In ernstige gevallen kan de onthouding zich uiten door : verlies van gevoel voor de werkelijkheid, zelfvervreemding, gehoorstoornissen, oorsuizingen, gevoelloosheid en tintelingen in de ledematen, overgevoeligheid voor licht, voor geluid
en voor lichamelijk contact/wijzigingen van de waarnemingen, onwillekeurige bewegingen, misselijkheid, braken, diarree, verlies van eetlust, buikkrampen, hallucinaties/wanen, stuipen/epileptische aanvallen, beven, panische aanvallen, duizeligheid, toegenomen reflexen, korte termijn geheugenverlies, verhoging van de temperatuur, hartkloppingen, versnelde frequentie van de hartslag. Stuipen/epileptis
che aanval ...[+++]len komen vaker voor bij patiënten die lijden aan ziekten die met aanvallen gepaard gaan of bij patiënten die geneesmiddelen nemen die het optreden ervan vergemakkelijken.
Dans les cas graves, l'état de manque peut se traduire par : perte du sens de la réalité, devenir un étranger pour soi-même, trouble de l'audition, bourdonnements d'oreille, perte de sensibilité et picotements dans les membres, hypersensibilité à la lumière, au bruit et aux contacts physiques/ modifications de la perception, mouvements involontaires, nausées, vomissements, diarrhée, perte de l'appétit, crampes abdominales, hallucinations/délires, convulsions/crises d'épilepsie, tremblements, accès de panique, vertiges, réflexes augmentés, perte de la mémoire à court terme, augmentation de