Traduction de «tacrolimus behandeld werden » (Néerlandais → Français) :

Als patiënten die met tacrolimus behandeld werden daarentegen meerdere doses mycofenolaat mofetil (1,5 g tweemaal daags) toegediend kregen, werd er een verhoging van ongeveer 20 % in tacrolimus AUC waargenomen.
À l'inverse, on a noté une élévation d'environ 20 % de l'AUC du tacrolimus lorsque des doses multiples de mycophénolate

In een gerandomiseerde studie werden 66 patiënten met tacrolimus behandeld en 67 met ciclosporine. Tacrolimus werd gestart als continu intraveneus infuus met een dosis van 0,025 mg/kg/dag en als orale toediening met een dosis van 0,15 mg/kg/dag, waarna de dosis zodanig werd aangepast dat een dalspiegel van 10-20 ng/ml werd bereikt.
Le traitement par tacrolimus a été initié en perfusion intraveineuse continue à la dose de 0,05 mg/kg/jour, puis par voie orale à une dose de 0,1 à 0,3 mg/kg/jour avec ensuite des adaptations de la posologie pour obtenir des concentrations résiduelles cibles comprises entre 12 et 15 ng/ml.

Lymfoproliferatieve afwijkingen en maligniteiten Bij patiënten die behandeld werden met tacrolimus is melding gemaakt van de ontwikkeling van Epstein-Barr-Virus (EBV)-geassocieerde lymfoproliferatieve afwijkingen (zie rubriek 4.8).
Syndromes lymphoprolifératifs et affections malignes Des syndromes lymphoprolifératifs associés à l’Epstein-Barr-Virus (EBV) ont été rapportés chez des patients traités par tacrolimus (voir rubrique 4.8).

In een gerandomiseerde studie werden 66 patiënten met tacrolimus behandeld en 67 met ciclosporine.
Une autre étude randomisée a été menée sur 66 patients traités par tacrolimus versus 67 patients traités par ciclosporine.

Significant meer patiënten die met ciclosporine werden behandeld (n = 13) moesten overschakelen op tacrolimus dan er patiënten die met tacrolimus waren behandeld moesten overschakelen naar ciclosporine (n = 2) (p = 0,02) (Keenan et al., Ann Thoracic Surg 1995; 60:580).
Les patients étaient significativement plus nombreux à devoir passer de la ciclosporine au tacrolimus (n = 13) que du tacrolimus à la ciclosporine (n = 2) (p = 0,02) (Keenan et al., Ann Thoracic Surg 1995; 60:580).

Er werd een lagere incidentie gemeld van episodes van acute afstoting bij patiënten die met tacrolimus werden behandeld dan bij patiënten die met ciclosporine werden behandeld (11,5% versus 22,6%) en een lagere incidentie van chronische afstoting, het bronchiolitis-obliteranssyndroom (2,86% versus 8,57%) in het eerste jaar na de transplantatie.
Au cours de la première année qui a suivi la transplantation, on a rapporté une plus faible incidence des épisodes de rejet aigu chez les patients traités par tacrolimus que chez ceux recevant de la ciclosporine (11,5% vs 22,6%) et une plus faible incidence des rejets chroniques, le syndrome de bronchiolite oblitérante (2,86% vs 8,57%).

Bij analyse na 12 maanden was de incidentie van het samengestelde eindpunt (behandelde, bioptisch bewezen acute afstoting, verlies van het transplantaat of overlijden) lager in de groep die werd behandeld met Certican + tacrolimus in lagere dosering (6,7%), dan in de tacrolimuscontrolegroep (9,7% en vergelijkbare resultaten werden geobserveerd op 24 maand (zie tabel 12).
Tableau 13 : Etude H2304 : Comparaison entre les groupes de traitement pour les taux d’incidence estimés selon la méthode Kaplan-Meier (KM) des principaux critères d’évaluation de l’efficacité (population ITT – analyse à 12 et à 24 mois)