Traduction de «tot 66 jaar » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

salmonellagroep O:66
Salmonella groupe O:66

humaan rhinovirus 66
rhinovirus humain 66

dood door indirecte obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique indirecte survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door directe obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique directe survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door obstretische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als vroeg of zich manifesterend binnen twee jaar na geboorte. | vroege congenitalesyfilis | cutaan | vroege congenitalesyfilis | mucocutaan | vroege congenitalesyfilis | visceraal | vroege congenitale syfilitische- | faryngitis | vroege congenitale syfilitische- | oculopathie | - | vroege congenitale syfilitische- | osteochondropathie | vroege congenitale syfilitische- | pneumonie | vroege congenitale syfilitische- | rinitis | vroege congenitale syfilitische- | laryngitis
Laryngite | Oculopathie | Ostéochondropathie | Pharyngite | Pneumopathie | Rhinite | syphilitique congénitale précoce | Syphilis congénitale précoce:cutanée | cutanéo-muqueuse | viscérale

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

C. Apixaban Drie cruciale studies onderzochten het nut van apixaban 2 x 2,5 mg/d na majeure electieve orthopedische chirurgie versus enoxaparine SC: de eerste (ADVANCE 1) 52 post TKP met apixaban gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 66 jaar (range van 26-93 jaar) versus enoxaparine in Noord- Amerikaanse dosis (2 x 30 mg/d), de tweede (ADVANCE 2) 53 post TKP met apixaban gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 66 jaar (IQR 68 tot 90), de derde (ADVANCE 3) 54 post THP met apixaban gedurende 35 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 61 jaar (range van 19-93 jaar).
C. Apixaban Trois études pivots ont évalué l’intérêt de l’administration de l’apixaban 2,5 mg 2x/j post chirurgie orthopédique programmée majeure, versus énoxaparine SC : la première (ADVANCE 1) 52 post PTG durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 66 ans (écarts de 26 à 93 ans) avec de l’énoxaparine à la dose nord-américaine (2 x 30 mg/j), la deuxième (ADVANCE 2) 53 post PTG durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 66 ans (IQR de 68 à 90), la troisième (ADVANCE 3) 54 post PTH pendant 35 jours chez des patients âgés en moyenne de 61 ans (écarts de 19 à 93 ans).

- Een deelstudie uit de HERS-studie (gemiddelde leeftijd 66 jaar bij de start van de studie) toonde na een gemiddelde follow-up van 4 jaar geen effect van HST op basis van geconjugeerde oestrogenen en MPA op de cognitieve functie.
- Une étude partielle de l’étude HERS (âge moyen de 66 ans au début de l’étude) n’a pas montré d’effet de la substitution hormonale à base d’estrogènes conjugués et d’AMP sur la fonction cognitive après un suivi de 4 ans en moyenne.

Van 66 jaar tot en met 31 december van het jaar waarin men 70 wordt
De 66 ans jusqu’au 31 décembre des 70 ans

- 66 jaar voor Hospitalia of Hospitalia Plus (behalve in geval van aansluiting bij de ZIV boven de 65 jaar bij een Onafhankelijk Ziekenfonds, terwijl de persoon tot dan toe gedekt werd door een gelijkaardige mutualistische hospitalisatieverzekering)
- 66 ans pour Hospitalia ou Hospitalia Plus (sauf en cas d’affiliation en AO au-delà de 65 ans auprès d’une Mutualité Libre en étant couvert jusque là par une assurance hospitalisation mutualiste similaire)

Inderdaad werden relatief jonge patiënten ingesloten (gemiddelde leeftijd van 63 à 66 jaar), en werden patiënten met risicofactoren voor complicaties door NSAID’s (bv. antecedenten van ongewenste effecten met NSAID’s) uitgesloten; het is echter juist bij dergelijke risicopatiënten dat het eventuele nut van een lokale behandeling met NSAID’s ten opzichte van een orale behandeling met NSAID’s zou moeten worden onderzocht.
En effet, elles ont inclus des patients relativement jeunes (âge moyen de 63 à 66 ans) et les patients qui présentaient des facteurs de risque de complications dues aux AINS (p. ex. antécédents d’effets indésirables avec des AINS) étaient exclus, alors que l’intérêt éventuel des AINS par voie locale par rapport aux AINS par voie orale devrait justement être évalué chez ces patients à risque.

Het waren personen (gemiddeld 66 jaar) die een intolerantie vertoonden t.o.v. ACE-inhibitoren. Deze intolerantie werd ruim gedefinieerd als het optreden van: hoesten, symptomatische hypotensie, gestegen uremie, hyperkaliëmie, smaakstoornissen, gastro-intestinale klachten en huiduitslag.
Il s’agissait de personnes (âgées en moyenne de 66 ans) qui présentaient une intolérance aux IEC. Cette intolérance a été largement définie comme étant la survenue de: toux, hypotension symptomatique, augmentation de l’urémie, hyperkaliémie, dysgueusie, e plaintes gastro-intestinales et éruptions cutanées.

Deze Canadese case-controlstudie onderzocht bij ouderen (66 jaar en ouder), die een onderhoudsbehandeling kregen met spironolacton, het effect van antibioticagebruik op het risico op hyperkaliëmie.
Cette étude cas-témoins canadienne a évalué l’influence d’une antibiothérapie sur le risque d’hyperkaliémie chez des personnes âgées (66 ans et plus) sous traitement chronique par spironolactone.

mg/dl) versus warfarine (INR-streefwaarde 2-3) in een dubbel placeboopzet (met reële of valse INR-waarden en dosisaanpassingen voor warfarine). Voor de primaire uitkomstmaat voor werkzaamheid (ischemisch of hemorragisch CVA of systemische embolie), was apixaban superieur aan warfarine (1,27%/jaar versus 1,60%/jaar, HR 0,79; 95%BI van 0,66 tot 0,95, p = 0,01).
(ischémique ou hémorragique) ou d’une embolie systémique, l’apixaban se montre supérieur à la warfarine (1,27%/an versus 1,60%/an, HR de 0,79 avec IC à 95% de 0,66 à 0,95, p=0,01).

- De HORIZON recurrent fracture trial bij vrouwen met antecedenten van chirurgie omwille van heupfractuur in de 3 maanden vóór starten van de studie, toonde na een periode van 1,9 jaar een statistisch significante daling van het risico van symptomatische wervelfractuur (NNT van 47), heupfractuur (NNT van 66) en van de mortaliteit (NNT van 27).
- L’étude HORIZON recurrent fracture, chez des femmes avec des antécédants de chirurgie en raison d’une fracture de la hanche dans les 3 mois précédant le début de l’étude, a montré après une période de 1,9 an une diminution statistiquement significative du risque de fracture vertébrale

In de groep die aanbevelingen had gekregen omtrent ingrijpende aanpassingen van de levensstijl, was de incidentie van diabetes 58% [95%-betrouwbaarheidsinterval: 48 tot 66%] lager dan in de controlegroep. Dit komt overeen met een NNT van 7 [95%-betrouwbaarheidsinterval: 5,4 tot 9,5], wat betekent dat 7 patiënten gedurende 3 jaar deze ingrijpende aanpassingen van de levensstijl moesten aannemen om één geval van diabetes te vookomen.
Dans le groupe ayant reçu des recommandations en vue de modifications importantes de leur style de vie, l’incidence du diabète était diminué de 58% [intervalle de confiance à 95%: 48 à 66%] par rapport au groupe contrôle, ce qui correspond à un NNT de 7 [intervalle de confiance à 95%: 5,4 à 9,5], et signifie que 7 patients devaient adopter pendant 3 ans ces modifications importantes du style de vie pour prévenir un cas de diabète.