Traduction de «verhoogde inr-waarde dienen » (Néerlandais → Français) :

Omdat Pradaxa kan bijdragen aan een verhoogde INR-waarde, dienen INR-testen niet eerder dan 2 dagen na het stoppen van de behandeling met Pradaxa te worden uitgevoerd.
Pradaxa peut contribuer à l’augmentation de l’INR. Par conséquent, avant toute mesure de l’INR, un délai d’au moins deux jours doit être respecté après la dernière prise de Pradaxa.

In een commentaar naar aanleiding van deze studie, vestigt een lezer er ook de aandacht op dat in afwezigheid van risicofactoren voor bloedingen (b.v. antecedenten van ulcus pepticum, trombopenie, recente chirurgie) een verhoging van de INR-waarde tussen 4,5 en 10 het risico van ernstige bloedingen slechts weinig verhoogt; hij voegt er ook aan toe dat een overdreven correctie van de INR door toediening van vitamine K het risico van tromboembolie nutteloos verhoogt, in het bijzonder bij de patiënten met verhoogd risico van trombo-embolie.
Dans un commentaire à propos de cette étude, un lecteur attire également l’attention sur le fait qu’en l’absence de facteurs de risque d’hémorragie (tels antécédents d’ulcère peptique, thrombopénie, chirurgie récente), une élévation de l’INR entre 4,5 et 10 n’entraîne qu’une faible augmentation du risque d’hémorragie grave; il ajoute qu’une correction exagérée de l’INR par administration de vitamine K augmente inutilement le risque thrombo-embolique, notamment chez les patients avec un risque élevé de thrombo-embolie.

Hij besluit dat het onderbreken van de anticoagulerende behandeling de enige aangewezen maatregel is in afwezigheid van bloedingen bij de meeste patiënten met een INR tussen 4,5 en 10, en dat vitamine K zou moeten voorbehouden worden voor patiënten met een verhoogd risico van bloedingen bij wie het voordeel van een plotse daling van de INR-waarde het risico van trombo-embolie compenseert.
Il conclut que l’interruption du traitement anticoagulant est la seule mesure appropriée en l’absence d’hémorragie chez la plupart des patients avec un INR entre 4,5 et 10, et que la vitamine K devrait être réservée aux patients avec un risque élevé d’hémorragie chez qui le bénéfice d’une réduction brutale de l’INR contrebalance le risque de thrombo-embolie.

Als de INR, naargelang de indicatie, boven de 3 of 3,5 stijgt (of als de Quick-tijd daalt tot minder dan 15% van de normale waarde) dienen deze waarden tot in de optimale therapeutische zone te worden teruggebracht, ook als geen bloedingen optreden. Daartoe dient de toediening van Marcoumar gedurende korte tijd te worden stopgezet en/of dient vitamine K1 oraal of zo nodig in zeer langzame intraveneuze injectie te worden toegediend.
Si l’INR augmente au-dessus de 3,0 ou 3,5 selon l’indication (ou si le temps de Quick descend au-dessous de 15% de la normale), il convient, même en l'absence d'hémorragies, de ramener ces valeurs dans la zone thérapeutique optimale en interrompant pour peu de temps la prise de Marcoumar et/ou en administrant de la vitamine K1 par voie orale ou si nécessaire, par voie I. V. très lente.

Bij patiënten behandeld met orale anticoagulantia is bij uitgesproken verhoging van de INR-waarde het risico van bloedingen verhoogd.
Chez des patients traités par un anticoagulant oral, une élévation exagérée de l’INR augmente le risque d’hémorragie.

De INR is de verhouding van de PT van het geanticoaguleerde plasma van de patiënt tot de normale PT van het plasma met gebruikmaking van hetzelfde tromboplastine in hetzelfde testsysteem, verhoogd tot een waarde die door de ‘International Sensitivity Index’ is gedefinieerd. Over het algemeen ligt de onderhoudsdosis tussen 1 en 8 mg per dag, afhankelijk van de patiënt, de onderliggende ziekte, de klinische indicatie en de gewenste intensiteit van anticoagulatie.
L'INR est le rapport entre le PT du plasma anticoagulé du patient et le PT du plasma normal, mesurés par la même méthode avec la même thromboplastine, élevé à une puissance définie par l’‘International Sensitivity Index’ En général, la posologie d’entretien se situe entre 1 et 8 mg par jour, en fonction du patient, de la maladie sous-jacente, de l’indication clinique et de l’intensité d’anticoagulation souhaitée.