiddeld meer dan één keer in een periode van 20 dagen).
Certains chiens (moins de 10 %) ont vomi de façon répétée (plus d’une fois tous les 20 jours en moyenne).

Chloordioxide en chloor waren de meest werkzame behandelingen, vooral tegen Legionella; ozon vertoonde een grotere activiteit tegen protozoa, terwijl koper-zilver maar weinig effect had voor alle onderzochte eindpunten Tevens bleek dat koper-zilver meer corrosie veroorzaakt dan de andere methodes (Loret et al., 2005).
Le dioxyde de chlore et le chlore se sont avérés les traitements les plus efficaces, surtout contre les légionelles, l’ozone était quant à lui plus actif contre les protozoaires et le cuivre-argent a produit des effets médiocres pour l’ensemble des critères étudiés. De plus, il est apparu que le cuivre-argent cause davantage de corrosion que les autres méthodes (Loret et al., 2005).

Meer dan 80% van de met mitotaan behandelde patiënten vertoonde ten minste één van de bijwerkingen.
Au moins un effet indésirable a été rapporté chez plus de 80 % des patients traités par mitotane.

Voorzichtigheid is geboden bij toediening van cisatracurium aan patiënten die overgevoeligheid hebben vertoond voor andere neuromusculaire blokkers, aangezien een hoge frequentie van kruisovergevoeligheid (meer dan 50%) tussen neuromusculaire blokkers is gerapporteerd.
La prudence s’impose lors de l'administration de cisatracurium à des patients ayant des antécédents d'hypersensibilité à d'autres curarisants, car un taux élevé de sensibilité croisée (supérieur à 50 %) a été signalé entre les curarisants.

Er zijn geen formele interactie onderzoeken met Metalyse en andere algemeen toegediende geneesmiddelen uitgevoerd in patiënten met AMI. Echter, de analyse van data van meer dan 12.000 patiënten behandeld gedurende fase I, II, III vertoonde geen klinisch relevante interacties met gelijktijdig toegediende geneesmiddelen die algemeen gebruikt worden in patiënten met AMI en Metalyse.
Aucune étude formelle d'interaction entre Métalyse et les médicaments habituellement administrés chez les patients atteints d'infarctus du myocarde n'a été menée. Toutefois, l'analyse des données recueillies chez plus de 12 000 patients traités au cours des phases I, II et III n'a révélé aucune interaction cliniquement notable lors de l'administration de Métalyse avec les produits habituellement utilisés dans le traitement de l'infarctus du myocarde.

Farmacokinetica bij pediatrische patiënten De beoordeling van de farmacokinetica bij kinderen in de leeftijd van 1–17 jaar vertoonde een gelijksoortige blootstelling vergeleken met volwassenen met doses van 15 mg voor kinderen die minder wogen dan 30 kg en 30 mg voor kinderen die meer wogen.
Propriétés pharmacocinétiques chez les patients pédiatriques L’évaluation des données pharmacocinétiques chez les enfants âgés de 1 à 17 ans a révélé une exposition similaire en comparaison avec les adultes recevant des doses de 15 mg pour les patients de moins de 30 kg et de 30 mg pour les patients de plus de 30 kg.