Vertaling van "toediening bij honden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

digitalisatie | toediening van geneesmiddelen bij hartziekten
digitalization | administration de digitale (pour ralentir le coeur)

premedicatie | toediening van geneesmiddelen ter voorbereiding van de patiënt
prémédication | traitement préalable à une intervention (médicale ou chirurgicale)

overdosering | toediening van een te grote hoeveelheid
overdose | surdose

doseringsregime | regeling in verband met de toediening van geneesmiddelen
posologie (?) | posologie

set voor toediening en/of verwijdering van contrastmiddel bij bariumklysma
trousse pour l’évacuation/l’administration de produit de contraste par lavement baryté

set voor toediening van cardioplegische oplossing
kit d’administration de solution cardioplégique

medicatie niet beschikbaar voor toediening
médicament non disponible pour administration

standaardset voor intraveneuze toediening
nécessaire d’administration intraveineuse standard

behandelkamer voor toediening van gevaarlijke aerosol
chambre de traitement à aérosol dangereux

complicaties door toediening van algemeen of lokaal anestheticum, analgeticum of andere sedering tijdens zwangerschap
complications maternelles dues à l'administration d'un anesthésique général ou local, d'un analgésique ou autre sédatif au cours de la grossesse

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Na orale toediening bij honden in een dosis van 11,2 (±0,5 mg) mg per kg lichaamsgewicht wordt masitinib snel geabsorbeerd; de tijd tot maximale concentratie (T max ) bedraagt ongeveer 2 uur.
Après administration par voie orale chez le chien à une dose de 11,2 mg (±0,5 mg) par kg de poids corporel, le masitinib est rapidement absorbé et le temps nécessaire pour atteindre la concentration maximale (T max ) est d’environ 2 heures.

Sub-chronische en chronische toxiciteit Toediening van doses tot 0,02 mg/kg per dag gedurende 4 weken werd goed verdragen bij respectievelijk subcutane toediening bij ratten en intraveneuze toediening bij honden.
Toxicité subchronique et chronique L’acide zolédronique a été bien toléré lorsqu’il a été administré par voie sous-cutanée chez le rat et par voie intraveineuse chez le chien, à des doses allant jusqu’à 0,02 mg/kg/j pendant 4 semaines.

Toediening aan honden met een verslechterde hart of nier functie, of aan honden die zijn uitgedroogd, lijden aan hypovolemie of hypotensie kan gepaard gaan met bijkomende risico’.
L’utilisation chez le chien insuffisant cardiaque, rénal ou hépatique, ou chez le chien déshydraté, hypovolémique ou hypotendu peut faire courir un risque supplémentaire à l’animal.

Subchronische en chronische toxiciteit Zoledroninezuur werd goed verdragen bij subcutane toediening bij ratten en intraveneuze toediening bij honden in doses tot 0,02 mg/kg per dag gedurende 4 weken.
Toxicité subchronique et chronique L’acide zolédronique était bien toléré lorsqu’il était administré par voie sous-cutanée à des rats et par voie intraveineuse à des chiens, à des doses allant jusqu’à 0,02 mg/kg par jour pendant 4 semaines.

Hepatische toxiciteit bij een zeer hoge dosering (75 mg/kg) werd waargenomen tijdens een onderzoek van één jaar met orale toediening bij honden.
Au cours d'une étude par voie orale d'un an chez les chiens, une toxicité hépatique a été observée à dose très élevée (75 mg/kg).

Tepoxaline wordt snel (T max van ongeveer 2 uur) geabsorbeerd na orale toediening bij honden.
Le tepoxalin est rapidement absorbé (T max de 2 heures approximativement) après administration orale chez les chiens.

Honden: Er werden geen bijwerkingen waargenomen bij honden na orale toediening van difloxacine tot 5 keer de aanbevolen dosering gedurende 30 dagen. In een ander onderzoek toonden honden die oraal behandeld waren met 10 maal de aanbevolen dosering difloxacine gedurende 10 dagen, lichte reacties zoals oranje/gele verkleuring van de faeces, braken en speekselen.
Chiens : L’administration orale de difloxacine jusqu’à 5 fois la dose recommandée pendant 30 jours n’a provoqué aucun effet indésirable. Dans une autre étude, les chiens traités par voie orale avec de la difloxacine à 10 fois la dose recommandée pendant 10 jours ont présenté occasionnellement de légers effets secondaires tels qu’une décoloration jaune/orangée des fèces, des vomissements et une hypersalivation.

Voor het voortzetten van de behandeling kan gebruik gemaakt worden van Metacam 1,5 mg/ml suspensie voor oraal gebruik voor honden of Metacam 1 mg en 2,5 mg kauwtabletten voor honden, in een dosering van 0,1 mg meloxicam per kg lichaamsgewicht, 24 uur na toediening van de injectie.
Metacam 1,5 mg/ml suspension orale pour chiens ou Metacam 1 mg et 2,5 mg comprimés à croquer pour chiens peuvent être utilisés pour la suite du traitement, 24 heures après l’injection, à la dose de 0,1 mg de méloxicam par kg de poids corporel.

Voor het voortzetten van de behandeling kan gebruik gemaakt worden van Inflacam 1,5 mg/ml suspensie voor oraal gebruik voor honden of Inflacam 1 mg en 2,5 mg kauwtabletten voor honden, in een dosering van 0,1 mg meloxicam per kg lichaamsgewicht, 24 uur na toediening van de injectie.
Inflacam 1,5 mg/ml suspension orale pour chiens ou Inflacam 1 mg et 2,5 mg comprimés à croquer pour chiens peuvent être utilisés pour la suite du traitement, 24 heures après l’injection, à la dose de 0,1 mg de méloxicam par kg de poids corporel.

Uit toxiciteitsonderzoek met herhaalde toediening dat bij ratten en honden werd verricht, bleek dat zich dosisafhankelijke bijwerkingen voordeden die veranderingen in de histologie van de galgangen veroorzaakten (en die binnen een 14-daagse herstelperiode niet-reversibel bleken), en verder bleek zich een tijdelijke stijging van transaminasen, LDH, totale bilirubine, totale cholesterol, creatinine en ureum voor te doen, en ook braken kwam voor (alleen bij honden).
Les études de toxicité à doses répétées menées sur le rat et le chien ont montré des effets indésirables doses-dépendants comme une modification histologique des voies biliaires (non réversible sur une période de récupération de 14 jours), une augmentation transitoire des transaminases, de la LDH, de la bilirubine totale, du cholestérol total, de la créatinine et de l’urée, ainsi que de vomissements (uniquement chez le chien).