Vertaling van "tot 84 jaar " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

humaan rhinovirus 84
rhinovirus humain 84

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als vroeg of zich manifesterend binnen twee jaar na geboorte. | vroege congenitalesyfilis | cutaan | vroege congenitalesyfilis | mucocutaan | vroege congenitalesyfilis | visceraal | vroege congenitale syfilitische- | faryngitis | vroege congenitale syfilitische- | oculopathie | - | vroege congenitale syfilitische- | osteochondropathie | vroege congenitale syfilitische- | pneumonie | vroege congenitale syfilitische- | rinitis | vroege congenitale syfilitische- | laryngitis
Laryngite | Oculopathie | Ostéochondropathie | Pharyngite | Pneumopathie | Rhinite | syphilitique congénitale précoce | Syphilis congénitale précoce:cutanée | cutanéo-muqueuse | viscérale

dood door obstretische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door indirecte obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique indirecte survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door directe obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique directe survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als laat of zich manifesterend vanaf tweede jaar na geboorte. | gewrichten van Clutton (M03.1) | Hutchinson- | tanden | Hutchinson- | trias | late congenitale | cardiovasculaire-syfilis (I98.0) | late congenitale | syfilitische- | artropathie (M03.1) | late congenitale | syfilitische- | osteochondropathie (M90.2) | syfilitische zadelneus
Arthropathie+ (M03.1*) | Ostéochondropathie+ (M90.2*) | syphilitique congénitale tardive | Dents de Hutchinson Maladie de Clutton+ (M03.1*) Nez en selle attribuable à la syphilis Syphilis cardio-vasculaire congénitale tardive+ (I98.0*) Triade de Hutchinson

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Ten slotte nog een zorgwekkende vaststelling: hoewel deskundigen wijzen op het belang van een vroegtijdige opsporing en een snelle aanpak van de ziekte, blijkt de gemiddelde leeftijd bij het begin van de behandeling gestegen te zijn met 1 jaar tussen 2006 en 2012: 79 jaar bij thuiswonende patiënten, 84 jaar in een instelling (wat lijkt te wijzen op een laattijdige diagnose).
Enfin, plus préoccupant, malgré l’insistance des experts sur l’importance d’un dépistage précoce de la maladie et d’une prise en charge rapide, l’âge moyen du début du traitement a augmenté d’un an entre 2006 et 2012 : 79 ans à domicile, 84 ans en institution (ce qui laisse supposer un diagnostic tardif).

Voor een oudere proefpersoon (leeftijd van 84 jaar) met een laag lichaamsgewicht (35 kg) wordt voorspeld dat de AUC (0-24) 35% hoger is dan de populatieschatting (proefpersoon met COPD van 60 jaar oud en met een lichaamsgewicht van 70 kg), terwijl de C max onveranderd was.
Pour un sujet âgé (84 ans) et de faible poids (35 kg) l’ASC (0-24) du vilanterol est estimée être plus importante de 35% comparativement à la population de référence (patients ayant une BPCO, âgés de 60 ans et avec un poids de 70 kg), alors que la C max était inchangée.

De mediane leeftijd was 61 jaar (bereik 22 tot 84 jaar). De mediane duur van followup was 54 maanden (vanaf de datum van randomisatie tot data cut-off), met een totaal van 83 maanden tussen de randomisatie van de eerste patiënt en de cut-off datum.
La durée médiane du suivi a été de 54 mois (depuis la date de la randomisation jusqu'à la date limite de recueil des données), avec un total de 83 mois entre le premier patient randomisé et la date limite de recueil des données.

Er was geen bewijs dat leeftijd de farmacokinetiek van fluticasonfuroaat bij proefpersonen met COPD beïnvloedde, maar er was wel een toename (37%) van de AUC (0-24) van vilanterol bij het geobserveerde leeftijdsbereik van 41 tot 84 jaar.
Il n’a pas été mis en évidence d’effet de l’âge sur la pharmacocinétique du furoate de fluticasone chez les patients ayant une BPCO alors qu’il y a une augmentation (37%) de l’ASC (0-24) du vilanterol dans la tranche d’âge 41 à 84 ans.

Leeftijdsgroepen € Leeftijdsgroepen € van 0 tot 17 jaar 2,31 van 40 tot 45 jaar 5,40 van 18 tot 24 jaar 2,84 van 46 tot 49 jaar 6,05 van 25 tot 29 jaar 3,58 van 50 tot 54 jaar 6,76 van 30 tot 34 jaar 4,26 van 55 tot 59 jaar 12,79 van 35 tot 39 jaar 4,89 van 60 tot 64 jaar 17,30
Tranches d’âge € Tranches d’âge € de 0 à 17 ans 2,31 de 40 à 45 ans 5,40 de 18 à 24 ans 2,84 de 46 à 49 ans 6,05 de 25 à 29 ans 3,58 de 50 à 54 ans 6,76 de 30 à 34 ans 4,26 de 55 à 59 ans 12,79 de 35 à 39 ans 4,89 de 60 à 64 ans 17,30

Op baseline was de gemiddelde voorspelde FEV 1 84,2% (bereik: 44,0% tot 133,8%) en de gemiddelde leeftijd was 9 jaar (bereik: 6 tot 12 jaar); 8 (30,8%) patiënten in de placebogroep en 4 (15,4%) patiënten in de ivacaftor-groep hadden een FEV 1 minder dan 70% voorspeld op baseline.
Le VEMS moyen initial était de 84,2 % (de 44,0 % à 133,8 %) de la valeur théorique et l’âge moyen était de 9 ans (de 6 à 12 ans) ; 8 (30,8 %) patients du groupe placebo et 4 (15,4 %) patients du groupe ivacaftor présentaient un VEMS initial inférieur à 70 % de la valeur théorique.

Onder imatinib-resistente patiënten, was de geraamde PFS 88% (95% CI: [84%-92%]) na 1 jaar en 75% (95% CI: [69%-81%]) na 2 jaar.
Parmi les patients résistants à l'imatinib, le taux estimé de SSP était de 88% (IC 95% : [84%-92%]) à 1 an et de 75% (IC 95% : [69%-81%]) à 2 ans.

Voor 2009 behaalde onze Landsbond 95,84% van zijn maximumdotatie, tegenover 95,51% het jaar daarvoor.
En vertu de la loi du 22 août 2002 portant diverses dispositions relatives aux soins de santé, la partie variable est, depuis 2004, toujours fixée à 10% du montant annuel des frais d’administration.

In deze totale populatie waren de Kaplan-Meier-schattingen van overleving respectievelijk 93% en 84% 1 en 2 jaar na start van de behandeling met bosentan.
Le taux de survie estimé selon la méthode de Kaplan- Meier sur l’ensemble de cette population était de 93% et de 84% après respectivement un et deux ans depuis l’initiation du traitement par le bosentan.

2 jaar 80% (75-84) 46% (38-54) 20% (11-29) 5% (0-13) 12% (2-23)
A 2 ans 80% (75-84) 46% (38-54) 20% (11-29) 5% (0-13) 12% (2-23) Globale