Traduction de «verstrekken en gaf het » (Néerlandais → Français) :

In zijn beraadslaging nr. 96/65, gewijzigd op 12 mei 1998, stelde het toenmalige Toezichtscomité van de Kruispuntbank voor sociale zekerheid (heden Sectoraal Comité voor de sociale zekerheid, deel uitmakend van de Commissie voor bescherming van de persoonlijke levenssfeer) bovendien vooreerst vast dat de instellingen van sociale zekerheid er inderdaad toe gehouden zijn dergelijke inlichtingen te verstrekken en gaf het bijgevolg zijn principiële machtiging aan de instellingen voor sociale zekerheid om dergelijke gegevens over te maken.
Dans sa délibération n° 96/65, modifiée le 12 mai 1998, l’ancien Comité de surveillance de la Banque-carrefour de la sécurité sociale (devenu Comité sectoriel de la sécurité sociale, institué au sein de la Commission de la protection de la vie privée) a en outre constaté que les organismes de sécurité sociale étaient, en effet, tenus de fournir de tels renseignements et a donné par conséquent son autorisation de principe aux institutions de sécurité sociale en vue de communiquer pareilles données.

Het gaf het RIZIV ook de gelegenheid om enerzijds inlichtingen te verstrekken over de initiatieven die op het gebied van zeldzame ziekten en weesgeneesmiddelen zijn genomen en om anderzijds te herinneren aan de procedure voor registratie van weesgeneesmiddelen en aan die voor de terugbetaling ervan via de 2 bevoegde organen, namelijk het Federaal agentschap voor geneesmiddelen en gezondheidsproducten (FAGG) en het RIZIV.
Ce fut aussi l’occasion pour l’Institut d’une part, d’informer sur les initiatives prises dans le domaine des maladies rares et des médicaments orphelins, et d’autre part, de rappeler le parcours de l’enregistrement d’un médicament orphelin et celui de son remboursement, via les 2 organismes compétents, à savoir respectivement l’Agence fédérale pour les médicaments et produits de santé (AFMPS) et l’INAMI.

In een vragenlijst gaf 32% van de bewoners aan gemalen voedsel te gebruiken en 52% gaf aan moeite te hebben om hard voedsel te kauwen.
Dans un questionnaire, 32% des habitants prétendaient ne se nourrir qu’avec des aliments moulus et 52% signalaient avoir des difficultés pour mastiquer les aliments plus durs.

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt verstaan onder : klinische audit : een stelselmatige analyse of het stelselmatig doorlopen van medisch-radiologische procedures ter verbetering van de kwaliteit en de resultaten van de patiëntenzorg via een gestructureerde doorlichting waarbij radiologische handelingen, procedures en resultaten worden getoetst aan de overeengekomen normen voor goede radiologische praktijk, waarna de handelingen, waar zulks wenselijk is, worden gewijzigd en waarna zo nodig nieuwe normen worden toegepast; medische verantwoordelijkheid : de verantwoordelijkheid toegewezen aan een practicus betreffende individuele medische blootstellingen, meer bepaald : de rechtvaardiging; de optimalisering; de klinische evaluatie van het resultaat; de samenwerking ten aanzien van de praktische aspecten, waar nodig, met andere specialisten en het personeel; waar noodzakelijk het inwinnen van gegevens over eerdere onderzoeken; het onmiddellijk verstrekken van bestaande radiologische gegevens en/of dossiers aan andere practici en/of voorschrijvende artsen, naargelang het geval; in voorkomend geval het verstrekken van informatie aan patiënten en andere betrokken personen over het risico van ioniserende stralingen; diagnostische referentieniveaus : de dosisniveaus in de medische radiodiagnostiek en, in het geval van radiofarmaca, de hoeveelheden die voor karakteristieke onderzoeken worden toegediend, voor groepen patiënten van standaardafmetingen of standaardfantomen voor breed gedefinieerde soorten apparatuur.
Pour l’application du présent chapitre, on entend par : audit clinique : un examen ou un passage en revue systématique des procédures radiologiques médicales, qui vise à améliorer la qualité et le résultat des soins administrés au patient grâce à un examen structuré dans le cadre duquel les pratiques, les procédures et les résultats radiologiques sont comparés à des référentiels convenus de bonnes procédures radiologiques médicales et qui donne lieu à la modification des pratiques, si cela s’impose, et à l’application de nouveaux référentiels en cas de nécessité; responsabilité médicale : la responsabilité attribuée à un praticien en matière d’expositions médicales individuelles, notamment : la justification; l’optimisation; l’évaluation clinique du résultat; la collaboration avec d’autres spécialistes et le personnel, le cas échéant, sur le plan des aspects pratiques; la collecte d’informations, si cela est nécessaire, sur des examens antérieurs; la fourniture, à d’autres praticiens et/ou médecins prescripteurs, d’informations et/ou de dossiers radiologiques, selon les cas; la fourniture éventuelle d’informations aux patients et autres personnes concernées sur les risques des rayonnements ionisants; niveaux de référence diagnostiques : des niveaux de dose dans les pratiques radiodiagnostiques ou, dans le cas de produits radiopharmaceutiques, des niveaux d’activité, pour des examens types sur des groupes de patients types ou sur des « fantômes » types, pour des catégories larges de types d’installations.

Dat de resultaten van de centra minder goed zijn dan in de evidence based studies, is vermoedelijk onder andere ook te wijten aan het feit dat de cognitieve gedragstherapie weinig individueel maar vooral in groep verstrekt is geweest door de centra (wat overigens één van de uitgangspunten van de financiering van de centra was, zonder dat dit uitgangspunt het de centra onmogelijk maakte om toch een aantal individuele sessies te verstrekken, mits een beperking van het totaal aantal sessies of andere sessies in grotere groepen te verstrekken).
Que les résultats des centres soient moins bons que dans les études evidence-based est sans doute dû entre autres au fait que les centres dispensent rarement la thérapie cognitivocomportementale de manière individuelle. Elle est dispensée plutôt en groupe (ce qui était d’ailleurs un des principes du financement des centres, sans que ce principe empêchât les centres de dispenser pourtant certaines séances individuelles, moyennant une limitation du nombre total de séances ou d’autres séances dans des groupes plus nombreux).

Aanbeveling 1: Informatie verstrekken aan gezondheidswerkers en het grote publiek Het is essentieel om aan gezondheidswerkers en het grote publiek achtergrondinformatie te verstrekken over genetische tests, alsook de dienstverlening op dat vlak te beschrijven. Het is belangrijk te
Recommandation 1: Délivrance d’informations aux professionnels de la santé et au grand public Il est essentiel que les professionnels de la santé et le grand public reçoivent des informations de base concernant les tests génétiques ainsi qu’une description des services fournis en la matière.

Tot nu gaf een voorschrift op stofnaam (VOS) aan de patiënt maar één garantie, namelijk dat hij geen supplement betaalde bovenop het remgeld.
A partir du 1er avril 2012, les règles applicables à la délivrance d’un médicament prescrit en dénomination commune internationale (DCI) changent. au patient : qu’il ne paie pas de supplément en plus du ticket modérateur.

In 2005 gaf ons land meer dan 22 miljoen euro voor chinolones uit en 23 miljoen euro in 2006, ofwel respectievelijk 21 % en 22 % van de uitgaven voor antibiotica.
En 2005, notre pays dépensait, pour l’utilisation des quinolones, plus de 22 millions d’EUR et 23 millions d’euros en 2006, soit respectivement 21% et 22% des dépenses d’antibiotiques.

b) Tot op heden was de tegemoetkoming van de verzekering geneeskundige verzorging voornamelijk verbonden aan de “motorische functie van de onderste ledematen”: de mobiliteitsbeperking die niet volledig was of die het gevolg was van andere problemen (o.a. ademhalingstoornissen), gaf niet altijd recht op een vergoeding van de verzekering.
b) Jusqu’à présent, un des critères principaux pour l’intervention de l’assurance soins de santé était la fonction motrice des membres inférieurs : la personne dont la limitation de mobilité n’était pas complète ou découlait de problèmes autres que locomoteurs (insuffisance respiratoire, par exemple) n’avait pas toujours droit à une intervention de l’assurance.